Η Ε.Ε. αδυνατεί σήμερα να ανταγωνισθεί τις οικονομίες του υπόλοιπου κόσμου – Δέκα χιλιάδες στελέχη αμείβονται με ποσά υψηλότερα της αμοιβής του Βρετανού Πρωθυπουργού – Υπάρχει θέμα Δημοκρατίας
Εν όψει του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου στην Βρετανία, για την παραμονή η μη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι υποστηρικτές της αποχωρήσεως έχουν κυκλοφορήσει ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο “Brexit: The Movie”.
Ανεξαρτήτως του τι θέση λάμβανα κανείς για το ζήτημα, η ταινία έχει τεράστιο ενδιαφέρον αφού αναδεικνύει το πως η Ευρωπαϊκή Ένωση από μία τελωνειακή ένωση έξι κρατών εξελίχθηκε σε έναν θηριώδη γραφειοκρατικό μηχανισμό που προσπαθεί να ρυθμίσει τα πάντα στην Ευρώπη.
Το πρώτο στοιχείο που προβάλλει η ταινία είναι ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας και εν τέλει της δημoκρατίας.
Βασική δημοκρατική αρχή είναι να επιλέγουν οι πολίτες εκείνους που τους κυβερνούν.
και σήμερα το ισχυρότερο ευρωπαϊκό όργανο, η Κομισιόν, αποτελείται από πρόσωπα που δεν έχουν εκλεγεί, άλλα έχουν υποδειχθεί από τις κυβερνήσεις;
Διερωτώνται λοιπόν οι υπέρμαχοι του Brexit τι είδους δημοκρατία είναι αυτή, όταν οι πολίτες δεν γνωρίζουν καν τα πρόσωπα πού αποφασίζουν για τις τύχες τους.
Άλλο στοιχείο που προβάλλεται είναι η γραφειοκρατία και το κόστος της.
Αμέτρητες υπηρεσίες παράγουν καθημερινώς τόνους χαρτιού, με ρυθμίσεις και ντιρεκτίβες προς τα κράτη-μέλη.
Και δεδομένου ότι οι εργαζόμενο στις ευρωπαϊκές υπηρεσίες αμείβονται πλουσιοπάροχα, αυτό συνεπάγεται τεράστιο κόστος για τους Ευρωπαίους πολίτες.
Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι περίπου δέκα χιλιάδες στελέχη ΕΕ (το 1/5 του συνόλου) αμείβονται με ποσά υψηλότερα της αμοιβής του Βρετανού Πρωθυπουργού!
Ακόμη, με ιδιαίτερα ευρηματικό τρόπο η ταινία αποκαλύπτει τις χιλιάδες διατάξεις που ρυθμίζουν το κάθε τι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από την στιγμή που ξυπνάει το πρωί ο Ευρωπαίος πολίτης, όλα γύρω του είναι ρυθμισμένα.
Τι υλικά πρέπει να περιέχει το μαξιλάρι του, τι προδιαγραφές πρέπει να πληροί το ξυπνητήρι του, η οδοντόβουρτσα, η οδοντόπαστα, ο καθρέφτης του λουτρού, τα είδη υγιεινής, η καφετιέρα, η τοστιέρα, τα πάντα. Και δε είναι μια η δύο οι διατάξεις για το κάθε είδος, άλλα εκατοντάδες ανά είδος προϊόντος.
Όμως το κυριότερο στοιχείο που αναδεικνύεται είναι το πόσο ανασταλτικά έχουν επενεργήσει ο προστατευτισμός και η κεντρική γραφειοκρατία στην ανάπτυξη των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Στην μεν Βρετανία κυριάρχησε μετά την Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο σοσιαλ-κρατισμός, ενώ στην Γερμανία εφαρμόσθηκε επί Έρχαρντ φιλελεύθερη οικονομική πολιτική.
Η μία χώρα λοιπόν, καίτοι νικήτρια του Πολέμου, οδηγήθηκε σε οικονομική πολιτική.
Ενώ η άλλη -η ηττημένη- πέτυχε το γερμανικό οικονομικό θαύμα.
Το περίεργο -κατά την ταινία- είναι ότι ενώ στην Βρετανία όλα άλλαξαν την δεκαετία του ’80 επί Θάτσερ, όταν άρχισε η απελευθέρωση της οικονομίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ακολούθησε το γερμανικό μοντέλο της ελεύθερης οικονομίας, αλλά το γαλλικό της πιο συγκεντρωτικής.
Έτσι εξελίχθηκε σε γραφειοκρατικό τέρας και αδυνατεί πλέον να ανταγωνισθεί τις οικονομίες του υπολοίπου κόσμου.
Αυτό είναι το ισχυρότερο επιχείρημα που προβάλλουν οι υποστηρικτές του Brexit.
Ζ.
