Η υπερφορολόγηση δεν μπορεί να παράγει εσαεί πλεονάσματα – Ασπιρίνες για αντιμετώπιση του καρκίνου, τα Αντίμετρα – Η εξουσία είναι γλυκειά
Το τέταρτο μνημόνιο είναι εδώ, καθώς κι ο λογαριασμός των 4,6 δισ. ευρώ, που θα πληρώσουν όπως πάντα οι φτωχοί και τα υπολείμματα της αστικής τάξης, που καταστρέφει συστηματικά η κομμουνιστική κυβέρνηση.
Η αξιολόγηση-συζήτηση, συναλλαγή- με τους δανειστές τραιναρίστηκε επί μακρόν, τάχα για να δείξει ο Σύριζα ότι «αντιστέκεται» στις υπερβολικές αξιώσεις με αποτέλεσμα αυτοί και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, να ζητούν κάθε τόσο την λήψη νέων επώδυνων μέτρων, που αποβλέπουν στην διαιώνιση της ύφεσης και στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, ώστε η χώρα μας να καταστεί μόνο παραθεριστικός τόπος των Ευρωπαίων και καταναλωτής των βιομηχανικών
προϊόντων τους.
Έτσι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και τελικά η “υπερήφανη» κυβέρνηση μας αποδέχθηκε όλες
τις απαιτήσεις των δανειστών και υπέκυψε και στις λεπτομέρειες.
Αποτύπωση της καταστροφικής πολιτικής της ανίκανης κυβέρνησης, αποτελείτο χρηματιστήριο
Αθηνών, πού ενώ επί μήνες φυτοζωούσε, μόλις συμφωνήθηκαν τα μέτρα και ολοκληρώθηκε η αξιολόγηση, απορρόφησε ξένα κεφάλαια και ο δείκτης άρχισε την ανοδική πορεία του.
Η κυβέρνηση δέχτηκε: να περικοπούν εκ νέου οι συντάξεις, κατώτατες και μη, από το 2019, που αντιστάσεως μη ούσης μπορεί να περικοπούν κι ενωρίτερα και να μειωθεί το αφορολόγητο από το 2020, ώστε οι συνταξιούχοι -σχεδόν 2,5 εκατομμύρια άτομα- να απολέσουν δύο συντάξεις συνολικά.
Αυτές ήταν οι βασικές απαιτήσεις των στυγνών δανειστών και μόλις τις αποδέχτηκε ο ήρωας, το παλικάρι της φακής, ο υπουργός Οικονομικών, η αξιολόγηση έκλεισε και όλοι αποχώρησαν από το πεντάστερο Χίλτον, περιχαρείς.
Παράλληλα οι δανειστές απαίτησαν και τα ανδρείκελα αποδέχθηκαν ασμένως: η ΔΕΗ να πωλήσει το 40% των λιγνιτικών μονάδων, που προσφέρουν το πιο φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα, οι ΔΕΚΟ να υπαχθούν όλες στο υπερταμείο που διοικούν οι δανειστές, ώστε να αναδιοργανωθούν και να πωληθούν, να καταστεί πιο απαιτητικό το ασφαλιστικό σύστημα, ώστε να εισπράττει περισσότερα, να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή που έγινε πλέον ανέκδοτο και άλλα τινά, όπως η περαιτέρω αύξηση του ΦΠΑ.
Όλα αυτά για να υπάρχει κάθε χρόνο στον προϋπολογισμό, πλεόνασμα 3,5% του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος, πού το 2016 το υπερβήκαμε, αλλά με στραγγαλισμό των δημοσίων επενδύσεων και χρέη του κράτους σε επιχειρήσεις και πολίτες, ύψους 5,5 δισ. ευρώ, ενώ παράλληλα οι μη πληρωμές φόρων, ΕΝΦΙΑ κ.λπ. ξεπερνούσαν το 1 δισ. ευρώ κάθε μήνα του 2016.
