Είναι καιρός να αξιοποιήσουμε τον ανεκμετάλλευτο πλούτο που υπάρχει στην ακριτική περιοχή μας
Η σπουδαιότητα των τοπικών και γηγενών ποικιλιών της χώρας μας, αλλά και η συμβολή τους στην πρωτογενή παραγωγή παρουσιάστηκαν στην 4η επιστημονική συνάντηση για τις τοπικές και γηγενείς ποικιλίες «Τοπικές ποικιλίες-τοπικοί πολιτισμοί-τοπικές οικονομίες: Στην περίοδο της κρίσης».
Για το δυναμικό παραγωγής οίνων ποιότητος στην Θράκη μίλησε ο κ. Δημήτρης Χ. Κυρίτσης, γεωπόνος-οινολόγος-ειδικός αμπελουργίας που είπε τα εξής:
Η έρευνα έχει ως σκοπό τη μελέτη πέντε τοπικών ποικιλιών, προερχομένων από διαφορετικές περιοχές της Θράκης, ώστε να εκτιμηθεί η ικανότητα ή μη των ποικιλιών αυτών να παράγουν οίνους υψηλής ποιότητας. Πρόκειται για τις ποικιλίες Ζουμιάτικο (λευκή), Παμίδι (ερυθρωπή), Μαυρούδι (δύο παραλλαγές, πρόκειται πιθανόν για δύο κλώνους), Καρναχαλάς και Μπουγιαλαμάς (ερυθρές). Κάθε ποικιλία οινοποιήθηκε με δύο διαφορετικές μεθόδους, την κλασική και την προζυμωτική εκχύλιση εν ψυχρώ. Στην ποικιλία Παμίδι, εφαρμόστηκε η διαδικασία της λευκής οινοποίησης. Τόσο στα γλεύκη όσο και στους τελικούς οίνους πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις και αναλύσεις διάφορων παραμέτρων.
Από τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής προέκυψε το συμπέρασμα ότι, κυρίως, οι ερυθρές ποικιλίες είναι ικανές να παράγουν οίνους υψηλής ποιότητας. Ειδικότερα, ο Μπουγιαλαμάς και το Μαυρούδι φαίνεται να έχουν εξαιρετικές δυνατότητες, καθώς, εκτός από ορισμένα ιδιαίτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, εμφάνισαν έναν πολύ υψηλό Δείκτη Ολικών Φαινολών, καθώς και πολύ υψηλές συγκεντρώσεις ανθοκυανών, οι οποίες είναι υψηλότερες από τις αντίστοιχες πολλών ελληνικών ερυθρών ποικιλιών. Πιο συγκεκριμένα, το Μαυρούδι (περιοχή Ιάσμου Ροδόπης) εμφάνισε συγκέντρωση ανθοκυανών ανάλογη με τους οίνους των ποικιλιών Λημνιώνα, Αυγουστιάτη, Αγιωργίτικο, Μανδηλαριά και Syrah. Το Μαυρούδι (Πεντάλοφος Έβρου) και ο Μπουγιαλαμάς εμφάνισαν υψηλότερη συγκέντρωση ανθοκυανών, ακόμη και από την ξενική ποικιλία Cabernet sauvignon. Συμπεράναμε, λοιπόν, πως αυτές οι δύο ποικιλίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως βελτιωτικές κατά την οινοποίηση άλλων ερυθρών ποικιλιών, οι οποίες δεν εμφανίζουν υψηλή περιεκτικότητα σε ολικές ανθοκυάνες.
Αντιθέτως, τόσο το Ζουμιάτικο όσο και ο Καρναχαλάς φαίνεται πως δεν έχουν το δυναμικό να παράγουν οίνους υψηλής ποιότητας. Θα μπορούσαν, ωστόσο, να παράγουν χαμηλότερης ποιότητας οίνους, λευκούς ή ερυθρωπούς αντίστοιχα. Όσον αφορά την ποικιλία Παμίδι, δεν κατέστη δυνατή η εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, γεγονός που οφείλεται στην κακή υγιεινή κατάσταση των σταφυλιών κατά τον τρυγητό λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στην περιοχή τη συγκεκριμένη περίοδο.
Επιπλέον, κάθε ποικιλία διερευνήθηκε ξεχωριστά, ώστε να προσδιοριστούν οι κατάλληλες καλλιεργητικές και οινολογικές τεχνικές. Από αυτήν τη διαδικασία προέκυψε ότι θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μια έρευνα σχετικά με την ικανότητα της «γκρίζας» ποικιλίας Παμίδι να παράγει μονοποικιλιακούς ερυθρωπούς (ροζέ) οίνους υψηλής ποιότητας, καθώς και μια μελέτη που θα αφορά την ταυτοποίηση της ποικιλίας Μαυρούδι.
Bικτωρία Αποστολοπούλου
