Ο 36χρονος Κώστας Ρώσσογλου, με καταγωγή από τις Φέρες Έβρου, ο μοναδικός Έλληνας στον Μαραθώνιο της Αρκτικής
Ετοιμάζει ήδη τις βαλίτσες του για τον… Βόρειο Πόλο.
Τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί μέχρι τότε θα έχει διανύσει… πολλά χιλιόμετρα στα πάρκα και τους δρόμους των Βρυξελλών, τρέχοντας.
Ο λόγος για τον Κώστα Ρώσσογλου, τον 36χρονο δικηγόρο από την Αλεξανδρούπολη που επελέγη να συμμετάσχει σε έναν αλλιώτικο «Μαραθώνιο» στην Αρκτική, με το περίεργο σκανδιναβικό όνομα «fjallravenpolar».
Στα συνολικά 300 χιλιόμετρα που θα διανύσουν σε έξι μέρες (3-8 Απριλίου), οι 26 δρομείς που έχουν επιλεγεί θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις πολικές θερμοκρασίες, τις φυσικές αντιξοότητες αλλά και το Βόρειο Σέλας.
«Θα είναι μια πρωτόγνωρη και ανεπανάληπτη εμπειρία! Ανυπομονώ από τώρα για τον Απρίλιο», δηλώνει στο «RUNNER» ο Κώστας Ρώσσογλου, ο μοναδικός Ελληνας του αγώνα. Στον διαγωνισμό, δέκα μεγάλες χώρες στέλνουν από δύο άτομα η καθεμία. Οι υπόλοιποι έξι συμμετέχοντες κατάγονται από διάφορες άλλες χώρες του πλανήτη. «Προσωπικά, θα εκπροσωπήσω την κατηγορία… -Υπόλοιπος Κόσμος-. Θα είμαι ο ένας από τους δύο που επελέγησαν από τους 200 υποψηφίους», εξηγεί ο Ρώσσογλου. Ανάμεσα στους διαγωνιζομένους στην κατηγορία του που ήταν δρομείς από τη Λατινική Αμερική, την Κίνα, την Αυστραλία, την Ινδία αλλά και την Ευρώπη. Οι τελικοί νικητές επελέγησαν με δύο τρόπους: κατ’ αρχάς με ψηφοφορία διαδικτυακή, όπου επιλέγεται ο πρώτος σε ψήφους. Ο Κώστας όμως επελέγη από την επιτροπή, βάσει της προσωπικής του ιστορίας: συμπληρώνει έξι χρόνια από τότε που έκοψε το τσιγάρο. Το τρέξιμο για εκείνον είναι μια καθημερινή νίκη της δικής του απεξάρτησης.
Η πορεία του
Ο Κώστας Ρώσσογλου, με καταγωγή από τις Φέρες Εβρου, γεννήθηκε πριν από 36 χρόνια στην Αλεξανδρούπολη, όπου έζησε έως τα 18 του. Πέρασε στις Πανελλήνιες στη Νομική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε και στη συνέχεια παρακολούθησε ένα μεταπτυχιακό για το Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο Νανσί της Γαλλίας. Από εκεί δεν γύρισε στην Ελλάδα. «Πριν από 10 χρόνια, ήρθα στις Βρυξέλλες, όπου δούλεψα σε διάφορες υπηρεσίες της ΕΕ ως stagier. Με ένα διάλειμμα τριών ετών που είχα μετακομίσει Μάλτα, τα υπόλοιπα μένω στο Βέλγιο. Τα τελευταία δύο χρόνια ?τρέχω? το γραφείο μιας αμερικανικής εταιρείας στις Βρυξέλλες», διηγείται ο ίδιος. Η καθημερινότητά του θα μπορούσε να μη συμπεριλαμβάνει άσκηση – άλλωστε δεν διαφέρει από τους συναδέλφους του στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που κυκλοφορούν μέσα σε ένα κοστούμι. Κι επίσης, έως τα 30 του, ο Κώστας δεν είχε ποτέ γυμναστεί. Και, ταυτόχρονα, κάπνιζε δύο πακέτα τσιγάρα την ημέρα.
