Ανοικτή επιστολή προς τον Πρωθυπουργόν, κ. Κωνσταντίνο Καραμανλή, 18-9-1975
Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,
Τελών υπό την συναίσθησιν της βαρείας ευθύνης έναντι του ηρωικού λάου μεγάλου τμήματος του ακριτικού νομού Έβρου, ως πνευματικός Ποιμήν αυτού και Πρόεδρος ειδικής Πανεβρείου Επιτροπής, απευθύνομαι διά της παρούσης μου προς την Έξοχότητά Σας εν βαθύτατη εκτιμήσει προς την πανεθνικήν προσωπικότητα Σας και προς το υψηλόν υπούργημα, το όποιον Σας ανέθεσεν ο Ελληνικός Λαός. Επειδή φοβούμαι, ότι παλλαϊκόν αίτημα του νομού Έβρου, διατυπούμενον διαρκώς και πολυτρόπως, προφορικώς και εγγράφως, δεν έφθασεν εισέτι εις το πρωθυπουργικόν γραφείον Σας, και δεν περιελήφθη, έστω, εις τριττεύοντα κατάλογον των υπό την προσωπικήν Σας ευθύνην αντιμετωπιζόμενων προβλημάτων του λαού μας, απευθύνω την παρούσαν μου προς την Εξοχότητά Σας, προσωπικώς και δημοσία.
Βεβαιωθήτε, κύριε, Πρωθυπουργέ, ότι θα ήτο εκτός των προθέσεων, τόσον έμου, όσον και του ευγενούς λαού του Έβρου, να Σας παράσχωμεν μίαν πρόσθετον όχλησιν διά «τοπικόν» ζήτημα, εις στιγμάς κατά τας οποίας γνωρίζομεν, ότι χειρίζεσθε μετ’ επαχθούς μόχθου, μετ’ άριστης ευθυκρισίας και μεθ’ ιστορικής ευθύνης, παμμέγιστα προβλήματα του Έθνους μας. Άλλ’ επειδή ο λαός του όποιου σήμερον τον παλμόν της ψυχής Σας μεταφέρω, έχει το προνόμιον να είναι μονίμως ο φύλαξ ολοκλήρου του Ελληνισμού έναντι του από Ανατολών κινδύνου, και να έχη υποστή κατά τας τελευταίας δεκαετίας τας βαρείας συνεπείας της ανανεουμένης εκάστοτε ελληνοτουρκικής κρίσεως, πιστεύω ότι το «τοπικόν» πρόβλημα του, ασκούν άμεσον επίπτωσιν εις την διαμόρφωσιν του εθνικού φρονήματος αυτού, δύναται να περιληφθή ως πρώτον εις τον κατάλογον των θεμάτων Σας, διά των όποιων προετοιμάζετε τον λαόν μας διά να αντιστή ηνωμένος έναντι ενδεχομένης από ανατολών επιβουλής.
Ο ακριτικός λαός του Έβρου, αριθμών 140.000 Ελλήνων, διατυπώνει πλέον προσωπικώς εις Σας την παράκλησιν του, διά να παρεμβήτε υπέρ του βασικωτέρου αιτήματος του: Της ιδρύσεως Πανεπιστημιακής Σχολής εις την Αλεξανδρούπολιν, την πρωτεύουσαν του μεγαλυτέρου μεθοριακού νομού και του μοναδικού εις την χερσαίαν κάλυψιν των συνόρων της Ελλάδος προς την Τουρκίαν. Άφ’ ότου ο πολλαπλώς ατυχήσας υπουργός της δικτατορικής Κυβερνήσεως Γκαντώνας, διέπραξε το μέγα σφάλμα να θεώρηση την Κομοτηνήν μοναδικήν Έδραν του Πανεπιστημίου Θράκης και να χαρίση και εις την Ξάνθην μίαν αξιολογωτάτην Πολυτεχνικήν Σχολήν, ο αμιγής χριστιανικός πληθυσμός της πρωτευούσης του Έβρου και των βορειοτέρων ελληνικών πόλεων Σουφλίου, Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος, έχει μόνιμον το αίσθημα της πικρίας και του παραγκωνισμού. Αφού τρεις είναι αι πρωτεύουσαι των νομών της Θράκης, πώς είναι δυνατόν μόνον η πρωτεύουσα του νομού Έβρου, να στερηθή του πολιτιστικού και εθνικώς αναγκαίου ευεργετήματος της ιδρύσεως μιας Πανεπιστημιακής Σχολής;
Κύριε, Πρωθυπουργέ,
Πρό δύο μηνών περίπου, εις γενομένην σύσκεψιν εις το Υπουργείον Παιδείας, επί παρουσία των δύο Μητροπολιτών του νομού Έβρου, των δύο υφυπουργών Παιδείας, των πέντε βουλευτών μας, του Προέδρου του Πανεπιστημίου Θράκης καθηγητού κ. Λ. Μαυρίδη και των μελών της Πανεβρεί-ου ειδικής Επιτροπής, ο Υπουργός Παιδείας κ. Παναγιώτης Ζέππος, αφού ήκουσε τας απόψεις μας, εδήλωσεν επί παρουσία πάντων των ανωτέρω τα εξής: «Θα ιδρύσωμεν Πανεπιστημιακήν Σχολήν εις την Αλεξανδρούπολιν, επειδή το επιβάλλουν λόγοι εθνικοί και το αίτημά σας φαίνεται δίκαιον. Το θέμα, όμως, θα μεθοδευθή ως εξής: θα αναμείνωμεν την πρότασιν της Διοικούσης Επιτροπής του Πανεπιστημίου Θράκης, η οποία εξ όσων μας είπεν ο καθηγητής κ. Μαυρίδης θα είναι θετική, θα ενημερώσωμεν τον κ. Πρωθυπουργόν, ό όποιος εν συνεχεία θα κάμη προσωπικώς την εξαγγελίαν της ιδρύσεως της Σχολής. Όμως, κύριοι, μη μας θέτετε χρονικά όρια, διότι η έναρξις λειτουργίας μιας Σχολής είναι δυσχερής». Συνεφωνήσαμεν και ηυχαριστήσαμεν τον κ. Υπουργόν. Ο καθηγητής κ. Μαυρίδης είπεν εις εμέ και εις τον κ. Δήμαρχον Αλεξανδρουπόλεως «Προετοιμάζεσθε να μου υποδείξετε οικόπεδα δια την ανέγερσιν των κτιρίων». Το εσπέρας της αυτής ημέρας τα μέσα ενημερώσεως και αι εφημερίδες της επομένης ανήγγειλαν την είδησιν δι’ ανακοινώσεως, η οποία εδόθη υπό του Υπουργείου υπό τον εξής τίτλον Ιδρύεται Πανεπιστημιακή Σχολή εις την Αλεξανδρούπολιν. Περιχαρής ο ακριτικός λαός μας επανηγύρισε διά ταν είδησιν και α αρχαί του Νομού υπεδέχθησαν την Επιτροπήν εις το Αεροδρόμιον Αλεξανδρουπόλεως.
Πρό ημερών, όμως, άλλα καινοφανή και ανακόλουθα απεφήνατο το Υπουργείον Παιδείας. Δεν ιδρύονται, λέγει, Σχολαί εις τας έδρας των Νομών, πλην της Κρήτης και της Κερκύρας. Κατακόρυφος κεραυνός εν αιθρία κατέπεσεν εις τον Έβρον και η αντίδρασις του λαού υπήρξεν οξεία. Το αίσθημα της χαράς εθρυμματίσθη και η αναμονή της ανατολής μιας νέας πολιτιστικής και εθνικής ζωής διά τον Έβρον μετετράπη πάραυτα εις μελαγχολικήν δύσιν. Διερωτώμεθα, λοιπόν, οι πάντες κατάπληκτοι εδώ εις τον Έβρον. Έχει άραγε η Κρήτη με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς και τα εμπόρια της και η Κέρκυρα με τα εκατομμύρια των τουριστών και τα ανάκτορα, μείζονα ανάγκην στοργής από την βορειοτεραν πόλιν της Ελλάδος, κειμένην εις απόστασιν 30 χιλιομέτρων από των τουρκικών πολυβολείων; Eξαίρεσις, λοιπόν, διά την Κρήτην παι την Κέρκυραν, και όχι διά την Αλεξανδρούπολιν;
Βεβαιωθήτε, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι δεν έχομεν τα μέσα διά να αναπληρώσωμεν την απογοήτευσιν του ακριτικού λαού μας. Γνωρίζομεν ότι είμεθα πολύν μακράν των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης. “Εχομεν την πείραν ότι τα αιτήματα μας και ο πόνος μας δεν συγκινούν ευκόλως τους αρμοδίους, διότι δεν είναι εύολον οι Εβρίται να κάμουν 20 ώρας ταξείδι με το τραίνον και να έλθουν εις την πρωτεύουσαν να παραπονεθούν. Αι τοπικαί εφημερίδες μας δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν, όπως αι εφημερίδες των μεγάλων συγκροτημάτων των Αθηνών. Φέρομεν βαρέως το γεγονός ότι ολόκληρος η Θράκη δεν εκπροσωπείται με ένα υπουργόν εις την Κυβέρνησιν. Γνωρίζομεν ότι η μετάθεσις υπαλλήλου εις τον Έβρον θεωρείται η δυσμενεστέρα όλων. Η πρόσφατος παρουσία Σας και η φωνή Σας εις την Θεσσαλονίκην, ήτο δι’ ημάς τόσον μακρυνή, αφού χρειαζόμεθα επτά και οκτώ ώρας διά να φθάσωμεν εκεί. Συμφέρει, λοιπόν, εις την Πατρίδα μας, να αισθάνεται αυτός ο λαός διά μίαν ακόμη φοράν παρηγκωνισμένος;
