Θεομηνία ξέσπασε
και πάλι στην Ελλάδα
και σκόρπισε προβλήματα
σαν τα βουνά μεγάλα
η ώρα επτά το πρωινό
την πόρτα τους χτυπάει
και μπαίνει μέσα με ορμή
κανέναν δεν ρωτάει
τα μανιασμένα κύματα
σαν το θεριό ορμούσαν
κι ότι βρισκόταν μπροστά
με θράσος το πατούσαν
η μάνα χάνει το παιδί
και το παιδί τη μάνα
και όλοι τους ξεσπάσανε
μες στο βαρύ το κλάμα
οι άνθρωποι δεν ξέρανε
πως και που για να σωθούν
άλλος ανέβαινε σε δέντρο
και άλλοι κάπου να πιαστούν
χάθηκαν οι άνθρωποι
σε μια στιγμή κακή στιγμή
και στους δικούς τους άφησαν
αθεράπευτη πληγή
και έτσι σκόρπισαν παντού
τον πόνο και το δάκρυ
σε όλη την περιφέρεια
από άκρη έως άκρη
χαραματιά χαράχτηκε
μέσα στην ψυχή τους
είναι βαθιά πολύ βαθιά
πληγώνει τη ζωή τους
σπίτια πάρα πολλά
τα έχει καταστρέψει
σε ερείπια τα σπίτια τους
τα έχει μετατρέψει
η φύση είναι δυνατή
το δρόμο της χαράζει
κανείς δεν αντιστέκεται
κανείς δεν την αλλάζει
όταν επεμβαίνουμε
στους φυσικούς τους νόμους
έχει πια τη δύναμη
να κατεβάζει θρόνους
είναι καιρός να νιώσουμε
την εποχή που ζούμε
να την σεβόμαστε σωστά
να μην την αγνοούμε
έχει κι αυτή τον τρόπο της
στη θέση να μας βάζει
και ότι της στερήσαμε
ξανά να μας τα πάρει
πρέπει πια να μάθουμε
σωστά να λειτουργούμε
αν θέλουμε πραγματικά
ζωές να μην θρηνούμε
να πάψουμε να ρίχνουμε
τα σφάλματα σε άλλον
και πάντα να προσέχουμε
σωστά το περιβάλλον.
