Ο ακήρυκτος πόλεμος Ελλάδος-Τουρκίας ανέρχεται στα 500.000.000 ευρώ ετησίως – Μία ώρα πτήσης κοστίζει από 7.000 έως 11.000 ευρώ – 120 χειριστές νεκροί και 200 σύγχρονα αεροσκάφη χαμένα, από το 1975 έως σήμερα – Ψίχουλα οι αμοιβές των πιλότων
Εδώ και περίπου σαράντα χρόνια ένας αδυσώπητος ακήρυκτος πόλεμος μαίνεται καθημερινά στον πολυτάραχο και θυελλώδη ουρανό του Αιγαίου.
Αφότου το στρατιωτικό πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας, με την ανοχή της χώρας μας αλλά και την υποκρισία του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου, προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα για τη διχοτόμηση του Αιγαίου, η Πολεμική Αεροπορία έχει αναλάβει αποκλειστικά το βάρος αυτού του ιδιότυπου και ψυχοφθόρου καθημερινού πολέμου.
Η κατά κύματα εισβολή των τουρκικών μαχητικών, άλλοτε οπλισμένων και άλλοτε όχι, άλλοτε σε μεγάλα ύψη και άλλοτε πάνω από τις καμινάδες των σπιτιών των ακριτικών νησιών μας, άλλοτε στο βόρειο και άλλοτε στο νότιο Αιγαίο, υποχρεώνει την Πολεμική μας Αεροπορία σε διαρκή ετοιμότητα και σε αντιοικονομική διασπορά, ώστε να είναι σε θέση να αναχαιτίσει τους βαρβάρους εισβολείς, οι οποίοι, γράφοντας στα παλιά τους παπούτσια το διεθνές δίκαιο, δεν περιορίζονται μόνο να πετούν χωρίς σχέδιο πτήσεως στον διεθνή, αλλά ακόμη και πάνω από τον εθνικό μας εναέριο χώρο.
Ούτως ή άλλως η Πολεμική Αεροπορία είναι το μόνο εκ των τριών Όπλων το οποίο αιμοδοτεί αδιακρίτως και εν πολέμω και εν ειρήνη.
Η αιμοδοσία αυτή όμως επιτείνεται διότι τα αεροσκάφη της εμπλέκονται καθημερινά σε αερομαχίες οι οποίες -με εξαίρεση τα πραγματικά πυρά- δεν διαφέρουν σε τίποτε από εκείνες που θα πραγματοποιούντο σε έναν πραγματικό πόλεμο.
Αυτός είναι ο λόγος που, παρά τα άλματα που έχουν γίνει στον τομέα της ασφάλειας πτήσεων και παρά την τελειότητα και την αξιοπιστία των σημερινών αεροπλάνων, ο φόρος του αίματος παραμένει υψηλός.
Τρανή απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός ότι από το 1975 μέχρι σήμερα η Πολεμική Αεροπορία έχει θρηνήσει 116 πιλότους.
Το κόστος του ιδιότυπου αυτού πολέμου στο Αιγαίο είναι πραγματικά δυσβάστακτο για τη χειμαζόμενη οικονομία της χώρας, ανερχόμενο στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 500.000.000 ευρώ ετησίως.
Αν δε υπολογίσουμε ότι το κόστος κάθε ώρας πτήσεως ενός μαχητικού αεροσκάφους, αναλόγως του τύπου, στοιχίζει από 7.000έως 11.000 ευρώ, τότε μόνο για καύσιμα ξοδεύεται ένα κονδύλι της τάξεως των 15.000.000 με 20.000.000 ευρώ ετησίως.
Βέβαια, το κόστος των καυσίμων κρίνεται αμελητέο συγκρινόμενο μετά τεράστια έξοδα των ασκήσεων μόνο η άσκηση «Παρμενίων» στοιχίζει 15.000.000 ευρώ-, των εκπαιδεύσεων, της συντηρήσεως, των ανταλλακτικών και, τέλος, των απωλειών των αεροσκαφών.
Αν ληφθεί υπόψη ότι από το 1975 έως σήμερα η Πολεμική Αεροπορία έχει απολέσει περίπου 120 χειριστές και 200 σύγχρονα αεροσκάφη σημερινού κόστους εκάστου περίπου 50.000.000 ευρώ, τότε μόνο για τη ν αναπλήρωση των έξι αεροσκαφών που χάνονται κατά μέσο όρο κάθε έτος χρειάζονται περίπου 300.000.000 ευρώ.
Δυστυχώς, σε κανέναν υπολογισμό δεν είδαμε το κόστος των ανθρώπινων ζωών, ίσως γιατί το κόστος αυτό δεν μπορεί να αποτιμηθεί. Ίσως όμως γιατί όλοι -με πρώτη την πολιτική ηγεσία- το θεωρούν ασήμαντο, όταν η δουλειά ενός νέου ανθυποσμηναγού αμείβεται με περίπου 900 ευρώ βασικό μισθό τον μήνα, ο οποίος είναι κατώτερος όλων ανεξαιρέτως των κρατικών λειτουργών.
Αγνοούν ενδεχομένως ότι για να φτιάξεις έναν ετοιμοπόλεμο και αξιόμαχο πιλότο θέλεις 7-10 έτη και αρκετά εκατομμύρια ευρώ για το κόστος της εκπαιδεύσεώς του. Αυτά όμως φαίνεται ότι είναι ψιλά γράμματά για την ηγεσία των σήμερα κυβερνώντων.
Γι’ αυτούς πάνω άπ’ όλα είναι η διατήρηση της νομής της εξουσίας, διότι αυτή τους εξασφαλίζει τα μέσα για να ζουν πλουσιοπάροχα χωρίς να δουλεύουν.
Όσο για τις «αντιπαραγωγικές», όπως τις χαρακτηρίζουν, Ένοπλες Δυνάμεις, τις ενθυμούνται μόνο όταν ο εκείθεν του Αιγαίου νεοσουλτάνος της Αγκύρας μάς επιδεικνύει τα δόντια του.
Προφανώς έχουν εγκαταλείψει την άμυνα της χώρας στη φιλευσπλαχνία των Τούρκων, λησμονώντας ότι έπειτα από έναν χαμένο πόλεμο υπάρχει και Γουδί.
Γεώργιος Β. Κασσαβέτης
Επισμηναγός (I) ε.α.
τ. κυβερνήτης Ο.Α.
