Πόσοι θα είμαστε το 2050; – Ποιοί θα είμαστε; – Πόσοι οι αλλοδαποί; – Ποια γλώσσα θα μιλάμε; – Τί πολιτισμό θα φέρουμε; – Τί θα γίνει με τα σύνορα; – Έχει μέλλον η Ελλάδα;
Αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση το ΚΚΕ Εσωτερικού έδωσε στη δημοσιότητα ένα κείμενο.
Ο τίτλος του ήταν «Οι στόχοι του Έθνους» και βασικός συγγραφέας του ήταν ο αείμνηστος Λεωνίδας κύρκος.
Ήταν η εποχή όπου η Ανανεωτική Αριστερά δεν είχε καμμία ενοχή να χρησιμοποιεί τον όρο «Έθνος», σε αντίθεση με σήμερα, που δείχνει ότι ντρέπεται.
Το ανακαλώ από τη συλλογική μνήμη, όχι γιατί θεωρώ επίκαιρο το περιεχόμενό του, αλλά γιατί μου αρέσει ο τίτλος «Στόχοι του Έθνους».
Νομίζω, αυτό μας λείπει σήμερα: Στόχοι.
Με λύπη παρατηρώ ότι ο δημόσιος διάλογος έχει φυλακιστεί εδώ και επτά χρόνια στις έννοιες διαπραγμάτευση – αξιολόγηση – δόση – έξοδος στις αγορές – ΔΝΤ – ομόλογα – χρέος.
Διάλογος χρήσιμος μεν, πλην λογιστικός, στεγνός, χωρίς αίσθηση εθνικού ορίζοντα.
Θεωρώ λοιπόν ότι λείπει η δημόσια συζήτηση για το πως βλέπουμε το ελληνικό Έθνος το 20150.
Έχουμε εγκλωβιστεί στη μικρή εικόνα και αρνούμαστε να θέσουμε τα ερωτήματα και να αναζητήσουμε τις απαντήσεις για το τι θα είναι το Έθνος αύριο.
Ερωτήματα όπως: Πόσοι θα είμαστε; Ποιοι θα είμαστε; Πόσοι θα είναι οι γηγενείς; Πόσοι οι αλλοδαποί; Τι γλώσσα θα μιλάμε; Τι πολιτισμό θα φέρουμε; Ποια παιδεία θα δίδεται στα παιδιά μας;
Θα γυρίσουν έως τότε οι 500.000 επιστήμονες που έριξαν μαύρη πέτρα και έφυγαν για το εξωτερικό;
Πώς θα ενταχθούν στον εθνικό σχεδιασμό τα πέντε εκατομμύρια των αποδήμων Ελλήνων τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα στον πλανήτη;
Τι θα γίνει με τα σύνορα; Έχουμε βαλκανική πολιτική; Αναλύουμε σωστά την θέση της χώρας στο νέο κόσμο;
Όλα σκεπάζονται από την καθημερινή πίεση να περάσουμε ένα ακόμη κάβο μέχρι τον επόμενο.
Τι θα λέγατε, αν μαθαίνατε ότι τα ελληνικά ως γλώσσα φθίνουν, εγκαταλείπονται στις ανά τον κόσμο παροικίες μας;
Πρόσφατα διάβαζα στον «Νέο Κόσμο» Μελβούρνης ότι όλο και λιγώτεροι Έλληνες επιλέγουν να τα διδάσκονται στα σχολεία.
Τί θα λέγατε, αν γνωρίζατε ότι η Σαουδική Ακαδημία προβλέπει πως το 2100 θα έχουμε μείνει λόγω δημογραφικού μόνο δύο εκατομμύρια ψυχές κι πως για πρώτη φορά -μόνο ο αριστερός Γιώργος Καραμπελιάς το γράφει- τίθεται ζήτημα ολοκληρωματικού αφανίσου του Έθνους των Ελλήνων;
Τί θα λέγατε, αν μαθαίνατε ότι οι Αλβανοί οργανώνουν κάθε χρόνο στα Τίρανα συγκεντρώσεις της διασποράς στις οποίες μεθοδεύουν τα σχέδια του μεγαλοϊδεατισμού τους και ότι στις ΗΠΑ ήδη δημιουργείται δειλά-δειλά αλβανικό λόμπυ στην Γερουσία;
Οι προκλήσεις που πρέπει να διαχειριστεί το Έθνος τα επόμενα χρόνια υπερβαίνουν κατά πολύ τον ορίζοντα του Μνημονίου.
Απειλούν την ίδια την υπόστασή του, τον φυσικό χώρο στον οποίο αναπτύσσεται, τα εθνικά σύνορα, όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία εκατό χρόνια.
Ζητήματα, όπως η ανάδειξη ενός Κοινοβουλίου που θα εκφράζει το «όλον» Έθνος των Αποδήμων περιλαμβανομένων, το άνοιγμα της παιδείας σε παγκόσμιου φήμης ακαδημαϊκά ιδρύματα, η παροχή κινήτρων για την αύξηση του πληθυσμού, η αναδιοργάνωση της εθνικής άμυνας, η ένταξη της ναυτιλίας σε μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική, πρέπει να αποτελέσουν τους στόχους του Έθνους.
Το ξέρω, δεν είναι πολιτικά ελκυστικό, γιατί το σχέδιο αυτό δεν περιλαμβάνει τη γενιά μας.
Είναι όμως εθνικά απαραίτητο.
Σε τελική ανάλυση, ας είναι το αποτύπωμά μας.
Mανώλης Κοττάκης
