Σταλάζουν τα δάκρυα της αυγής στα βλέφαρα της Γης
κατάνυξη κι ώρα σιγής στις φτωχογειτονιές της
τ’ άλικα ρόδα που έσπειρα στην άκρια της αυλής
αγκάθια πέταξαν νωρίς, ματώσαν οι γωνιές της.
Καμπάνες πένθιμα ηχούν, βαφή συμβολική
ιερά σινδόνη απλώθηκε, τη φύση έχει τυλίξει
γέμισε ροδοπέταλα αγκάλη δοτική
άνθρωπε κοντοζύγωσε η Αλήθεια να σ’ αγγίξει.
Χριστός Ανέστη, αναρριγούν κι ανθίζουν οι καρδιές μας
την άμπελο Του ο Τρυγητής με Αγάπη έχει μπολιάσει
η ειρήνη θέρμη αποζητά, ανοίγουν οι αγκαλιές μας
κράτα τες άνθρωπε ανοιχτές, να μπει και να φωλιάσει.
Χαράλαμπος Μαυρομουστάκης