Ανοχύρωτη είναι η Δημόσια Υγεία – Δεν είναι ρατσισμός η αγωνία των Γονέων για τα παιδιά τους – Η Εισαγγελέας έπρεπε να ψάξει, γιατί δεν έγιναν τα απαραίτητα εμβόλια – Ερίζεται η συνταγματικότητα του αντιρατσιστικού νόμου
Αλλεπάλληλα, καθημερινά πλέον και εξόχως επείγοντα είναι τα περιστατικά λοιμωδών ασθενειών που εξαπλώνονται στον πληθυσμό της Ελλάδος.
Κύρια πηγή τους οι μετανάστες και οι πρόσφυγες όχι μόνον από την Συρία, αλλά και από τα βάθη του Πακιστάν και του Αφγανιστάν.
Ασθένειες όπως η ηπατίτιδα Α, η ελονοσία και η φυματίωση, υστέρα από πολλές δεκαετίες επανεμφανίζονται στην χώρα.
Επίσημες ανακοινώσεις από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, προ ελαχίστων ημερών, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: «Δεν υπάρχουν εμβόλια για σοβαρά λοιμώδη νοσήματα στα κέντρα υποδομής μεταναστών […]
«Μάλιστα το υπουργείο Υγείας νίπτει τας χείρας του και στέλνει τις τοπικές αρχές στις ΜΚΟ για να προμηθευθεί».
Αμηχανία εκδηλώνει σχετικά και το αρμόδιο για την αντιμετώπιση των επιδημιών ΚΕΕΛΠΝΟ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ από το 1974 η ελονοσία είχε εκριζωθεί από την χώρα και η Ελλάδα χαρακτηριζόταν ως «ελεύθερη ελονοσίας», μέχρι τις 31 Αυγούστου φέτος έχουν καταγραφεί στην χώρα μας 73 κρούσματα.
Εξ αυτών τα 69 είναι εισαγόμενα, οριζόμενα ως τέτοια με κριτήριο το ιστορικό πρόσφατου ταξιδιού σε χώρα όπου ενδημεί ελονοσία.
Η Ελλάς, στην παρούσα φάση, ευρίσκεται ανοχύρωτη σε λοιμώδεις ασθένειες. Χωρίς ενημέρωση, χωρίς εμβόλια, χωρίς περιοριστικά μέτρα προστασίας, οι επιδημίες θα εξαπλωθούν ανεξέλεγκτα.
Εν τω μεταξύ φαίνεται ότι η ελληνική κοινωνία ευρίσκεται σε σύγχυση.
Δεν μπορεί να ερμηνευθεί διαφορετικά η κατακραυγή που καλλιεργήθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες και πλείστα μέσα ενημερώσεως όταν κάποιοι Έλληνες γονείς εξέφρασαν την αγωνία τους για την υγεία των παιδιών τους.
Αιτία της ανησυχίας ήταν το γεγονός ότι στο ίδιο σχολείο με τα παιδιά τους θα πήγαιναν και ανήλικοι μετανάστες για τους οποίους δεν υπήρχε βεβαιότης ότι παρακολουθούνται υγειονομικώς και έχουν κάνει τα προβλεπόμενα εμβόλια.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί ότι η ανησυχία αυτή ήταν παράλογη αν δεν είχαν υπάρξει κρούσματα ασθενειών που, εδώ και χρόνια, έχουν εκριζωθεί από την Ελλάδα, και τα οποία επανεμφανίσθηκαν όταν η χώρα άρχισε να γεμίζει μετανάστες.
Αν αυτά τα περιστατικά δεν είναι αρκετά για να πυροδοτήσουν την αγωνία των γονέων, και αν η έκφραση της αγωνίας αυτής τους κάνει «ρατσιστές», τότε μάλλον σε αυτή την χώρα οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.
Όπως γράφει η “Εστία”, από που έπρεπε να πράξει η κυβέρνηση ήταν να προσπαθήσει με πειστικό τρόπο να διαβεβαιώσει ότι λαμβάνονται τα προβλεπόμενα υγειονομικά μέτρα.
Αντ’ αυτού, ο υπουργός Παιδείας εξετόξευε απειλές, και το υπόλοιπο ενορχηστρωμένο σύστημα επανελάμβανε δίκην ινδουιστικής προσευχής την λέξη «ρατσιστές».
Το χειρότερο όμως είναι ότι οι γονείς του Ωραιοκάστρου, χωρίς να έχουν απειλήσει κανέναν, χωρίς να έχουν ασκήσει βία και χωρίς να έχουν πει το παραμικρό προσβλητικό εις βάρος των μεταναστών, ευρίσκονται αντιμέτωποι με μια δικαστική έρευνα για πιθανή διάπραξη ρατσιστικών αδικημάτων.
Και μαζί τους και ο δήμαρχος, που τους συμπαρίσταται.
Η εξέλιξη αυτή φέρνει στην επιφάνεια ένα ευρύτερο και πολύ σημαντικό θέμα. Αυτό της συνταγματικότητος του λεγομένου αντιρατσιστικού νόμου.
Ασφαλώς δεν περιμέναμε να ψηφισθεί ειδικός νόμος για να διώκονται αδικήματα εις βάρος προσώπων άλλης φυλής η εθνικότητας.
Ο ποινικός νόμος ήδη τα προέβλεπε όλα. Όταν όμως διατάσσεται έρευνα από την Εισαγγελία κατόπιν απλών δηλώσεων, η βαρύτερη από τις όποιες είναι η «απειλή» καταλήψεως του σχολείου, αρχίζουν να τίθενται ερωτήματα αναφορικώς προς το κατά πόσον ο νόμος αυτός μπορεί να ποινικοποιεί την ελεύθερη έκφραση της ανησυχίας ενός γονέως.
Εν ολίγοις η Εισαγγελεύς Θεσ/νίκης, θα έπρεπε πρωτίστως να ψάξει γιατί δεν έχουν γίνει μέχρι τώρα τα εμβόλια στα μικρά παιδιά.
Τα περί ρατσισμού τα αντιπαρερχόμεθα ως γελοία και ανυπόστατα.
Σ. Κ.
