Δέκα Οκτώ ήταν του Μηνός
της Άνοιξης Μαΐου
κ’ ένα Κοπάδι Πρόβατα
στην Πανεπιστημίου
Τσομπάνης Εσαλάγαγε
Μόνος του το Κοπάδι
το Οδηγούσε στην Βουλή
για μια Βοσκή το Βράδυ
Τα Πρόβατα Βελάζανε
και Σιγοπερπατούσαν
τα Τύφλωναν οι Φωτισμοί
και Άβολα κοιτούσαν
Κάποια στιγμή εις την Βουλή
Φθάσανε και Γελούσαν
και Δυο Τρία Μαντρόσκυλα
μην φύγουν τους Φυλούσαν
Στο Βήμα ανέβηκε ο Βοσκός
Τα Πάντα Σιωπάνε
Λέει, Τα Χόρτα και η Βοσκή
Κόβονται, Σταματάνε
Στα δυο τους Πόδια κι Όρθια
στα Έδρανά τους πάνε
Σηκώνονται στα Πισινά
και τον Χειροκροτάνε
Λέει δεν θα ‘χουνε Νερό
κι΄ όποια μπορούν ας Ζήσουν
και πάλι Ξεσηκώθηκαν
να τον Χειροκροτήσουν
Μετά τους επανέλαβε
πώς τα Μικρά που βγαίνουν
μόνον αυτά θα Δύνανται
τα Βράδια να Βυζαίνουν
Τα Πρόβατα Τρελάθηκαν
κι αρχίσαν να Βελάζουν
και μεταξύ τους άρχισαν
Ύποπτα να κοιτάζουν
Γιατί καταλαβαίνανε
πώς δεν μπορούν να ζήσουν
χωρίς Νερό Χωρίς Βοσκή
Όλα τους θα Ψοφήσουν
Και τότε ο Τσομπάνος τους
Υπόσχεση τα δίνει
ένα Ποτήρι Μοναχά
κάθε Πρωί να πίνει
Τα Υπεσχέθη μάλιστα
κι αν κάποιο αρρωστήσει
Αυτός για την Υγεία του
μόνος θα Μεριμνήσει
Τα Πρόβατα ησύχασαν
και είπαν πώς θα γίνουν
όσα ζητά ο Τσομπάνος τους
αρκεί Νερό να πίνουν
Επίσης ότι Προτιμούν
να ζουν και ας Πεινάνε
με λίγα Χόρτα και Νερό
παρά για να Ψοφάνε
Τότε εδόθη Σύνθημα
για την Ψηφοφορία
και Ευρέθηκαν, ΝΑΙ. Εκατόν
Πεντήκοντα και Τρία
Τραϊανός Κώστας
