Όποιος πείθει κάποιον, ενώ γνωρίζει ότι παριστάνει ψεύτικα γεγονότα σαν αληθινά και οφελείται από αυτό, διαπράττει το αδίκημα της ΑΠΑΤΗΣ, όπως ορίζεται στο άρθρο 386 του Ποινικού Κώδικα – Δεν εξαιρούνται οι Πολιτικοί
Όποιος πείθει κάποιον ενώ γνωρίζει ότι παριστάνει ψεύτικα γεγονότα σαν αληθινά και οφειλείται απ’ αυτό απ’ αυτό διαπράττει το αδίκημα της απάτης όπως ορίζεται στο άρθρο 386 του ποινικού Νόμου.
Για την ακρίβεια εκεί ορίζεται ότι: “Όστις πείθων τινά δια της εν γνώσει του παραστάσεως ψευδών γεγονότων ως αληθών η δι αθέμιτου αποκρύψεως ή παρασκοπήσεως αληθών, εις πράξιν παράλειψιν ή ανοχήν τιμωρείται δια φυλακίσεως κ.λπ.”.
Ο νομοθέτης χρησιμοποιεί τη λέξη όστι δηλ. όποιος και δεν κάνει καμμία διάκριση ούτε εξαιρεί κανέναν ανεξαρτήτως αν είναι πολιτικός, Υπουργός ή πρωθυπουργός ή απλός πολίτης αλλά θεωρεί ότι όλοι είναι ίσοι απέναντι στο Νόμο όπως άλλωστε προβλέπεται στο σύνταγμα.
Έτσι είναι όμως; Ασφαλώς όχι γιατί οι πολιτικοί κυρίως οι δημαγωγοί και λαοπλάνοι ισχυρίζονται πως στην πολιτική γίνονται πράγματα που δε λέγονται και λέγονται πράγματα που δεν γίνονται διότι τάχα αλλοιώς ποινικοποιείται η πολιτική ζωή.
Πουθενά όμως δεν προβλέπεται απαγόρευση της ποινικοποίησης της πολιτικής δηλ. των πράξεων και των ενεργειών ή παραλείψεων των πολιτικών που διαχειρίζονται το κοινό συμφέρον όταν αυτές οι πράξεις στρέφονται ειδικότερα από δόλο εναντίον των συμφερόντων του λαού και επ’ αυτού αποφαίνονται τα δικαστήρια και όχι οι πολιτικοί.
Το να υπόσχεται κάποιος πολιτικός κάτι που ανήκει στη σφαίρα των προθέσεών τ ου μπορεί να θεωρηθεί σαν πλατωνική διαβεβαίωση δηλ. κάτι σαν υπόσχεση ενός αεανικού έρωτα που δε δημιουργεί ποινικές ευθύνες.
Το να παρασύρεις όμως ένα λαό σε μια απόφαση συγκεκριμένη με δημοψήφισμα και να εφαρμόσεις μα αντίθετη απόφαση κόντρα στη λαϊκή βούληση με ολέθρια μάλιστα αποτελέσματα δεν είναι ασήμαντο και κάποτε ο απατημένος αυτός λαός θα πρέπει να σου ζητήσει ευθύνες.
Πως διαβεβαιώνεις ότι υπάρχουν χρήματα ανέρχεσαι στην εξουσία και παίρνεις και αυτά που ο λαός διαθέτει να αντιμετωπίσει τις βασικές του ανάγκες;
Η τακτική αυτή είναι πανάρχαιο φαινόμενο όπως αποφαίνεται ο Ηρόδοτος που μας λέει:
“Πολλούς γαρ οίκε είναι ευπετέστερον διαβάλλειν ή έναν. Κλεομενέα μεν τον Λακεδαιμόνιον μούνον ουκ οίος τε εγένετο διαβάλλειν τρεις δε μυριάδες Αθηναίω εποίησε τούτο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος”.
Φαίνεται, λέει ο Ηρόδοτος, πως είναι ευκολώτερο να εξαπατήσει κανείς πολλούς ανθρώπους μαζί παρά έναν.
Ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος ενώ δεν μπόρεσε να εξαπατήσει το Βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη μόνο τον κατάφερε όμως να εξαπατήσει τριάντα χιλιάδες Αθηναίους.
Σε μια κυριαρχούσα δημοκρατία ελληνικού τύπου τα φαινόμενα της απάτης της αδικίας και της διαφθοράς είναι στοιχεία της λειτουργίας και του περιεχομένου αυτού του πολιτεύματος η δε καταπολέμηση αυτού του φαινομένου κάθε φορά που εξαγγέλλεται γίνεται άσκοπος πυροβολισμός.
