9.4 C
Alexandroupoli
Friday, March 29, 2024

Η “ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ” ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΔ/ΧΟ

Η εξέγερση των πόλεων της Θράκης που ξεκίνησε το 1205 από το Διδυμότειχο «το πρώτο κέντρο αντίστασης» των Ελλήνων κατά των Φράγκων, οδήγησε στην αιχμαλωσία και στο θάνατο του πρώτου Λατίνου Αυτοκράτορα και στην εδραίωση της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας – Ενός Ελληνικού Βασίλειου που θα πραγματώσει τελικά το ποθούμενο, την ανάκτηση της Βασιλεύουσας

 

Η άνοιξη του 1205 μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «Άνοιξη της Θράκης», καθώς η μία μετά την άλλη, οι πόλεις της Θράκης εξεγέρθηκαν ενάντια στους Σταυροφόρους και στη Λατινική κατάκτηση. Το πρώτο κέντρο αυτών των εξεγέρσεων ήταν το Διδυμότειχο, όπου από τον Φεβρουάριο του υπόψη έτους, οι Έλληνες της πόλης με επικεφαλείς τους τοπικούς ευγενείς ξεσηκώθηκαν και εξουδετέρωσαν τη Φρουρά των Λατίνων.

Όσοι από αυτούς γλύτωσαν, κατέφυγαν στην Ενετοκρατούμενη Αδριανούπολη, όπου οι Έλληνες κάτοικοί της μαθαίνοντας πως «το Διδυμότειχο πλέον κατέχεται από τους Έλληνες» ακολούθησαν το παράδειγμα της «Διδυμόκαστρης Καστροπολιτείας» και εξεγέρθηκαν, εκδιώκοντας και αυτοί τους Ενετούς και Φράγκους κατακτητές.

- Advertisement -

Η άνοιξη που ακολούθησε αποδείχθηκε «κατάλληλη» εποχή για εξεγέρσεις στη Θράκη, μιας και σημαντικός αριθμός των Λατινικών στρατευμάτων μάχονταν στη Βηθυνία της Μικράς Ασίας κατά των Βυζαντινών στρατευμάτων του Βασιλείου της Νικαίας του Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρι. Επικεφαλής τους ήταν ο Ερρίκος της Φλάνδρας, αδελφός του Λατίνου αυτοκράτορα Βαλδουίνου Α΄.

Λόγω της ραγδαίας εξέλιξης των εξεγέρσεων, ο Βαλδουίνος αναγκάστηκε να ανακαλέσει τα στρατεύματα του από τη Μικρά Ασία. Κατόπιν τέθηκε επικεφαλής τους και εξεστράτευσε στη Θράκη με προορισμό την Αδριανούπολη, όπου είχαν συγκεντρωθεί δυνάμεις αντίστασης από την γύρω περιοχή.

Οι Φραγκο-Ενετοί ιππότες, αφίχθηκαν στην περιοχή της Αδριανούπολης στα τέλη του Μαρτίου 1205. Αρχηγοί τους μαζί με τον Βαλδουίνο, είχαν αναλάβει ο Δόγης Ερρίκος Δάνδολος, ο Λουδοβίκος του Μπλουά και ο  Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος. Καθώς η πόλη ήταν ισχυρή και οι απώλειες υπολογίστηκαν μεγάλες, επιλέγει η τακτική της παρατεταμένης πολιορκίας με σκοπό να αναγκάσουν τους υπερασπιστές της πόλης να παραδοθούν.

Οι πολιορκητικές μηχανές και οι ανατινάξεις κάτω από τα τείχη, αποδυνάμωσαν σε μεγάλο βαθμό τις αμυντικές ικανότητες των πολιορκημένων. Οι κύριες δυνάμεις των Λατίνων ιπποτών δημιούργησαν έναν καλά δομημένο και φρουρούμενο κλοιό γύρω από την πόλη για να εντοπίσουν και να αποκρούσουν οποιαδήποτε ενίσχυση, η οποία ενδεχομένως θα μπορούσε να έρθει. Μπροστά από κάθε πύλη των τειχών της πόλης του Αδριανού τάχθηκε και από μία μονάδα ιπποτών, που είχαν επικεφαλής  τους τον Ερρίκο Δάνδολο, Δόγη της Βενετίας.

Ο Βούλγαρος τσάρος Καλλογιάννης (Ιωαννίτσης) αποδεχόμενος τη συμμαχία που του πρότειναν οι Έλληνες ευγενείς της Αδριανούπολης, μετακίνησε τα στρατεύματα του για την υποστήριξη των αμυνομένων. Έτσι από τις στις 10 Απριλίου 1205 αφίχθηκε και στρατοπέδευσε Βορειοανατολικά της Αδριανούπολης. Ο Καλλογιάννης, πέραν της συμμαχίας με τους εξεγερμένους Έλληνες της Θράκης, είχε ως σκοπό να διαλύσει τις αξιώσεις των Λατίνων ιπποτών στα βουλγαρικά εδάφη, καθώς να σταματήσει και τα συχνά επεισόδια διέλευσης των συνόρων από αυτούς, για να λεηλατήσουν βουλγαρικές πόλεις και χωριά. Τα βουλγαρικά στρατεύματα του Καλογιάννοι ενισχύθηκαν και από το ιππικό των Κουμάνων.

