Εκείνοι που μας δάνεισαν είναι οι κακοί, ενώ εμείς οι επιπόλαιοι και σπάταλοι, είμαστε οι καλοί – Χωρίς Ευρώ, οδηγούμαστε στην χρεωκοπία
Ηλιθιότης στην οποία βυθίζει η ημιμάθεια, η γενική αγραμματοσύνη και κουτοπονηριά των προσβεβλημένων από την αριστερά «ιδεολογία», εμφανίζεται θριαμβευτικά σε όλη την διαδικασία και λογοδιάρροια του ΣΥΡΙΖΑ γύρω από την δαιμονοποίηση του χρέους.
Εκείνοι που μας εδάνεισαν -μας έδωσαν δηλαδή τα χρήματα τους- το έκαναν με κακό σκοπό.
Για να μας εξουθενώσουν, να μας ισοπεδώσουν και έτσι να μας κατακτήσουν.
Όχι μόνον αυτό, αλλά επί πλέον, μας έδωσαν τόσα πολλά ώστε δεν είναι δυνατόν να τα πληρώσουμε ποτέ και έτσι το χρέος γίνεται επαχθές. Βαρύ και δυσβάστακτο.
Επιτροπές ολόκληρες συνήρχοντο επί ώρες – με τους συμμετέχοντες πάντοτε ομοφωνούντες και υπερβάλλοντες αλλήλους για το σατανικό και κακόβουλο των δανειστών, αλλά ποτέ για το επιπόλαιο των δανεισθέντων.
Επιτόκια υποπολλαπλάσια της αγοράς χαρακτηρίστηκαν ως τοκογλυφικά. Όλοι -με σημαιοφόρο τον πρωθυπουργό, παραστάτη την Ζωή και συνοδοιπόρους τον Λαφαζάνη και άλλους, αγόρευαν για την διαγραφή του επονείδιστου χρέους, ή έστω γενναίο «κούρεμα» ή τέλος σε «αναδιάρθρωση». Εκει που βρισκόμαστε σήμερα.
Που βρισκόμαστε; Η υποψία ότι απεργάζονται σταλινικής μορφής λαϊκή Δημοκρατία στυλ Εμβέρ Χότζα, Τσάβες, ή χειρότερα, έχει σημειωθεί σε πολλές στήλες γνώμης, και από την παρούσα, από πέρυσι.
Η υποψία αυτή όσο περνάει ο καιρός επιβεβαιώνεται. Αφού εισπράξουν ό,τι είναι δυνατόν να εισπράξουν θα αποποιηθούν το χρέος και τα «μνημόνια».
Αποτέλεσμα θα είναι η χρεωκοπία η οποία ουδόλως θα τους στενοχωρήσει. Η αποπομπή από το Ευρώ και την Ευρώπη-τόσο το καλύτερο. Ακόμη πιο φθονεροί και κακόβουλοι αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι εχθροί μας.
Μια ματιά στο Υπουργικό Συμβούλιο -ό,τι καλύτερο έχει αυτό το συνονθύλευμα- θα σας δείξει τι μας περιμένει. Η εξαθλίωση.
Χωρίς ΔΝΤ-που βλέπουμε σαν κάτι μεταξύ ρετσινιάς και χολέρας- και χωρίς Ευρώ, θα «μπουκάρουμε» στο νομισματοκοπείο και με τον νόμο. Θα τυπώσουμε την δραχμούλα μας -απεριόριστα.
Η δραχμούλα μας θα έχει τόση άξια όση νομίζει ο κόσμος γενικώς. Δηλαδή την αξία του χαρτιού όπου τυπώθηκε.
Αλλά τότε δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε ούτε αυτό το χαρτί. Διότι δεν θα μας πιστεύει πια κανείς.
Δεν θα έχουμε πίστωση.
Τηλέμαχος Μαράτος
