Θα χρηματοδοτείται η εγκατάσταση των “υποχρεωτικών” υδρομετρητών στους παραγωγούς, σύμφωνα με έγγραφο του Υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Βασίλη Κόκκαλη – Σταματά η υπερκατανάλωση νερού για άρδευση
Θα χρηματοδοτούνται τα υδρόμετρα στους παραγωγούς που θα είναι υπόχρεοι εγκατάστασης σύμφωνα όπως ορίζει η νέα απόφαση για την τιμολόγηση της χρήσης ύδατος.
Τα παραπάνω κάνει γνωστά σε έγγραφό του ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βασίλης Κόκκαλης. Σύμφωνα με το έγγραφο, τα συστήματα καταγραφής των απολήψιμων ποσοτήτων (υδρομετρητές ), επισημαίνεται ότι πράγματι, με την εν λόγω Απόφαση θεσμοθετείται η σταδιακή καταγραφή της καταναλισκόμενης ποσότητας νερού. Η έλλειψη υδρομετρητών έχει οδηγήσει σε υπερκατανάλωση νερού, αδυναμία ελέγχου καταναλισκόμενων ποσοτήτων και μη σωστή τιμολόγηση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως ζημιά για το περιβάλλον.
Σύμφωνα με έγγραφο του υφυπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βασίλη Κόκκαλη το κόστος αγοράς ενός υδρομετρητή είναι πολύ χαμηλό.
Παράλληλα στο έγγραφο του αναφέρεται στη σχετική Απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων για την αρδευτική χρήση, και στο πλαίσιο διασφάλισης της οικονομικής βιωσιμότητας των αγροτικών εκμεταλλεύσεων και κάνει γνωστό ότι ισχύουν τα ακόλουθα:
Επιβάλλεται η υποχρέωση άμεσης εγκατάστασης μόνο στα νέα έργα ή στις επεκτάσεις και ανακαινίσεις υφισταμένων. Σημειώνεται ότι στα διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία (Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ΠΑΑ 2014-2020, Επιχειρησιακά Προγράμματα) έχει ήδη ληφθεί μέριμνα για την χρηματοδότηση και αυτού του εξοπλισμού.
Οι πάροχοι υπηρεσιών ύδατος για αγροτική χρήση, μεριμνούν για τη σταδιακή τοποθέτηση υδρομετρητών στο σύνολο των χρηστών του δικτύου εντός τριετίας, εφόσον αυτό είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτό. Η υποχρεωτική εγκατάσταση πρέπει να έχει
ολοκληρωθεί έως το 2024.
Το κόστος εξοπλισμού μέτρησης αφορά σε χρηματοοικονομικό κόστος για την παροχή της υπηρεσίας του αρδευτικού νερού. Και για αυτό το κόστος, όπως προαναφέρθηκε, οι πάροχοι αρδευτικού νερού (ΟΕΒ, ΟΤΑ α’ και β’ βαθμού, κ.α.) προσδιορίζουν τα τιμολόγιά τους με τρόπο ώστε τα συνολικά έσοδά τους να συμβάλουν μεν στη βελτίωση της ανάκτησης του κόστους του νερού, χωρίς σε κάθε περίπτωση να ανατρέπονται οι συνθήκες βιωσιμότητας των αγροτικών χρήσεων.
