Απροκάλυπτα η Άγκυρα παρουσιάζει τις επεκτατικές βλέψεις της κατά της Ελλάδος – Για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδος “η ξηρά, επικρατεί της θάλασσας” – Έωλο επιχείρημα, που στοχεύει στην αφαίρεση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας στο Αιγαίο
Η προκλητικότητα της Τουρκίας αναφορικώς προς τις σχέσεις της με την Ελλάδα κλιμακώνεται διαρκώς τους τελευταίους μήνες.
Μετά τις συνεχείς παραβιάσεις από τουρκικά μαχητικά και πλοία στο Αιγαίο, την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσουλμανικό τέμενος και την στάση της έναντι του προσφυγικού, η Τουρκία παρουσίασε στον ΟΗΕ, σε επιστολή διακηρύξεως, τις διεκδικήσεις της σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο.
Εις απάντηση της επιστολής της Ελληνίδος Μονίμου Αντιπροσώπου στον ΟΗΕ, Κατερίνας Μπούρα, με την οποία η χώρα είχε απορρίψει όλες τις διεκδικήσεις της γείτονος σε ό,τι άφορα στις θαλάσσιες ζώνες σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, ο Τούρκος επιτετραμμένος στον Οργανισμό, Γκιουβέν Μπεγκέτς, υποστηρίζει ότι οι ελληνικές ενστάσεις έναντι τής «τουρκικής υφαλοκρηπίδος» στην Αν. Μεσόγειο έχουν ανυπόστατη και εκβιαστική νομική βάση!
Προσθέτει δε ότι ο μόνος σκοπός που εξυπηρετούν οι ελληνικές θέσεις είναι η έκρηξη «μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων».
Η Τουρκική Κυβέρνηση ζητεί η οριοθέτησις της υφαλοκρηπίδος στην Ανατολική Μεσόγειο να γίνει κυρίως μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου, και, βάσει αυτής της θέσεως, η Τουρκία έχει κατοχυρώσει ipso facto και ab initio τα κυριαρχικά δικαιώματα της στην Ανατολική Μεσόγειο.
H Τουρκία, στην επιστολή με ημερομηνία 17 Ιουνίου, επικαλείται αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σύμφωνα με τις όποιες τα «νησιά δεν έχουν απαραίτητα πλήρεις θαλάσσιες ζώνες», δηλαδή υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, όταν μάλιστα «ανταγωνίζονται» ηπειρωτικές περιοχές.
Μάλιστα η επιστολή επιχειρεί να προβάλει ως παράδειγμα αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου σε διαφορές όπως της Βρετανίας με την Γαλλία, τής Τυνησίας με την Ιταλία, της Ρουμανίας με την Ουκρανία, του Μπανγκλαντές με την Μυανμάρ και της Νικαράγουας με την Κολομβία.
Σε άλλο σημείο τής επιστολής γίνεται αναφορά στην αρχή του Διεθνούς Δικαίου για τις οριοθετήσεις της υφαλοκρηπίδος και της ΑΟΖ, που είναι η επίτευξη ενός δίκαιου αποτελέσματος, ή, αλλιώς, όπως σημειώνεται, «αρχή της ευθυδικίας».»
Η αρχή αυτή είναι ακόμη πιο σημαντικό να εφαρμόζεται σε «ημίκλειστες θάλασσες», όπως είναι η Ανατολική Μεσόγειος, επιχειρηματολογεί η Άγκυρα, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να αφαιρέσει από την Ελλάδα τα κυριαρχικά τη ς δικαιώματα.
Βεβαίως, θέλοντας να προσδώσει νομική βαρύτητα στην προσέγγιση της, επαναφέρει τις θεωρίες «η ξηρά επικρατεί τής θαλάσσης» και «του συμπτώματος της αποκοπής (cut-off effect)», υποστηρίζοντας ότι αποτελούν αρχές του Διεθνούς Δικαίου και της νομολογίας σε σχέση με την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.
-Ε-