‘Ενδεχομένως, όταν αναγινώσκετε αυτάς τας γραμμάς, θα έχουν ήδη εξαγγελθή τα μέτρα της Κυβερνήσεως υπέρ των ακριτικών Νομών της Θράκης. Ο λαός μας Σας ευχαριστεί ειλικρινώς δι’ αυτά και άλλα προγενέστερα μέτρα. Άλλα μόλις προ τριμήνου, οι εκπρόσωποι όλων των τάξεων του νομού Έβρου εδήλωσαν ενώπιον κλιμακίου εκ τεσσάρων Υπουργών τής Κυβερνήσεως και του Νομάρχου Έβρου, ότι δεν θέλομεν ούτε οικονομικά ευεργετήματα, ούτε φορολογικάς διευκολύνσεις, θέλομεν Πανεπιστημιακήν Σχολήν.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Υπευθύνως Σας πληροφορώ, ότι ο λαός του Έβρου ευρίσκεται εν πικρία και απογοητεύσει. Η κοινωνική αναταραχή είναι επί θύραις. Ημείς, ως και ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος κ. Αγαθάγγελος, όχι μόνον δεν θα συμβάλωμεν εις δυναμικάς ενεργείας, αλλά θα συντελέσωμεν εις τον κατευνασμόν των ωξυμμένων πνευμάτων. Βεβαιωθήτε περί τούτου.
Ζητούμεν, όμως, και παρακαλούμεν διά την προσωπικήν παρέμβασιν Σας, διά να μη πιστεύσωμεν μετά του λαού, ότι και προσωπικώς ενεπαίχθημεν. Ορίσατε συνάντησιν ημών των δύο Μητροπολιτών και ει τίνος άλλου μετά της Έξοχότητός Σας και θα κατέλθωμεν πάραυτα εις Αθήνας. Η εξουσιοδοτήσατε τον αρμόδιον Υπουργόν Παιδείας με σαφείς εντολάς δια μίαν αναθεώρησιν των αποφάσεων του Υπουργείου Παιδείας.
Άλλ’ εάν Σεις, Έξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, με την καρδίαν του Εθνικού Ηγέτου, την τόσον ευαίσθητον εις τας ανάγκας του λαού μας, εάν Σεις με την καταπλήσσουσαν αποφασιστικότητα του Βορειοελλαδίτου Πρωθυπουργού, εάν Σεις με την διακριτικήν οξυδέρκειαν Σας επιθυμητέ -και τούτο είναι βέβαιον- να εμπνεύσετε αίσθημα αξιοπρέπειας και δυνάμεως εις τον ακριτικόν λαόν του Έβρου, εάν θέλετε να πολλαπλασιάσετε αμέτρως την απόφασιν του να μείνη μόνιμος και απόρθητος υπερασπιστής του πατρίου εδάφους της Θράκης και ολοκλήρου του Ελληνισμού, εξαγγείλατε, ει δυνατόν, αύριον την ίδρυσιν μιας Πανεπιστημιακής Σχολής εις Αλεξανδρούπολιν, χωρίς χρονικήν δέσμευσιν ως προς την έναρξιν της λειτουργίας της.
Εις διαφορετικήν περίπτωσιν, αναμένομεν την τιμητικήν δι’ ημάς πρόσκλησιν Σας. Εί δε μή, δεν θα έχωμεν ευθύνην δι’ όσα ενδεχομένως θα επακολουθήσουν, των οποίων δεινότερον πάντων θα είναι η πικρία και η απογοήτευσις του λαού των συνόρων.
Συν τη αποστολή της παρούσης μου, προεξοφλών μετά βεβαιότητος την διάθεσιν των Έβριτών. Σας παρακαλούμεν το ταχύτερον να επισκεφθήτε τον τόπον μας, τόπον ιερού καθήκοντος και διαρκούς μνήμης της από ανατολών απειλής.
Ευχόμενος, όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός και η Παναγία Μητέρα Του ενισχύουν Σας και τους συνεργάτας Σας εις το βαρύ και υψηλόν έργον Σας.
Διατελώ
Μετά πλείστης τιμής και ευχών,
Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ
Πρόεδρος Ειδικής Πανεβρείου Επιτροπής
