Ο εργασιακός “Παράδεισος” στην Ελλάδα, βρίσκεται στο Δημόσιο – Θα κάνω το παν για να μπω
Ο εργασιακός Παράδεισος βρίσκεται στο ελληνικό Δημόσιο! Κι εγώ θέλω!
Θέλω να έχω το κεφάλι μου ήσυχο, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, να κατατίθεται ο μισθός μου στον λογαριασμό μου!
Θέλω να έχω υψηλό μισθό, με επιδόματα και παροχές, για να συνεχίζω να ψηφίζω αυτόν που με βόλεψε στην θέση που βρίσκομαι!
Θέλω να έχω πολλές μέρες άδεια, όπως και 1,5 χρόνο αραλίκι όταν θα είμαι έγκυος και θα γεννήσω – κι όλα αυτά χωρίς να αγχώνομαι! Και φυσικά, κανένας δεν μπορεί να με κουνήσει από την θέση μου, αφού ισχύει ο υπέροχος νόμος της νομιμότητας!
Κανένας δεν μπορεί να με ελέγξει αν κάνω σωστά την δουλειά μου, αφού θα βάλω τους συνδικαλιστές φίλους μου να τον μαλώσουν. Και η ζωή θα περνάει άνετα κι ωραία! Καλή φάση…
Όχι, σιγά που θα κάθομαι να αγχώνομαι στον ιδιωτικό τομέα, με το κακό αφεντικό που θα με ξεζουμίζει και δε θα με πληρώνει τόσα πολλά, όση δουλειά κι αν κάνω (άλλωστε 500 ευρώ είναι ο βασικός μισθός – κανείς δε δίνει παραπάνω).
Σιγά μην τρέχω και αγωνιώ καθημερινά για το μαγαζί που ίσως άνοιγα, να ανησυχώ για λογαριασμούς, ασφάλιση, προμήθειες, προσωπικό, κοκ.
Όχι φίλοι μου! Η ζωή είναι μία και θέλει Δημόσιο! Θα κάνω το παν για να μπω! Και μετά θα μάθω και τα παιδιά μου έτσι!
Να μην δημιουργούν και να παλεύουν, αλλά να γλύφουν και να τεμπελιάζουν, αφού όλα είναι εύκολα!
Ειλικρινά, αναρωτιέμαι ακόμη πόσο βλάκας ήταν ο Ηρακλής που όταν του δόθηκε η ευκαιρία δε διάλεξε τον δρόμο της Κακίας, αλλά της Αρετής. Τι κορόιδο…
Μ. Κ.
***
Υ.Γ. Με τον τρόπο που λίγο υπερβολικά διακωμωδήσαμε την κατάσταση στην Ελλάδα, θέλαμε να σας πούμε να μην απορείτε για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε – σ’ έναν κατήφορο που δεν έχει τέρμα…
Και προς Θεού, σε καμία περίπτωση όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι ίδιοι. Πάντα υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις!