Οι Φράγκοι με το Βαλδουίνο και το Λουδοβίκο του Μπλουά, ακολουθώντας το ελαφρύ ιππικό των Κουμάνων, κινήθηκαν βόρεια για να συναντήσουν τους Βουλγάρους και να τους αποτελειώσουν πριν αυτοί πλησιάσουν την Αδριανούπολη. Τελικά έπεσαν στην παγίδα που τους είχε στήσει ο Καλογιάννης κοντά στον ποταμό Τούντζα, όπου δόθηκε η μάχη στις 13 και 14 Απριλίου 1205 . Ήταν σύμφωνα με το χρονικό, Τετάρτη  και Πέμπτη της  Διακαινησίμου, μετά το Πάσχα των Ορθοδόξων.

Ο στρατός των Σταυροφόρων ηττήθηκε κατά κράτος και ο Βαλδουίνος Α΄, ο πρώτος Λατίνος Αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης, συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Βουλγαροκουμάνους. «Η κυριαρχία των Φράγκων επί της Ρωμανίας έληξε αυτή την τρομερή μέρα», λέει ο ιστορικός Gelzer, και συμπληρώνει ότι «η τύχη της Λατινικής αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης, για ένα χρονικό διάστημα, βρισκόταν αποκλειστικά στα χέρια του Βούλγαρου βασιλιά». Ένα χρόνο ακριβώς μετά την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους, ο πρώτος Λατίνος Αυτοκράτορας δεν ήταν πλέον στο θρόνο του, αλλά μεταφερόταν αιχμάλωτος του Καλογιάννη στο Βέλικο Τίρνοβο, την τότε πρωτεύουσα των Βουλγάρων τη λεγόμενη «πόλη των Τσάρων», όπου φυλακίστηκε στην κορυφή ενός πύργου στο φρούριο Τσάρεβετς.

Τον ίδιο ή τον επόμενο χρόνο, ανακοινώθηκε πως ο Βαλδουίνος πέθανε στην αιχμαλωσία υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες – κατά άλλους, δολοφονήθηκε βάναυσα από τον Καλογιάννη. Μέχρι και σήμερα ένας πύργος του φρουρίου Τσάρεβετς στο Βέλικο Τίρνοβο, εξακολουθεί να ονομάζεται ως «ο Πύργος του Βαλδουίνου».

Ο αδελφός του Βαλδουίνου, Ερρίκος της Φλάνδρας, εξελέγη αρχικά αντιβασιλέας της Λατινικής αυτοκρατορίας για το διάστημα της απουσίας του αδελφού του. Μετά την ανακοίνωσης του θανάτου του Βαλδουίνου, ο Ερρίκος αναγορεύθηκε σε αυτοκράτορα το 1206.

Η απόσυρση των Λατινικών στρατευμάτων από τη Δυτική Μικρά Ασία είχε ως αποτέλεσμα την εδραίωση της εξουσίας του Θεοδώρου Α΄ Λάσκαρι και των Βυζαντινών στο Βασίλειο της Νίκαιας. Ένα Βασίλειο που έμελε να παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο στη συνέχιση αλλά και στην ανακατάληψη της Ρωμανίας, ιδιαίτερα στα επόμενα χρόνια υπό τη βασιλεία του Διδυμοτειχίτη Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη (1222-1254), ο οποίος διαδέχθηκε τον Θεόδωρο Α΄Λάσκαρι ως γαμβρός του.

Έκτοτε η Αυτοκρατορία της Νίκαιας αναδείχθηκε σε πολιτικό, διοικητικό, στρατιωτικό και θρησκευτικό κέντρο του Ελληνισμού. Απετέλεσε την ελπίδα του Γένους για το ποθούμενο, την αποκατάσταση της Ρωμανίας (Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) και δεν άργησε να δικαιώσει τους ελπίζοντες Έλληνες.

Ξαναγυρνώντας στην αρχή και τοποθετώντας τα γεγονότα υπό το πρίσμα του χρόνου, μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι η εξέγερση των πόλεων της Θράκης («Άνοιξη της Θράκης») που ξεκίνησε από το Διδυμότειχο τον Φεβρουάριο του 1205, οδήγησε στην εδραίωση της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, η οποία ανακατέλαβε πολλά κατακτημένα εδάφη με τον Βασιλέα και Άγιο Ιωάννη Βατάτζη τον εν Διδυμοτείχω γεννηθέντα και ανατραφέντα (μαζί και τη γενέτειρα του το Διδυμότειχο) και τελικά έφτασε στην ανάκτηση της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης (1261) .

Ευάγγελος Σ. Σοβαράς (Καστροπολίτης)

ΠΗΓΕΣ:

• Νικήτα Χωτιάτου, Χρονική Διήγησις

• Geoffroy de Villehardouin, La Conquête de Constantinople

• Αθανάσιος Ι.Γουρίδης, Διδυμότειχο μία άγνωστη πρωτεύουσα (2008)

• Διαδίκτυο

spot_img
Friday, March 29, 2024

Latest News

Τέλος τα κινητά τηλέφωνα μαθητών στα σχολεία !!!

Αυστηρότερα μέτρα παίρνει το Υπουργείο Παιδείας - Τα κινητά θα παραδίδονται πριν την έναρξη των μαθημάτων Νέα αυστηρότερα μέτρα για...

More Articles Like This