Η νέα συνήθεια
«Τον αθλητισμό τον ανακάλυψα την πρώτη μέρα που έκοψα το κάπνισμα. Ηταν μια Κυριακή στις Βρυξέλλες και μου τελείωσαν τα τσιγάρα. Για όποιον ξέρει λίγο από Βόρεια Ευρώπη, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ότι? περίπτερα δεν υπάρχουν και η εξεύρεση πακέτου Κυριακή απόγευμα είναι? δύσκολο πρότζεκτ», λέει αστειευόμενος. «Και κάπου εκεί άρχισα να σκέφτομαι να δω πόσες ώρες -αρχικά- μπορώ να αντέξω χωρίς τσιγάρο. Πέρασε η νύχτα, αλλά το επόμενο πρωί είχα τόση ενέργεια και νευρικότητα που έπρεπε να την εκτονώσω. Ετσι, λοιπόν, πήγα για τρέξιμο. Θυμάμαι πως έπειτα από 5 λεπτά είχα κουραστεί?», μας λέει.
Σιγά σιγά η εμμονή για τσιγάρο αντικαταστάθηκε από τη νέα συνήθειά του, το τρέξιμο. «Κάθε μέρα έβαζα στόχο να τρέξω λιγάκι παραπάνω. Χωρίς το τρέξιμο δεν θα είχα καταφέρει να σταματήσω το κάπνισμα και να αλλάξω τρόπο ζωής. Οταν κατάφερα να τερματίσω τον πρώτο μου μαραθώνιο στην Αθήνα, το 2012, και μπήκα στο Παναθηναϊκό Στάδιο τρέχοντας, άρχισα να κλαίω. Μέσα μου, ήμουν νικητής. Πλέον, για μένα είναι τρόπος ζωής», θυμάται.Μέχρι σήμερα ο Κώστας έχει συμμετάσχει σε 9 Μαραθωνίους σε 7 πόλεις, μεταξύ των οποίων στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Βαρκελώνη, στο Βερολίνο, στην Κωνσταντινούπολη και φυσικά στις Βρυξέλλες.
«Το συναίσθημα που ένιωσα στον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας ήταν απίστευτο! Δεν συγκρίνεται με κανέναν. Ηταν τον Νοέμβριο του 2012 και είχα συμμετάσχει με τρεις ακόμη Ιταλούς φίλους από Βρυξέλλες. Τερμάτισα σε τέσσερις ώρες, αλλά αυτό δεν είχε σημασία», δηλώνει. «Το κορυφαίο ήταν ότι στο Παναθηναϊκό Στάδιο μας περίμενε η μητέρα μου -η Ελληνίδα μάνα!- με… σπανακόπιτα και ο πατέρας μου με… μπίρες. Είχε πολλή πλάκα!», λέει γελώντας.
Πλέον η ζωή του περιλαμβάνει τρέξιμο τέσσερις φορές την εβδομάδα (περίπου 10-25 χιλιόμετρα) και κάποιες φορές γυμναστήριο για πιλάτες.«Η πόλη εδώ ευνοεί για άσκηση, έχει ωραία πάρκα, ωραίες διαδρομές. Στο μεσημεριανό διάλειμμα βάζουμε τα αθλητικά παπούτσια και πάμε για τρέξιμο. Το ίδιο και μετά τη δουλειά. Πριν πάμε για ένα ποτό ή για φαγητό, πάμε πρώτα να τρέξουμε. Βοηθά να καθαρίσει το μυαλό από το άγχος της ημέρας και να ανακτήσεις ενέργεια», εξηγεί.
Επόμενος στόχος ο Μαραθώνιος της Γενεύης τον Μάιο, αλλά πριν από αυτόν, φυσικά, ο Βόρειος Πόλος.
«Επαθλο για τους συμμετέχοντες στον αγώνα της Αρκτικής δεν υπάρχει. Ολοι μας όμως, εκτός από την εμπειρία, κρατάμε ως ενθύμιο την ειδική στολή που μας προσφέρεται για να συμμετάσχουμε στον αγώνα. Απαραίτητη αν αναλογιστεί κανείς ότι οι θερμοκρασίες στον Βόρειο Πόλο συνήθως φτάνουν έως και τους -20 βαθμούς Κελσίου», εξηγεί.
Η διαδρομή των 300 χιλιομέτρων συμπεριλαμβάνει τρέξιμο, διαβίωση στο απόλυτο ψύχος αλλά και έλκηθρο με σκυλιά.
Όλη η διαδρομή θα μεταδίδεται από την ιστοσελίδα των διοργανωτών αλλά και από το μπλογκ του Κώστα, το https://greekrunner.wordpress.com
