Κανείς δεν βλέπει ότι η αιτία της κακοδαιμονίας μας είναι το Δημόσιο; – Το σπάταλο Κράτος, έμεινε στο απυρόβλητο των μνημονίων – Και τη νύφη πληρώνει διαρκώς ο Ιδιωτικός Τομέας – Μέχρι πότε όμως;
Πρώτος και βασικός στόχος των μνημονίων ήταν και παραμένει να εισπράξουν oι δανειστές τα χρήματά τους.
Αυτός είναι ο μπούσουλας που καθορίζει την πορεία επί της οποίας προστίθενται αναγκαστικώς και οι μεταρρυθμίσεις στους επί μέρους τομείς, για τις οποίες πιέζουν «μηχανικώς» oι «θεσμοί».
Τα μνημόνια έξ’ αρχής είχαν στόχους τους οποίους υποτίθεται ότι έπρεπε να ικανοποιήσει η ελληνική οικονομία με το αντίτιμο των δόσεων για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Η ικανοπσίηση των στόχων επελέγη να γίνει, αφήνοντας τελείως έξω τον δημόσιο τομέα, που έκτος των μειώσεων μισθών στα χρόνια των μνημονίων, δεν κατάλαβε ούτε για μια στιγμή τι πάει να πει ανεργία, αυτό δηλαδή που ζουν οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα.
Ο «μεγάλος εργοδότης», δηλαδή τό κράτος χρωστάει πάνω από 5 δισ. στον ιδιωτικό τομέα, αλλά αδιαφορεί επιδεικτικά για την αποπληρωμή τους. Αντιθέτως, έχει κάνει πάνω από τους μισούς Έλληνες φορολογούμενους (περίπου 4 εκατ.) να χρωστούν στην εφορία και να αντιμετωπίζουν κυρώσεις κάθε είδους.
Η επιλογή να μην θιγεί το Δημόσιο ήταν η μείζων αιτία αποτυχίας όλων των μνημονίων, παρά τα όσα περί του αντιθέτου εντέλλονται οι εγχώριοι η οι εξωχώριοι διαχειριστές τους. Ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, το κράτος έμεινε στο απυρόβλητο και η αγωνία των κρατούντων ήταν πάντα να πληρωθούν εγκαίρως oι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων.
Το 2015 οι διαπραγματεύσεις φάνηκαν να τελεσφορούν και οι σκληροί του ΣΥΡΙΖΑ να υπογράφουν το τρίτο μνημόνιο, όταν η παρέα της Πλατείας Κουμουνδούρου κατάλαβε ότι, εκεί γύρω στο καλοκαίρι του ιδίου χρόνου, δεν θα μπορούσαν να καταβάλουν μισθούς και συντάξεις, αν συνέχιζαν να διαπραγματεύονται με βάση τις ιδιοτροπίες του Γ. Βαρουφάκη.
Ο τελευταίος, προϊόν των αντιφάσεων της ελληνικής κοινωνίας, ενώ προετοίμαζε μεταφορικώς την «εκδημία» της χώρας, ταυτοχρόνως φωτογραφίζετο σε οικογενειακές στιγμές με την σύζυγό του να καταναλώνει ψάρια και πράσινες οικολογικές σαλάτες, κινούμενος στο «πνεύμα της εποχής».
Ουδείς εχέφρων αμφιβάλλει ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ μέτρησε σημαντικώς το καλοκαίρι του 2015, όταν ήταν ένα βήμα από το να αντιμετωπίσει στις πλατείες την στρατιά των απλήρωτων δημοσίων υπαλλήλων.
Η σκέψη εκείνη διέλυσε τις «αντιστάσεις» της αριστερής κυβερνήσεως, η οποία απέδειξε εν συνεχεία πόσο αποτελεσματική ήταν στην επιβολή εξοντωτικών φορολογιών, αποτέλεσμα των οποίων είναι η πλήρης διάλυση της μεσαίας τάξεως.
Το κράτος συνεχίζει να αποτελεί το «άβατο», για το όποιο πληρώνουν θέλοντας και μη όλοι oι άνεργοι χωρίς να λαμβάνουν επίδομα ανεργίας πέραν του δωδεκαμήνου.
Επίσης, πληρώνουν υψηλούς φόρους και όλοι οι άλλοι πού τυγχάνει ακόμη να εργάζονται, για υπηρεσίες χαμηλής ποιότητος.
«Την νύφη πληρώνει» μονομερώς ο ιδιωτικός τομείς, με την υψηλοτάτη φορολογία και την απλήρωτη εργασία των εργαζομένων που είναι πλέον κανόνας, παρά την αριστερή κυβέρνηση και τις ωραίες διακηρύξεις της πού συχνά-πυκνά ακούμε από βουλευτές και στελέχη της.
Δέσμιος της «πελατείας» του Δημοσίου δεν είναι μόνον ό ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, με κορυφαίο εκπρόσωπο του είδους το ΠΑΣΟΚ, που «χαμαιλεοντικώς» παριστάνει σήμερα την αξιοπρεπή πολιτική δύναμη, που πασχίζει να της αναγνωρισθεί η τεράστια «προσφορά στο Έθνος και την Πατρίδα.
Δυστυχώς για εμάς που ζούμε σε αυτή την χώρα, ουδείς αποτολμά έκτων πολιτικών κομμάτων να μειώσει το κράτος, για να απελευθερώσει πόρους που θα ωθήσουν ανοδικώς την ανάπτυξη.
Ακόμη και η Νέα Δημοκρατία, η φιλελεύθερη παράταξη, έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν θα αγγίξει το Δημόσιο, αν και ταυτοχρόνως υπόσχεται να κάνει την οικονομία να «τρέξει».
Όλα αυτά είναι εξαιρετικώς αντιφατικά, άλλα στην Ελλάδα οι θαυματοποιοί ποτέ δεν έλλειψαν, όπως και οι αφελείς που πιστεύουν σε αυτούς.
Επί τους παρόντος, η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, διαρκούντος και του τρίτου μνημονίου, ετοιμάζεται να υλοποιήσει με συνέπεια ό,τι έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις τις όποιες εμέμφετο, για τα εργαλεία χρηματοδοτήσεως πού χρησιμοποιούσαν (όπως προέσοδα ή τα προμέτοχα) για να εισπράττουν, σε ενεστώτα χρόνο, μελλοντικά έσοδα, υπονομεύοντας τις προοπτικές των επομένων γενεών.
Προσφάτως η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύθηκε για λήψη μελλοντικών μέτρων 5,4 δισ. ευρώ, υποσχόμενη ταυτοχρόνως το τέλος της λιτότητος.
Ελπίζει ότι έτσι θα καταφέρει να πείσει τους Έλληνες και δη τον ιδιωτικό τομέα να «βάλει πλάτη» για μερικά χρόνια ακόμη και να πληρώνει αδιαμαρτύρητα «το παντεσπάνι» για το ίδιο το κράτος.
Τέλος, ούτε η Τρόικα για τους δικούς της λόγους έχει επιλέξει να τα βάλει με το «βαθύ κράτος».
Τα δάνεια πληρώνονταν από τους φόρους και βέβαια ουδείς έκτων ξένων τεχνοκρατών θα πιέσει για κάτι άλλο όσο αυτό το εργαλείο αποδίδει.
Η Κυβέρνηση ας μην ξεχνάμε, ότι την λυσσαλέα υπερφορολόγηση που επιβάλλει την έχει ονομάσει «υπεραπόδοση» εσόδων και πρωτογενή πλεονάσματα.
Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλος
