Η νεολαία μας ομιλεί και γράφει την Αγγλική, παρά την Ελληνική Γλώσσα – Προοδευτικός και επαναστάτης σημαίνει να είσαι σήμερα με την εξουσία !!!
Τὸν τελευταῖο καιρὸ ἔρχεται στὸ προσκήνιο κάτι ποὺ ἐπὶ δεκαετίες προετοιμαζόταν στὸ παρασκήνιο.
Ἱστορικοὶ ἤ ἱστοριογραφοῦντες ἐκπαιδευτικοὶ, μὲ ὕποπτες διασυνδέσεις, ἀφοῦ κατόρθωσαν νὰ ἁλώσουν τὸ ὑπουργεῖο πνευματικῆς κακοδαιμονίας καὶ νὰ κατακτήσουν πολλὲς πανεπιστημιακὲς ἤ ἄλλες ἐπίσημες θέσεις, ἄρχισαν ζώντας μάλιστα ἀπὸ τὰ χρήματα τοῦ φορολογούμενοι Ἕλληνα πολίτη νὰ διακηρύσσουν πὼς δὲν ὑπάρχει συνέχεια ἀνάμεσα στοὺς ἀρχαίους καὶ στοὺς σύγχρονους Ἕλληνες, οὔτε κἄν μὲ τοὺς κατοίκους τῆς κάποτε κραταιᾶς Αὐτοκρατορίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Ἔτσι μὲ ποικίλους ἐπιστημονικοφανεῖς τρόπους ἀναβιώνει ἡ θεωρία τοῦ Φαλλμεράυερ ποὺ συντάραξε κατὰ τὸ πρῶτο ἥμισυ τοῦ 19ου αἰῶνα τὸν ἑλληνικὸ κόσμο ποὺ μόλις εἶχε βγεῖ ἀπὸ μιὰ πολυαίωνη σκλαβιά. Καὶ τότε βρέθηκε ἕνας Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος ποὺ ἔδωσε ἕνα ἠχηρὸ ἐπιστημονικὸ ράπισμα στὸν Τυρολέζο ἱστορικό.
Τώρα ὁ Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος στὰ ἀνώτατα πνευματικὰ μας ἱδρύματα τελεῖ ὑπὸ διωγμόν, ὡς δῆθεν ξεπερασμένος, ἀπὸ κάποιους τωρινοὺς προχωρημένους!
Εἶναι γεγονὸς ὅτι μετὰ τὴν ὑποταγή τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ ἑλληνιστικοῦ κόσμου στούς Ρωμαίους καὶ τὴν ἐμφάνιση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ Ἑλληνισμὸς ἔπαυσε νὰ ἔχει τὸν πρωταγωνιστικὸ ρόλο στὴν ἱστορικὴ σκηνή.
Ἦταν ὁμολογουμένως δύσκολο νὰ ὑπάρχει συνεχὴς καὶ σταθερὴ παρουσία Ἑλλήνων ὑπὸ συνθῆκες ὑποταγῆς, ἐπικαλύψεως καὶ δουλείας. Ἀπὸ τὸ 146 π.Χ. ὁ ἑλλαδικὸς χῶρος, καὶ ἀπὸ τὸ 30 π.Χ. ὅλα πλέον τὰ ἑλληνιστικὰ βασίλεια τελοῦν ὑπὸ ρωμαϊκὴ κυριαρχία καὶ ὅμως ὁ ἑλληνικὸς κόσμος, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ στὶς πολιτισμικὲς ἐκφράσεις καὶ τὴν οἰκονομία, εἶναι μία συνεχὴς καὶ δυναμικὴ παρουσία καὶ συχνὰ ὑπερτερεῖ ἔναντι τοῦ «ἄγριου νικητῆ» (ferum victorem), ὅπως λέγει ὁ Ὁράτιος.
