Σήμερα ο χαρακτηρισμός της πρωθυπουργικής συμπεριφοράς ως “πολιτικής αγυρτείας” φαντάζει ελάχιστος, μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής που έχει συντελεσθεί, εις βάρος της χώρας
Η υπερδιέτης εμπειρία της διαπραγματευτικής τακτικής τής «πρώτη φορά» Αριστεράς έναντι των εταίρων μας, για την αντιμετώπιση τής οικονομικής κρίσης, έχει καταδείξει την απόλυτη αναποτελεσματικότητα των προσπαθειών της, σε πλήρη αντίθεση με τις υπερφίαλες προσδοκίες πού συστηματικά καλλιέργησε ο Αλέξης Τσίπρας.
Όλα ξεκίνησαν από τον «μνημειώδη» αφορισμό του πρωθυπουργού «εμείς θα βαράμε το νταούλι και τον ζουρνά, και οι αγορές θα χορεύουν» (Κρήτη 22.06.2015).
Όσοι, τότε, υποψιασμένοι μιλούσαμε για την αφέλεια, την επιπολαιότητα και το θράσος του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηριστήκαμε, χωρίς πολλή σκέψη, ως αντιδραστικοί, οσφυοκάμπες και «γερμανοστολιάδες».
Ήταν η εποχή που η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνέπαιρνε τα πλήθη με τον «ρωμαλέο» αγώνα της κατά του «επαχθούς και επονείδιστου χρέους», ο Λαφαζάνης ετοίμαζε την έφοδο στο Νομισματοκοπείο, η Ραχήλ Μακρή είχε αποφασίσει να τυπώσει 200 δισ. ευρώ και ο αγαπητός πρωθυπουργικός «μπούλης», με το αξεπέραστο χιούμορ, προέτρεπε τους άλλοτε συναδέλφους του να κινηθούν «στα τέσσερα»!…
Σήμερα, μετά την ένδοξη «βαρουφάκεια» περιπέτεια με τα πουκάμισα έξω, την αλησμόνητη 17ωρη διαπραγμάτευση, για την όποια ακόμη και σήμερα ο άλλοτε αργόσχολος καταληψίας αισθάνεται υπερήφανος, το θριαμβευτικό «ΟΧΙ», που μετατράπηκε σε εξίσου θριαμβευτικό «ΝΑΙ» (με την καθησυχαστική λενινιστική ερμηνεία για τα «πισωγυρίσματα» που, όμως, ενισχύουν τον αγώνα για την τελική νίκη…), μετά τα capital controls, που θα σταματούσαν την επομένη των εκλογών του Σεπτεμβρίου 2016 και, κυρίως, μετά την επιβάρυνση της ελληνικής οικονομίας με 89 δισ., ως συνέπεια της ηρωικής διαπραγμάτευσης του οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο.
Σήμερα, λοιπόν και μετά από όλα αυτά, ο χαρακτηρισμός της πρωθυπουργικής συμπεριφοράς ως «πολιτικής αγυρτείας» φαντάζει ελάχιστος μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής που έχει συντελεσθεί σε βάρος της χώρας και των πολιτών της…
Όμως, παρά την ραγδαία δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει, ακόμη και σήμερα, σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης που εξακολουθεί να ελπίζει ότι η κυβέρνηση της «πρώτη φορά» Αριστεράς είναι σε θέση να κάνει πολύ περισσότερα από τους «άλλους»…
Παρά την σχεδόν καθολική βεβαιότητα για την αδυναμία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να οδηγήσουν στην ανακοπή της πορείας προς την άβυσσο, η ψυχολογική αδράνεια, που έχει καταλάβει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού της χώρας, εξ αιτίας της επταετούς κρίσης, συμβάλλει στην επιβίωση μιας κυβέρνησης που ψεύδεται τόσο πιο ξεδιάντροπα και πανηγυρίζει τόσο περισσότερο, όσο μεγαλύτερες είναι οι αποτυχίες της στα πεδία των διαπραγματεύσεων…
Κατά συνέπεια, το γεγονός ότι, πριν από μερικές εβδομάδες, ο Αλέξης Τσίπρας, με το γνωστό ύφος του ακάματου αγωνιστή που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, ξεστόμισε, χωρίς ίχνος περίσκεψης και… πρόνοιας, το περίφημο «ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα», μόνον μια εξήγηση μπορεί να έχει:
Ο απόφοιτος της ΚΝΕ, πιστός στις διδαχές της σταλινικής προπαγάνδας, είναι τόσο αδίστακτος, ώστε, χωρίς ίχνος αυτοσεβασμού και υπευθυνότητας, να συνεχίζει την προσφιλή τακτική τους της συστηματικής εξαπάτησης των αφελών, που εξακολουθούν να ελπίζουν…
Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Δικηγόρος
