Όταν με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις της Αριστεράς, έκλεισαν μεταξύ των άλλων μεγάλων Βιομηχανιών της Χώρας, και η Βιομηχανία Κρέατος ΘΡΑΚΗ καθώς και τα Κλωστοϋφαντουργεία της ΟΤΤΟ Έβρος
To 1974 η δημοκρατία και οι μεταρρυθμιστές επέστεψαν στην Ελλάδα, μαζί τους και οι… μαχητικές και συγκρουσιακές διαδηλώσεις και απεργίες, που άρχισαν αμέσως μετά το 1974:
Διαδηλώσεις για την Κύπρο, για τη δημοκρατία, ενάντια στους Αμερικάνους κ.ο.κ., ανυποχώρητες απεργίες στην Ιζόλα, AEG, ΙΤΤ, Λάρκο, Εσκιμό, Πίτσος, Μαντούδι και Ναυπηγεία, η απεργία των 110 ημερών στη ΛΑΡΚΟ το 1977.
Γύρω στο 1980 και λίγο πριν από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, οι απεργίες που βρίσκονταν σε έξαρση άρχισαν να πλήττουν τις επιχειρήσεις, που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στα συσσωρευόμενα έξοδα, δεν είχαν δυνατότητες δανεισμού και άρχισαν να καταρρέουν.
Το ίδιο «θεαματικά» και τα αποτελέσματα των μεταρρυθμίσεων: Με την κρατικοποίηση η «Ολυμπιακή» από κερδοφόρα που ήταν άρχισε να βουλιάζει στα χρέη.
Τα αποτελέσματα των… ηρωικών αγώνων για την πτώση της Χούντας και την επαναφορά της Δημοκρατίας (δηλαδή των νέων σχεδίων παγκοσμιοποίησης) είναι όντως τραγικά.
Στα τελευταία σαράντα χρόνια ΧΑΘΗΚΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
Κάποτε ανθούσες βιομηχανίες όπως η Αλλατίνη (σήμερα είναι ELBISCO), η ΥΦΑΝΕΤ, Βαλκάν Εξ-
πόρτ, Gotsd Year, ΒΦΛ, ΑΒΕΖ στη Θεσσαλονίκη, τα εργοστάσια του Μποδοσάκη, του Ανδρεάδη και του Στράτου, οι ΒΙΑΜΥΛ, Ξιφίας, Τρικολάν, Καματάκης, Φλώρινα Χωναίος, Fanco, η Ideal Standard στη Χαλκίδα, η Αλλαντοβιομηχανία Θράκης, η καπνοβιομηχανία Κεράνης, η μεταλλουργική Χάλυψ, η Βαμβακουργία Βόλου, το εργοστάσιο της Γιούλα στην Ελευσίνα, τα Σωληνουργεία Κορίνθου, τα ΔΕΚΑ Αλλαντικά, η Εριοκλωστοϋφαντουργία, η εταιρεία παραγωγής σαμπουάν ΙΝΚΟ, τα Ελληνικά Σιδηροκράματα έπαψαν να υπάρχουν.
Το εργοστάσιο της Nissan (Datsun) στο Βόλο έκλεισε ενώ η Παπαστράτος και το πασίγνωστο στον κόσμο κονιάκ Μεταξά πουλήθηκαν στους ξένους.
Τον εφιάλτη αυτής της αποβιομηχάνισης ζωντανεύουν σήμερα τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και το λουκέτο στην κλωστοϋφαντουργία ΟΤΤΟ Έβρος.
Παράξενο, πως κανείς δεν σκέπτεται, ότι οι βιομηχανίες αυτές έκλεισαν λόγω και παραπλάνησης των εργαζομένων, που δεν σκέφτηκαν, ούτε τότε ούτε σήμερα, ότι με τις απεργίες τους πριόνιζαν το κλαδί που κάθονται. Και των πολιτικών, για τους οποίους όμως ή αποβιομηχανοποίηση δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον, καθότι τα κονομάνε από τους εισαγωγείς των προϊόντων -που δεν κατασκευάζονται πλέον στην Ελλάδα- και την λεγόμενη διαπλοκή.