Για ποια πλεονάσματα, του 2016 και μελλοντικά συζητάμε και πώς μπορεί να επιτευχθούν αυτά, όταν οι φόροι εισοδήματος και ΕΝΦΙΑ δεν πληρώνονται εξ ολοκλήρου, ο ΦΠΑ δεν αποδίδεται εν όλω, η κατανάλωση στα σούπερ μάρκετ είναι πτωτική καθημερινά, όπως και στα καύσιμα και επομένως μειώνονται οι αποδόσεις του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης, ήτοι τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου.
Μόνο αφελείς, ή και ορκισμένοι καταστροφείς της ελληνικής οικονομίας, μπορούν να πιστεύουν ότι η υπερφορολόγηση θα αποδίδει εσαεί τεράστια έσοδα, για να καλύπτεται ο άχρηστος δημόσιος τομέας και οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων, που καθημερινά αυξάνονται από ανεπάγγελτους Συριζαίους, ώστε οι 250.000 δημόσιοι υπάλληλοι του 1981 να υπερβαίνουν σήμερα, μαζί με τον κομματικό ανθό των Σύριζα-Ανέλ, τις 800.000.
Το ΔΝΤ που έχει κατά διαστήματα αναλαμπές λογικής, δεν πιστεύει ότι ούτε το πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ είναι δυνατό να επιτυγχάνεται κάθε χρόνο ούτε ότι αυτό βοηθά στην έξοδο από την ύφεση και στην οικονομική ανάπτυξη.
Αντιθέτως, βουλιάζει την οικονομία ακόμη περισσότερο. Την τάχα επερχόμενη ανάπτυξη «βλέπει» μόνο ο πρωθυπουργός, ως άσχετος με τα οικονομικά και ως καλός κομμουνιστής που πιστεύει ακόμη, ότι αυτό που επιθυμεί, μπορεί να υλοποιηθεί με κάποιο μαγικό τρόπο.
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα αντίμετρα που «πέτυχε», ήτοι κάτι ψευτομειώσεις που πέτυχε στην φορολογική κλίμακα, ή και στον ΕΝΦΙΑ, εάν το πλεόνασμα ξεπερνά το 3,5% του ΑΕΠ, οπότε το υπερβάλλον θα διατίθεται για αντίμετρα, δηλαδή για ασπιρίνες για αντιμετώπιση του καρκίνου.
Και προσδοκά μείωση του χρέους, ενώ γνωρίζει ότι πραγματική μείωση αποκλείεται, όπως πολλάκις τονίστηκε από αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον υπουργό οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος την κάθε σχετική συζήτηση την μεταθέτει στο 2018, μετά τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές του προσεχούς Σεπτεμβρίου.
Όταν ο πρωθυπουργός μιλά για μείωση του χρέους, αυταπατάται και εξαπατά τους πολίτες, γιατί πρόκειται για επιμήκυνση του χρόνου εξόφλησης, μείωση κάποιων επιτοκίων ή και αναβολή πληρωμής τους. Πάντως όχι για ονομαστική μείωση του.
Οι λόγοι του θυμίζουν το άληστου μνήμης πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και το περίφημο σκίσιμο των δύο τότε μνημονίων.
Έκτοτε προσέθεσε άλλα δύο μνημόνια, το τελευταίο χωρίς να πάρει λεφτά, δανεικά.
Η τελευταία αξιολόγηση, αφήνει έκθετο τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος αρνιόταν μείωση του αφορολόγητου και το θεωρούσε κόκκινη γραμμή, που κανείς δεν θα υπερβεί.
Όμως την καταπάτησε ο ίδιος και ευλόγως τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ζήτησαν την παραίτηση του. Αλλά η εξουσία είναι γλυκιά, όπως κι ο καπιταλισμός, ακόμη και για «αγωνιστές» κομμουνιστές.
Κατά τα άλλα ο πρωθυπουργός βλέπει όνειρα, με μια ολόκληρη εξαετία μπροστά του, σπαρμένη με επενδύσεις, λουλούδια και μαζικούς διορισμούς, γιατί αυτό τον βολεύει κι έτσι πουλά αισιοδοξία στους ολίγους χαχόλους, που του απέμειναν.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,
πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
