Από το 1976 η Τουρκία κερδίζει πόντους στο Αιγαίο, χωρίς να δίνει μάχες, αλλά δημιουργώντας κρίσεις – Μέσα από αυτές, μας σέρνει σε διαπραγματεύσεις και μετά από ένα “Ανατολίτικο παζάρι”, πάντα κάτι κερδίζει
Η αποχώρηση, το μεσημέρι της Παρασκευής 23 Φεβρουαρίου 2018, του υπό σημαία BAHAMAS πλωτού γεωτρύπανου «SAIPEM 12000», από το οικόπεδο 3 της Κ
υπριακής ΑΟΖ, όπου επρόκειτο να κάνει έρευνες για λογαριασμό της ιταλικής πολυεθνικής εταιρείας πετρελαίου και φυσικού αερίου ΕΝΙ, στην οποία να σημειωθεί ότι η ιταλική κυβέρνηση συμμετέχει με μερίδιο 30,303%, έφερε στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά τον «πόλεμο του Αιγαίου».
Το «SAIPEM 12000», παρεμποδίστηκε από πέντε τουρκικά πολεμικά πλοία και όταν ο πλοίαρχός του απειλήθηκε με σύγκρουση, αναγκάστηκε να φύγει από την περιοχή και απέπλευσε για τις ακτές του Μαρόκου. Η ουσία είναι ότι ο στόχος της ΕΝΙ που ήταν η διενέργεια εργασιών στο οικόπεδο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, δεν κατέστη εφικτός εξαιτίας των τουρκικών απειλών.
Από το 1976, η Τουρκία «κερδίζει» στον «πόλεμο του Αιγαίου» χωρίς να δίνει μάχες αλλά δημιουργώντας κρίσεις. Μέσα από αυτές, μας σέρνει σε διαπραγματεύσεις και μετά από ένα «ανατολίτικο παζάρι» πάντα κάτι κερδίζει.
***
Ας θυμηθούμε…
Η κρίση του Ιουλίου 1976, με το τουρκικό ερευνητικό «ΧΟΡΑ», έσυρε την Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία που κατέληξε την 11η Νοεμβρίου 1976 στο «Πρωτόκολλο της Βέρνης», μεταξύ Καραμανλή και Ντεμιρέλ, που προέβλεπε αμοιβαία αποχή Ελλάδας και Τουρκίας από έρευνες στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, δηλαδή έξω από τα 6 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων και των δυο χωρών.
***
Η κρίση του Μαρτίου 1987, με το ίδιο τουρκικό ερευνητικό μετονομασμένο σε «ΣΙΣΜΙΚ Ι», έσυρε και πάλι την Ελλάδα σε διάλογο που κατέληξε σε δυο Συμφωνίες:
***
(ι) Τη «Συμφωνία του Νταβός», τον Ιανουάριο του 1988, όπου στο Νταβός της Ελβετίας, οι Πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ αποφάσισαν το «μη πόλεμο», συμφωνώντας να εντείνουν τις προσπάθειές τους για να μην προκύψει άλλη μεταξύ τους κρίση, να συναντιούνται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο και να εγκαταστήσουν απευθείας τηλεφωνική γραμμή…
Η Συμφωνία επικυρώθηκε με την υπογραφή ‘Μνημονίου’ μεταξύ Παπούλια και Γιλμάζ στο οποίο προβλεπόταν οι ασκήσεις των δυο χωρών στα διεθνή ύδατα και το διεθνή εναέριο χώρο του Αιγαίου που απαιτούσαν έκδοση NAVTEX ή NOTAM να μη διεξάγονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα καθώς και σε τουριστική περίοδο ή κατά τη διάρκεια θρησκευτικών και εθνικών εορτών των δυο χωρών.
