Είμαστε ο μοναδικός λαός που διαδηλώνουμε για να προστατέψουμε την εδαφική μας ακεραιότητα από την δική μας… Κυβέρνηση !
Έχω κωδικοποιήσει τα επιχειρήματα της κυβερνητικής προπαγάνδας για το Σκοπιανό.
Σας τα παρουσιάζω – μετά των αναγκαίων απαντήσεων, βεβαίως.
1. «Και τι θέλατε να κάνουμε; Η Ελλάς έχει αναγνωρίσει με διεθνείς συμφωνίες το όνομα Μακεδονία από το 1943, τώρα μας έπιασε ο πόνος;»
Απάντηση: Η πατρίδα μας υπέγραφε έως το 1991 συμφωνίες με τη Γιουγκοσλαβία, τμήμα της οποίας ήταν η επαρχία της Μακεδονίας.
Και οι επαρχίες, τότε, δεν είχαν διεθνή υπόσταση. Δεν ήταν κράτη. Δεν εκπροσωπούσαν έθνη.
Κράτος ίσον -με βάση το Διεθνές Δίκαιο- έδαφος, εξουσία, λαός.
Το αληθές είναι ότι οι κομμουνιστές του Τίτο, ιδεολογικοί προπάτορες των σημερινών μεταλλαγμένων αριστερών, επινόησαν το ιδεολόγημα του «μακεδονισμού».
2. «Μα και το όνομα ΠΓΔΜ είναι σύνθετο και περιέχει τον όρο Μακεδονία. Το όνομα το έχουμε δώσει ήδη!»
Απάντηση: Δεν είναι έτσι. Στο προσωρινό όνομα των Σκοπιών υπάρχει ο εθνοτικός προσδιορισμός «Γιουγκοσλαβική». Και αν το δώσαμε… γιατί να το ξαναδώσουμε;
3. «Μα και η μακεδονική γλώσσα αναγνωρίστηκε το 1977, σε διάσκεψη του ΟΗΕ στην Αθήνα επί Καραμανλή».
Απάντηση: Πρώτον, δεν είναι έτσι. Εκείνη η διάσκεψη είχε θέμα τοπωνύμια – συντμήσεις.
Αλλά, και να ήταν, η συμφωνία αφορούσε τη Γουγκοσλαβία. Το κράτος των Σκοπιών δεν διαδέχθηκε στο σύνολο -άρα στα δικαιώματα από διεθνείς συμφωνίες- το κράτος του Τίτο.
Άρα, ό,τι κι αν συμφωνήθηκε στην Αθήνα, αφού δεν υποκαθιστά τη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία στο σύνολό της, δεν το αφορά.
4. «Μα, εμείς εφαρμόζουμε την πολιτική του Κώστα Καραμανλή στο Βουκουρέστι».
Απάντηση: Ο Καραμανλής στο Βουκουρέστι έβαλε βέτο, δεν προχώρησε σε συμβιβασμό.
Το βέτο στην είσοδο των Σκοπιών στο ΝΑΤΟ τέθηκε, επειδή δεν είχε προηγηθεί ο συμβιβασμός.
Τώρα μας ζητούν να άρουμε το βέτο έναντι μια υποσχετικής 18μήνου για το erga omnes, χωρίς να είναι τελικός ο συμβιβασμός.
Η συμφωνία έπρεπέ να γίνει «κυβέρνηση προς κυβέρνηση». Τώρα, το ένα αντισυμβαλλόμενο μέρος είναι η Ελληνική Δημοκρατία και το άλλο είναι το σκοπιανό Κοινοβούλιο και ο σκοπιανός λαός.
5. «Μα, ακόμη και η σχισματική Εκκλησία απαρνήθηκε το όνομα Μακεδονία για να ενταχθεί στους κόλπους του Πατριαρχείου».
Απάντηση: Ναι, αλλά την απαρνήθηκε με γεωπολιτικά κριτήρια. Φεύγει από το Πατριαρχείο της Μόσχας και εντάσσεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Δύσης.
Θετικό, βεβαίως, θα προτιμούσαμε, όμως, να απαρνείτο το κράτος των Σκοπιών το όνομα Μακεδονία κι ας το κρατούσε η Εκκλησία, που δεν είναι κράτος -όχι το ανάποδο.
6. «Μα, με την προκρινόμενη ονομασία εμείς προστατεύουμε την κληρονομιά της αρχαίας Μακεδονίας».
Απάντηση: Ο Ντιμπρόφ κατάλαβε ότι αναζητά λύσεις για την ονομασία σε λάθος αιώνα και εγκατέλειψε τη διεκδίκηση του Μ. Αλεξάνδρου. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς αδιαφόρησε, αλλά οι τε καν την Αμφίπολη στο ΕΣΠΑ δεν έχει εντάξει έως τώρα.
Πάμε σε λάθος συμφωνία. Δίνουμε όνομα, γλώσσα, ταυτότητα και αυτοί δίνουν απλώς υποσχέσεις.
Σε τριάντα χρόνια από τώρα, όταν Βουλγαρία – Σκόπια θα εγείρουν αξιώσεις με όπλο αυτή τη συμφωνία (όπως εγείρουν σήμερα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, επικαλούμενοι την επαίσχυντη Συμφωνία της Μαδρίτης), θα ζήσουμε οι Έλληνες τα επίχειρα του συμβιβασμού.
Πρέπει να μετράμε τον εθνικό χρόνο και να αξιολογούμε τις συμφωνίες με τις δεκαετίες, όχι με τι εβδομάδες.
Μανώλης Κοττάκης