Ὁ μέγιστος κίνδυνος γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ παρουσιάστηκε μετὰ τὴ γενικὴ ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ, διότι καθετὶ τὸ ἑλληνικὸ θεωρήθηκε εἰδωλολατρικὸ. Ὡστόσο τὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο ἔμψυχο καὶ πνευματικὸ, κατόρθωσε νὰ διαπεράσει τὶς ἀκραῖες χριστιανικὲς ἀντιδράσεις καὶ προσφέροντας στὴ νέα θρησκεία πέρα ἀπὸ τὴ γλῶσσα καὶ τὴν παιδεία ἕνα πλῆθος δυναμικῶν στελεχῶν, ἔδωσε στὴ χριστιανικότητα οἰκουμενικὴ διαπερατότητα.
Χωρὶς τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ παιδεία, καθὼς καὶ τὴν ἐπὶ χίλια περίπου ἔτη ἑτοιμαζόμενη ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες φιλοσοφικὴ θεολογία, πιθανῶς, ὅπως γράφουμε ἀλλοῦ, ὁ Χριστιανισμὸς νὰ εἶχε διαλυθεῖ μέσα στὴν πολυαρχία τῶν αἱρέσεων. Τὸ νὰ ἐπιβάλλεις ἀπὸ τὰ μέσα τὸν πνευματικὸ καὶ γλωσσικὸ πολιτισμὸ σου σ’ αὐτὸν ποὺ ἐπίσημα κυριαρχεῖ εἶναι ἡ ἀψευδέστερη μαρτυρία τῆς ἑλληνικῆς συνέχειας.
Βέβαια, ὅπως καὶ ὁ Φαλλμεράυερ, οἱ νεόκοποι συνεχιστὲς του διατείνονται ὅτι χάθηκε κάθε ἴχνος ἑλληνικότητας μέσα στὴ θάλασσα τῶν σλαβικῶν, ἀβαρικῶν καὶ ἄλλων πληθυσμιακῶν στοιχείων ποὺ ὡς ἐπιδρομεῖς κατέκλυσαν τὸν ἑλλαδικὸ χῶρο.
Στοὺς ἐπιδρομεῖς αὐτοὺς προστίθενται καὶ οἱ ἐπὶ αἰῶνες εἰρηνικὰ ἤ πολεμικὰ κατερχόμενοι Ἀλβανοὶ καὶ Ἀρβανῖτες (οἱ ὅροι δὲν ταυτίζονται πάντα).
Ἡ παρουσία τέτοιων καὶ ἄλλων λαῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο (ὄχι μόνο στὴ σημερινὴ διάστασή του) εἶναι ἀναμφισβήτητη καὶ κανεὶς σοβαρὸς Ἕλληνας ἱστορικὸς δὲν τὴν παραγνωρίζει.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ διέφυγε ἀπὸ τὸν Φαλλμεράυερ καὶ τοὺς τωρινοὺς συνεχιστὲς του εἶναι τοῦτο τὸ πολὺ σημαντικό: ΚΑΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Μὲ ἄλλα λόγια κανεὶς ἐπιδρομέας δὲν μπόρεσε νὰ κυριαρχήσει πολιτικά, νὰ δώσει πολιτισμικὸ στίγμα καὶ νὰ ἀφομοιώσει τὰ ἐναπομείναντα λείψανα τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου. Ἀπεναντίας, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὁ ἑλληνικὸς κόσμος ἀφομοίωσε τὰ ξενικὰ στοιχεῖα.
Ἐξουσία στὸν ἑλληνικὸ χῶρο καὶ σὲ αὐτὴ τὴ Βασιλεύουσα ἔγιναν πρῶτοι οἱ Φράγκοι καὶ ἀκολούθως σὲ καθολικὴ ἔκταση οἱ Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι.
Στὴ διάρκεια τῆς μακραίωνης αὐτῆς ὑποταγῆς ἀσφαλῶς εἴχαμε ἄφθονα φαινόμενα ἐκφραγκισμοῦ καὶ ἐκτουρκισμοῦ. Τοῦτο τουλάχιστον δείχνει ὅτι ἑλληνικὸς κόσμος μέχρι τὸν 13ο αἰῶνα ὑπῆρχε γιὰ νὰ προσφέρει δικό του αἷμα στοὺς κατακτητές.