(ιι) Τη «Συμφωνία της Βουλιαγμένης», το Μάιο του 1988, όπου οι δύο Πρωθυπουργοί Ανδρέας Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ, συναντήθηκαν στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» και αποφάσισαν να παγώσει κάθε έρευνα στο Αιγαίο έξω από τα χωρικά ύδατα των δύο χωρών…
***
Η κρίση των Ιμίων, τον Ιανουάριο του 1996, όπου με την αποδοχή της προτροπής Ρ. Χόλμπουργκ για αμοιβαία αποχώρηση, δώσαμε στους Τούρκους το δικαίωμα να δημιουργήσουν τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» σε όλο το Αιγαίο.
***
Ακολούθησε η «Συμφωνία της Μαδρίτης», όπου στη Μαδρίτη, στις 8 Ιουλίου του 1997, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο Τούρκος πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ υπέγραψαν κοινή δήλωση, γνωστή ως «Συμφωνία της Μαδρίτης», στην οποία, για πρώτη φορά, γινόταν αναφορά σε ’ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα’ της Τουρκίας στο Αιγαίο.
***
Οι στιγμές που περνάμε είναι κρίσιμες. Έχουμε να κάνουμε με μια Τουρκία η οποία είναι συνεχώς προκλητική και επιθετική. Μια Τουρκία, η οποία σε πείσμα του Διεθνούς Δικαίου γενικά και της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982) ειδικότερα, δείχνει όχι μόνο στους Έλληνες αλλά στους Ευρωπαίους και τους Διεθνείς Οργανισμούς ότι αυτή είναι το αφεντικό στο Αιγαίο και στη Ν.Α Μεσόγειο. Και δυστυχώς, η αντίδραση των δευτέρων περιορίζεται σε αμφίσημες δηλώσεις, τήρηση ίσων αποστάσεων και πολιτική Ποντίου Πιλάτου.
Όλα όσα γίνονται, δεν είναι τυχαία. Συρόμαστε ολοταχώς, δήθεν χάριν της ειρήνης αλλά ουσιαστικά χάριν τεραστίων συμφερόντων, στο σπάσιμο των συνόρων μας από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο και από το Νέστο μέχρι την Κρήτη. Συρόμαστε, στη συνεκμετάλλευση – συνδιαχείριση* του Αιγαίου. Συρόμαστε ολοταχώς, στην υλοποίηση προειρημένων αποφάσεων*.
***
Είναι καθήκον μας, όσοι πιστεύουμε στο Θεό, να δείξουμε και σ’ αυτό το θέμα τη σωστή και καθοδηγητική συμπεριφορά. Να αγαπήσουμε πολύ τη πατρίδα μας η οποία είναι ποτισμένη με τα αίματα χιλιάδων Ηρώων και Μαρτύρων. Να την τιμούμε και να την υπερασπιζόμαστε.
Συγχρόνως ας προσευχόμαστε για την Πατρίδα μας να την προστατεύει ο Θεός από κάθε κίνδυνο. Ας προσευχόμαστε μαζί με την Εκκλησία μας, που δέεται ακατάπαυστα «υπέρ… πάσης πόλεως και χώρας» και «υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους». Είναι το χρέος μας για όλους εκείνους που στο πέρασμα των αιώνων όρθωσαν το ανάστημά τους, για να μείνει η Πατρίδα μας ελεύθερη.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΥποναύαρχοςΛ.Σ. (ε.α)
Αλεξανδρούπολη
* Στις 8 Φεβρουαρίου 2005, η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη είχε υποδεχτεί τον εκλεγέντα Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, λέγοντας: «…τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης…».
Ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας και επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας -Ε.Ε, Εγκεµέν Μπαγίς, σε συνεντεύξεις του(«ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» 17-10-2010, «ΤΑ ΝΕΑ» 18-11-2010 και κυπριακή «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» 12-12-2010) είχε προτείνει ανοικτά τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Στις 20 Αυγούστου 2011, είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα ‘Η ΑΥΓΗ’ σελ.19, άρθρο αναλόγου πνεύματος με τίτλο: «Η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου ως η μόνη θετική προοπτική για την Ειρήνη».