Ο Ευριπίδης στις φοίνισσες αναφέρεται στη σημασία της δύναμης των ανθρωπίνων σχέσεων καθώς και στο νόμο της ισχύος του πολέμου που διατυπώνει ο Ετεοκλής με τη φράση: “Είπερ γαρ αδικείν χρη τυραννίδος περί κάλλιστον αδικείν”.
Δηλαδή αν πρέπει να αδικεί κανείς είναι ωραία η αδικία για την εξουσία.
Η διαφθορά δε κυριαρχεί κατά τον Ηρόδοτο:
Όταν ο λαός έχει την πολιτική δύναμη είναι αδύνατο να μην αναπτυχθεί η διαφθορά και όταν η διαφθορά εισέλθει στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων δημιουργούνται μεταξύ των κακών όχι μίση αλλά ισχυρές φιλίες επειδή όσοι ζημιώνουν το κοινό συμφέρον το κάνουν συνωμοτούντες μεταξύ τους.
Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται μέχρις ότου εμφανισθεί ένας άνδρας που θα καταλύσει τους κακούς και θα αναλάβει την προστασία του λαού.
“Δήμου τε αν άρχοντος αδύνατα μη ουκ κακότητα εγγίγνεσαι. Κακότητος τοίνυν εγγιγνομένης εις τα κοινά έχθεα μεν ουκ εγίνεται τοίσι κακοίσι φιλίαι δε ισχυραί οι γαρ κακούντες τα κοινά συγκύψαντες ποιεύσι τούτο δε τοιούτο γίνεται ες ο αν προστάς τις του Δήμου τους τοιούτους παύση”.
Δεν εννοεί βέβαια ο Ηρόδοτος κάποιος δικτάτορα για να μετακινηθεί η δύναμη από τους πολλούς σε ένα μόνο πρόσωπο τύπου Καντάφι ή Φιντέλ Κάστρο όπως δε φαντάζομαι να εννοεί και μια φαινομενική ένωση κρατών που το καθένα έχει διαφορετική νοοτροπία και διαφορετική κουλτούρα με αποτέλεσμα οι ισχυροί οικονομικά να εκβιάζουν και να εκμεταλλεύονται τους αδύνατους.
Ημείς εδώ επιμένουμε να αναθέτουμε την εξουσία σε ανίκανους δημαγωγούς που αρνούνται να συγκρουστούν με το πολιτικό κόστος που το θεωρούν ανώτερο και από το κοινό συμφέρον.
Οι εθνοπατέρες αυτοί που αποτελούν το ιερατείο της εξουσίας δε έχουν καμμία συνέπεια και καμμία αξιοπιστία και επιδίδονται σε μονόλογους μπροστά στις κάμερες εμφανιζόμενοι συνήθως με ανορθόδοξη εμφάνιση αναδύοντες προκλητικά μια πρωτόγνωρη χυδαιότητα τέτοια που συνήθως πολλοί δεν έχουν διάθεση να τους παρακολουθήσουν.
Αυτοί που τόσο κόπτωνται για τη δημοκρατία δε φαίνεται να είναι τόσο αντίθετοι με τη δικτατορία όταν οι δικτάτορες ανήκουν στο δικό τους ιδεολογικό χώρο. Αυτοί είναι ήρωες και τους θαυμάζουν και τους επαινούν και εκφωνούν Φιλιππικούς λόγους για δικτάτορες ήρωες τύπου διαμαρτυρίας.
Αν οι δικτάτορες είναι ξένοι προς την ιδεολογία τους αποτελούν καθεστώτα επάρατα και επιδίδονται σε πορείες και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Ο Λαός ό,τι βλέπει και ό,τι ακούει αυτό πιστεύει γι’ αυτό και με την παρούσα κρίση πάθαμε σαν τη Μαϊμού που κατά κάποια τουρκική παροιμία όταν έρχεται σε αδιέξοδο χορεύει τρελλά.
Σε όλα τα δημοκρατικά καθεστώτα στη λαϊκή θέληση ανήκει κατά φύση το συμφέρον και κατά την ανάγκη της χώρας η διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και δεν αποτελεί προσωπική υπόθεση των εκάστοτε κυβερνώντων, που αναρριχήθηκαν στην εξουσία επειδή άλλα είπαν και άλλα έκαμαν.
Μεταξύ των δημοσίων πραγμάτων είναι και η ατομική ελευθερία του πολίτη και είναι γεγονός πως μια χώρα δεν είναι σε υγιά κατάσταση εφόσον σ’ αυτήν οι ελευθερίες των πολιτών δεν απολαμβάνουν προστασίας.
Ποιος δεν αγανακτεί από το χαμό του μαθητή στο Μενίδι από άσκοπο πυροβολισμό; Τι είναι εδώ τσίρκο αγρίων θηρίων; Λάθος μεγάλο κάνουν όσοι νομίζουν ότι το ζήτημα είναι μόνο οικονομικό.
