Αν η Ελλάδα περιορίσει τον Δημόσιο Τομέα, θα μειωθεί η φορολογία και η χώρα θα πλουτίσει – Φθάνει να καταπολεμηθεί ο εσωτερικός “φασισμός”, που είναι η υποταγή του Κράτους στο Κόμμα
Την 9η Μαΐου 1945 (πρώτη μεταπολεμική ημέρα) δύο ήταν τα πτωχότερα κράτη της Ευρώπης. Το Λουξεμβούργο και το Monacο.
Μεταλλωρύχοι και εργάτες μεταλλουργοί κατέκλυζαν το πρώτο. Οι ψαράδες πλειοψηφούσαν στο Monaco.
Εβδομήντα χρόνια αργότερα είναι οι πλουσιώτερες ευρωπαικές χώρες.
Το Λουξεμβούργο, μόνον αυτό ανταποκρίθηκε απαρεγκλίτως στα κριτήρια του Maastricht για χαμηλά ελλείμματα και δημόσιο χρέος.
Κινήθηκε σταθερότερα (και) της Γερμανίας.
Η τελευταία στην φάση ενοποίησης της, παραβίασε τους κανόνες.
Το Monaco αποτελεί παγκόσμια περίπτωση κράτους με μηδενικό δημόσιο χρέος (!!!).
Απτή είναι η απόδειξη της ευημερίας.
(Καθημερινά συρρέουν εργαζόμενοι τις γειτονικές (όχι πτωχές) χώρες. Monaco και Λουξεμβούργο παρέχουν εργασία σε κατοίκους ευρωπαϊκών, άρα πλουσίων χωρών (!!!).
Η επιτυχία ανάγεται στην διατήρηση μικρού κράτους. Συνακόλουθα σε χαμηλή φορολογία. Άρα και σε αντίστοιχη πpoσέλκυση τεpαστίωv οικονομικών συμφερόντων.
Τόσο από το Λουξεμβούργο όσο και από το Monaco διευθύνονται διεθνείς οικονομικές αυτοκρατορίες!
Η ομόλογη ελληνική προσπάθεια είναι κωμική.
Εκδίδουμε δημόσια ομόλογά μας ως αφορολόγητα. Αγοραστές αναζητούνται ανεπιτυχώς (!!!).
Ότι η Ελλάς είναι-εν δυνάμει- «ψωροκώσταινα» αποτελεί συκοφαντικό μύθο.
Κατά την δεκαετία 1953-1963 η ελληνική οικονομία εξελίσσετο διαρκώς ανοδικά:
Ακολουθήθηκε -τότε- πολιτική πλεονασματικών προϋπολογισμών.
Τα κρατικά αποθέματα ήταν σημαντικά. Τα δάνεια ήταν ελάχιστα.
Ζήσαμε δεκαετία νομισματικής σταθερότητας.
Η δραχμή έναντι δολαρίου ΗΠΑ συνέβαινε (και) να υπερτιμάται, αναφορικά και προς το μάρκο Δυτ. Γερμανίας(!!!).
Και τονιστέο ότι μέχρι τα μέσα του 1960 ο τουρισμός ήταν στα σπάργανα (!).
Η Ελλάς υπήρξε η πρώτη χώρα που συνδέθηκε με την κοινότητα των Έξι (ΕΟΧ), δηλαδή των Δυτ. Γερμανίας, Γαλλίας, ‘Ιταλίας, Βελγίου, ‘Ολλανδίας και Λουξεμβούργου.
Η λαμπρή αυτή ελληνική προσπάθεια υπέκυψε στον εσωτερικό φασισμό.
Και είναι φασισμός υποταγή του κράτους στο κόμμα (!).
Έχουμε βιώσει φαιvόμεvo ακpαίας κρατικής διαφθοpάς
Ισχυpoί κoμμματικοί παράγοντες με χιλιάδες «κουμπαριές (γάμοι και βαπτίσια) επέβαλλαν συστηματικά την υπουργοποίησή τους.
Και για να διατηρήσουν το κομματικό φέουδο κατέστρεφαν το κράτος.
Τον κύκλο της φασιστικής επιδρομής έκλεισε η επέλαση κομματικών εγκαθέτων υπό προσωπείο αγωνιστών.
Περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες οπαδοί έγιναν συνταξιούχοι χωρίς καταβολή οιασδήποτε εισφοράς. Κατέρρευσε το ασφαλιστικό σύστημα. Βούλιαξε, μαζί του, και το κράτος.
Χωρίς την κρατική δυσοδία η Ελλάς υπερέχει και του Monaco και του Λουξεμβούργου.
Διαθέτουμε τις ωραιότερες ακτογραμμές του κόσμου. Είναι το κλίμα μας ιδανικό. Έχουμε δυνατότητα στους χώρους παραγωγής φημισμένων στοιχείων μεσογειακής διατροφής.
Διαθέτουμε την μνημειώδη πνευματική κληρονομιά της κλασικής αρχαιότητας.
Είναι ό,τι αποτελεί και την ηθική βάση του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Ο περιορισμός του κράτους άγει στην μείωση της φορολογίας. Και εάν αυτό συμβεί η Ελλάς θα γίνει κορυφαίο κέντρο διεθνών δραστηριοτήτων.
Θα πλουτίσει (!).
Ανέκαθεν ο ελληνισμός, όποτε μεγαλουργήσει, ήταν κοσμοπολιτικός.
Επί τέλους, τέτοιο ρόλο -επιτυχώς- διαδραματίζει και η Κύπρος.
Λύσεις υπάρχουν. Δύναμη πραγματοποιήσεις αναζητείται.
Είναι οξυδερκής η πρόταση Στέφ. Μάνου στην «Καθημερινή» της 14ης Μαΐου.
Εισηγείται ασυμβίβαστο υπουργικού αξιώματος προς βουλευτική ιδιότητα.
Έτσι ώστε ώστε, κάπως, η βουλευτική «πελατεία» να σταματήσει να εισβάλει φασιστικά στο κράτος.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ
