Τον λόγο έχουν τώρα οι πολίτες: – Αγοράζοντας μόνον Ελληνικά προϊόντα, θα ενισχύσουμε την ντόπια παραγωγή, ώστε να αρχίσει σταδιακά η έξοδος από την ύφεση
Στην εποχή της δανειακής παραφροσύνης και του καταναλωτισμού αμόκ, οι πολίτες της χώρας μας συνήθισαν να σπαταλούν κατά τρόπο άφρονα τα χρήματα που έφθαναν άφθονα στα χέρια τους, ως μισθοί, συντάξεις, «μαϊμού» προνομιακά επιδόματα, νόμιμα και παράνομα κέρδη, προϊόντα φοροδιαφυγής, λαθρεμπορίου, εισφοροδιαφυγής και άλλων εγκλημάτων, όπως οι χρηματιστηριακές και οι λοιπές άπατες, και η καταλήστευση των εθνικών και κοινοτικών πόρων από τα οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα.
Το καταναλωτικό πάρτυ οργάνωσαν, και συνέχιζαν χωρίς σταμάτημα, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, από τα τέλη του 1981 μέχρι την χρεωκοπία του 2010, αλλά ακόμη και μετά, αφού, παρά τα τρία Μνημόνια, οι υπουργοί χάιδευαν τα αυτιά των συνδικαλιστών, δεν εφήρμοζαν τους ψηφισμένους από τη Βουλή νόμους και δεν εξέδιδαν τις αναγκαίες υπουργικές αποφάσεις, με τις όποιες θα ετίθεντο σε ισχύ σοβαρότατες διατάξεις των νόμων, και δη οι μεταρρυθμίσεις που ζητούσαν οι δανειστές, για να μή θίξουν προσφιλείς-συντεχνίες.
Οι νέοι άφησαν τους οικογενειακούς αγρούς, τις χειρωνακτικές εργασίες σε πόλεις και χωριά, ακόμη και την ελληνόκτητη εμπορική ναυτιλία, για να διοριστούν στο Δημόσιο, στις ΔΕΚΟ, στις κρατικές τράπεζες, σε νομικά πρόσωπα, και όπου άλλου έφτανε το μακρύ ρουσφετο-λογικό χέρι των κυβερνήσεων, που άγγιζε ακόμη και τον ιδιωτικό τομέα.
Όσοι παρέμειναν στη γεωργική παραγωγή εκμαυλίστηκαν από τις επιδοτήσεις της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και τις δημόσιες υπηρεσίες πού, με την ανοχή των κυβερνήσεων, αλλά και με το αζημίωτο για τους υπαλλήλους τους, επέτρεπαν να δηλώνονται πολλαπλάσιες εκτάσεις από τις πράγματι καλλιεργούμενες, και, στις αποσύρσεις στις χωματερές γεωργικών προϊόντων, αποσύρονταν ακόμη και πέτρες, ώστε οι αγρότες παραγωγοί να λαμβάνουν πολύ μεγαλύτερες οικονομικές επιδοτήσεις από τις Βρυξέλλες, επαυξάνοντας ταυτοχρόνως και το μέγεθος, την έκταση της χώρας μας!
Αλλά, έτσι, άρχισε να μειώνεται ή γεωργική και η κτηνοτροφική παραγωγή και να αυξάνονται οι εισαγωγές αυτών των προϊόντων, ακόμη και από τη Νότιο Αμερική, καθώς και των βιομηχανικών και των πολυτελών και ακριβών.
Ο λιτοδίαιτος ελληνικός λαός κατέστη σπάταλος και εθίστηκε στην κατανάλωση μέχρι του σημείου να είναι πρώτος, βάσει του πληθυσμού του, στην αγορά πανάκριβων πολυτελών αυτοκινήτων, ενώ η ελληνική γλώσσα ακουγόταν σε όλα τα διεθνή πολυτελή θέρετρα.
Με τον ξέφρενο καταναλωτισμό και τις αλόγιστες παροχές, οι κυβερνήσεις αύξαναν συνεχώς τα ελλείμματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, και γι’ αυτό κατέφευγαν στις διεθνείς αγορές για δανεισμό χρημάτων, χωρίς κανένας υπεύθυνος να σκέπτεται τη διαφαινόμενη κατάληξη αυτής της τακτικής, δηλαδή τη χρεωκοπία του κράτους.
Αλλά και οι τράπεζες, που είχαν αυξηθεί σε αριθμό και σε καταστήματα, υποδαύλιζαν την καταναλωτική μανία και τη σπατάλη, με τη χορήγηση πιστωτικών καρτών, στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, ακόμη και για διακοπές, μεγάλες γιορτές και για την ικανοποίηση κάθε καπρίτσιου, αφού όλα αυτά παρέχονταν με επιφανειακό έλεγχο και τηλεφωνικές δελεαστικές προ-τάσεις.
Μετά την κρίση και την πτώχευση, χιλιάδες επιχειρήσεις και εκατομμύρια νοικοκυριά βρέθηκαν υπερχρεωμένα και σε αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων τους, αφότου άρχισε η ύφεση και οι περικοπές, μισθών και συντάξεων.
Τα χρέη επιχειρήσεων και νοικοκυριών, μαζί με το δημόσιο χρέος, απειλούν πλέον την ύπαρξη της Ελλάδας…
Χρειάζεται αλλαγή οικονομικής πολιτικής από την κυβέρνηση, όχι προφανώς από την παρούσα, που κυριαρχείται από ιδεοληπτικές έμμονες, άγνοια και ανικανότητα, αλλά από μία νέα, καθώς και αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών, ως καταναλωτών, ώστε να ξεφύγουμε από την ύφεση και να προχωρήσουμε στην ανάπτυξη της οικονομίας μας.
Μέχρις ότου αλλάξει η κυβέρνηση, τον λόγο έχουν οι πολίτες, οι οποίοι, ως καταναλωτές, οφείλουν, για το καλό όλων μας και της οικονομίας, να αρχίσουν να αγοράζουν μόνο ελληνικά προϊόντα, ώστε να βοηθήσουν τους παραγωγούς αγροτικών, κτηνοτροφικών, βιοτεχνικών και βιομηχανικών προϊόντων, υποκαθιστώντας ταυτοχρόνως τις αντίστοιχες εισαγωγές.
Κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει τις εισαγωγές, γιατί, απλούστατα, οι θιγόμενες χώρες θα λάβουν αντίστοιχα μέτρα για τα δικά μας προϊόντα.
Οι πολίτες, όμως, μπορούμε να αγοράζουμε μόνο ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, βοηθώντας με αυτόν τον τρόπο αποφασιστικά την ελληνική παραγωγή και το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, ώστε να αρχίσει σταδιακά η έξοδος από την ύφεση.
Η αλλαγή αυτή είναι δυνατή και θεμιτή, ενόψει του γεγονότος ότι όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ ασκούν εθνικές πολιτικές για να υποστηρίξουν τα συμφέροντά τους, όπως άλλωστε διαπιστώνεται καθημερινά έναντι του προσφυγικού και λαθρομεταναστευτικού προβλήματος.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,
πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
