Η στήριξη της Δύσης, οδηγεί σε συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου, σε Αιγαίο και Κύπρο – Εκεί μας πάνε…
Παρακαλώ θερμά να κοιτάξουμε προσεκτικά τον χάρτη.
Από την Αδριατική έως τα Δαρδανέλλια και από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο.
Παντού, σε όλη αυτή την περίμετρο, μάχονται σκληρά η Αμερική με την Ρωσία.
Στην Σερβία, στο Κοσσυφοπέδιο, στο Μαυροβούνιο, στην Βουλγαρία, στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στην Κύπρο, στην Συρία, παντού.
Υποτίθεται ότι οι Αμερικανοί προσπαθούν να εμποδίσουν την ρωσική διείσδυση σε αυτήν την στρατηγικής σημασίας περιοχή για τον έλεγχο του κόσμου.
Λέγεται μάλιστα ότι ο πρέσβυς Πάϊατ προφέρει με μεγάλη δυσφορία στα ελληνικά -με αγγλική προφορά- την λέξη «limani», στην Θεσσαλονίκη, και στον «Ρώσο» Σαββίδη είναι ο νους του.
Ωστόσο δεύτερη προσεκτικότερη ματιά στον χάρτη μας δείχνει το ακριβώς ανάποδο:
Η Ρωσία με όχημα την Τουρκία πασχίζει να εμποδίσει την ενεργειακή διείσδυση της Δύσης στην σχεδόν μονοπωλιακή γι’ αυτήν αγορά της Ευρώπης.
Μέχρι να αρχίσουν οι έρευνες εξόρυξης φυσικού αερίου στην κυπριακή, την ελληνική (Ιόνιο), την αιγυπτιακή και την ισραηλινή ΑΟΖ, οι ΗΠΑ ήταν οι αμυνόμενες:
Έπαιζαν καταστροφικό παιχνίδι στα Βαλκάνια ανατρέποντας κυβερνήσεις που στο όνομα του στενού εθνικού συμφέροντος τολμούσαν να διανοηθούν συμμετοχή στα ενεργειακά projects της Μόσχας.
Στόχος τους ήταν να καθυστερήσουν την Ρωσία μέχρι να ετοιμαστούν αυτοί.
Τώρα που η Δύση ετοιμάστηκε, η Ρωσία προσπαθεί πάση θυσία να την καθυστερήσει με πιόνι στην σκακιέρα τον ανασφαλή και μεγαλομανή Πρόεδρο Ερντογάν.
Στην φάση που διανύουμε η Τουρκία πιέζει την Δύση κτυπώντας τον πλέον αδύναμο κρίκο της: εμάς.
Την δοκιμάζει καθημερινά. Αλλά εκείνη μέχρι στιγμής τίποτε.
Θα αναρωτιέστε γιατί: διότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία, πολύ δε περισσότερο δεν θέλουν να την δουν πλήρως προσδεδεμένη στο άρμα επιρροής του Πούτιν.
Για την ώρα λοιπόν νίπτουν τας χείρας τους και θα αφήσουν το παιχνίδι να εξελιχθεί μέχρι εκεί που δεν θα κινδυνεύσουν τα συμφέροντά τους.
«Αφήνω» το παιχνίδι να εξελιχθεί σημαίνει «δεν με ενοχλεί αν οι Τούρκοι γκριζάρουν το Αιγαίο», αν οδηγηθούμε σε «φινλανδοποίηση» του Αιγαίου και της Κύπρου, όπως εκτιμά ο Τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ Γιώργος Κουμουτσάκος.
Μύχιος πόθος τους ήταν μια ολόκληρη ζωή, άλλωστε, η αλλαγή του status quo στο Αιγαίο που ελέγχουν οι ανεξέλεγκτοι Έλληνες,
Η διανομή των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου, ωστόσο, είτε στο Καστελλόριζο, είτε στο «οικόπεδο 3» της Κυπριακής ΑΟΖ, είτε αλλού, είναι το κίνητρο που θα δώσει στο τέλος η Δύση στον Ερντογάν προκειμένου να εγκαταλείψει τον Πούτιν.
Το δύσκολο για εμάς είναι πως αν φθάσουμε σε αυτό το σημείο πρέπει να συνθηκολογήσουμε με διαπραγματεύσεις -γιατί με πόλεμο οι συνέπειες θα είναι ολέθριες και τα κέρδη πενιχρά.
Στην εποχή που ζούμε δεν υπάρχει επαρκές θάρρος για την αλήθεια.
Ωστόσο πρέπει να την πούμε. Η στήριξη της Δύσης σε εμάς φθάνει μέχρις εκεί που δεν θίγονται τα γεωπολιτικά συμφέροντά της στην βαθειά Ανατολία.
Η στήριξη της Δύσης είναι για συγκεκριμένη διαδρομή, στο τέλος της όποιας θα πληρωθεί ακριβό εισιτήριο: Επίλυση ελληνοτουρκικών διαφορών με διεθνείς διαπραγματεύσεις ή και διαιτησία.
Συνεκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου. Εκεί το πάνε. Μέσα σε αυτόν τον ορίζοντα η ομηρία των Ελλήνων στρατιωτικών, ο εμβολισμός του «Γαύδος» και η ναυμαχία του «Πολεμιστή» δεν αποτελούν δυστυχώς παρά μικρές ψηφίδες τής ιστορίας.
Να έχουμε πλήρη συνείδηση.
Μανώλης Κοττάκης