Η ονομαστική μεταποίηση εννοιών με λέξεις που δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα δε μας βοηθά καθόλου να απαλλαγούμε από τα προβλήματα και να αντιμετωπίσουμε την κρίση.
Είναι οξύμωρο να λέμε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη όταν ο πολίτης αμέριμνος δολοφονείται από αδέσποτες σφαίρες χωρίς να μπορεί να αποφύγει το μοιραίο και χωρίς να μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερα στο κέντρο της Αθήνας. μας χλευάζουν οι ξένοι όταν λέμε Υπουργείο Δια Βίου Μάθησης και πολλοί δεν γνωρίζουν τίποτα ούτε για τη Μπουμπουλίνα ούτε για τη Λένω Μπότσαρη.
Η προσπάθεια αυτών που δηλώνουν άθεοι να αποτρέψουν τη μεταφορά του Αγίου Φωτός σύμφωνα με την από αιώνες καθιερωμένη συνήθεια καθώς και η καθιέρωση οργανωμένων εκδηλώσεων τη Μεγάλη Παρασκευή για την κατάργηση της νηστείας με προκλητικό τρόπο δεν υπάρχει αμφιβολία πως προσβάλλει τη θρησκευτική συνείδηση του λαού που δεν ανέχεται να βλέπει τη διατάραξη της θρησκευτικής του Πίστης.
Οι καιροί αλλάζουν και αυτά που σήμερα οι αριστεροί επιδιώκουν να εφαρμόζουν μπορεί αύριο να αποτελούν ανάθεμα.
Το 1930 ο Στάλιν στη Μόσχα διέταξε την κατεδάφιση του καθεδρικού ναού του Χριστού του Λυτρωτή έναν ναό του 19ου αιώνα για να αναγείρει το Μέγαρο των Σοβιέτ.
Σήμερα ο Πούτιν εκκλησιάζεται και προσεύχεται με κατάνυξη.
Κύριοι της εξουσίας έχετε το αυτό υπ’ όψη σας.
Δε χρειάζεται και πολλή προσπάθεια για να καταλάβει κανείς ότι η κοινή γνώμη και η έμφυτη δικαιοσύνη του ελληνικού λαού δεν είναι με το μέρος της κυβέρνησης.
Εγγίζει τα όρια του αστείου να δείχνουν τάχα στεναχωρημένοι εκείνοι που συνεχίζουν με κάθε τρόπο να του παίρνουν όχι αυτό που περισσεύει αλλά και αυτό που δεν του αρκεί για τη φυσική του συντήρηση.
Και σαν να μην φτάνει αυτό μ’ ένα είδος ειρωνικού σαδισμού παριστάνουν και το στεναχωρημένο και αυτό μας θυμίζει τον αγνό και αείμνηστο Μακρυγιάννη που λέγει σε κάτι παρόμοιους εθνοπατέρες της εποχής εκείνης:
“Από αυτόν σας τον πατριωτισμόν και θυσίες μπήκατε σε σημαντικές θέσεις με χοντρούς μιστούς και με πλήθος σταυρούς κλαίτε την πατρίδα και τους αγωνιστές καθώς κλαίγει η φώκια τον πνιγμένον, είναι τα δάκρυά της καυτερά σαπίζει τον πνιγμένον και κάθεται και τον τρώει”.
Οι ισχυρισμοί σας ότι πετύχατε σπουδαία πράγματα με τη συμφωνία αυτού του καιρού πείθουν μόνον αυτούς για τους οποίους φροντίσατε και τακτοποιήσατε και που λέγονται ΗΜΕΤΕΡΟΙ.
Για τους υπόλοιπους στους οποίους προεκλογικά πολλά υποσχεθήκατε υπήρξατε μια θεομηνία και μια πλήρης καταστροφή και αυτό το μαρτυρά ακόμα και η φωνή του μικρού Μάριου.
Δείξατε και εφαρμόσατε μια ιδιαίτερη σκληρότητα στους σταχανοβίτες συνταξιούχους που δούλεψαν 35 και χρόνια και που τώρα περιμένουν να τους τελειώσετε και που δεν έχουν καμμία δυνατότητα να το αποφύγουν.
Η φωνή των αθώων αυτών θυμάτων μας παραπέμπει στον ποιητή που απευθύνεται στον Αλή Πασά στο ποίημά του “Η κυρά Φροσύνη”:
“Τα κύματα θα σηκωθούν ψηλά βουνά θα γίνουν
το δρόμο θα σου κλείσουνε να φύγεις δεν θα αφήνουν
θε να ζητάς βοήθεια κανείς δε θα αγροικάει
η Λίμνη θα σε φάει”.
Βασίλειος Ζέρβας
πρ. Δ/ντης κοινών. Υπηρεσιών Έβρου