Οἱ δύο ὅμως κατακτητὲς συνέβαλαν στὴν πολιτικὴ ἀνάδυση τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου. Οἱ αὐτοκράτορες τῆς Νικαίας ἐμφανίζονται ὡς κληρονόμοι βέβαια τῶν τίτλων τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ἀλλὰ τὴν κληρονομιὰ αὐτὴ δὲν τὴν διεκδικοῦν ὡς Ρωμαῖοι ἀλλὰ ὡς Ἕλληνες.
Ἡ τουρκικὴ κατάκτηση ἐμπόδισε τὴν ἔκλαμψη αὐτῆς τῆς ἑλληνικότητας, ὡστόσο μέσα στὴ σκάφη τῆς δουλείας ζυμώθηκε μὲ πόνο καὶ δάκρυα ὁ νέος τύπος Ἕλληνα ποὺ κάποιοι λόγιοι ὀνόμασαν -ἴσως βιαστικά- Νεοέλληνα. Ἄλλοι μιλοῦν γιὰ πονεμένη Ρωμιοσύνη.
Ὅπως καὶ νά ’χει αὐτοὶ ποὺ μὲ αἷμα ἑτοίμασαν τὸν ἄρτο τῆς ἐλευθερίας μὲ τὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἐνήργησαν ὡς Ἕλληνες καὶ ὄχι σὰν κάτι ἀκαθόριστο ἄλλο. «Βρὲ Ἕλληνες» ἦταν ἡ συνεχὴς προσφώνηση τοῦ Κολοκοτρώνη πρὸς τὰ παλληκάρια του.
Μπορεῖ νὰ λέγονται ὑπόπτως πολλὰ γιὰ τὴν ἀρβανιτοφωνία τῶν Σουλιωτῶν, ἀλλ’ οἱ Σουλιῶτες ὡς Ἕλληνες πολέμησαν στὸ πλευρὸ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων καὶ οἱ ἀπόγονοί τους διέπρεψαν σὲ ὅλους τους μεταγενέστερους ἐθνικοὺς ἀγῶνες. Σήμερα κάποιος ἐξερευνητὴς ποὺ θὰ καταγράψει τὶς ὀνομασίες καταστημάτων καὶ βιομηχανικῶν οἴκων, ἐντύπων, ραδιοφωνικῶν καὶ τηλεοπτικῶν σταθμῶν ἀλλὰ καὶ ὀνομασίες ἐκπομπῶν στὴ χώρα μας, θὰ σχηματίσει τὴν ἰδέα ὅτι ἐμεῖς ποὺ κατοικοῦμε καὶ κακοποιοῦμε τὸν ἱερὸ αὐτὸ χῶρο εἴμαστε νόθα παιδιὰ τῶν Ἀγγλοσαξόνων, ἀφοῦ πλέον σὲ μεγάλο ποσοστό δὲν ἑλληνογραφοῦμε ἀλλὰ ἀγγλογραφοῦμε.
Ἡ νεολαῖα μας σὲ τελειότερη μορφὴ ὁμιλεῖ καὶ γράφει τὴν ἀγγλικὴ παρὰ τὴν ἑλληνικὴ. Ὅ,τι δὲν πέτυχαν οἱ Φράγκοι καὶ Τοῦρκοι κατακτητὲς τὸ πέτυχαν Ἕλληνες πολιτικοὶ καὶ διανοητὲς ὕποπτης πνευματικῆς κοπῆς.
Καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ ἀφελληνισμὸς γίνεται ἐν ὀνόματι μιᾶς προοδευτικῆς ροπῆς ποὺ δὲν ἀφήνει στὴ χώρα μας τίποτα ὄρθιο. Βέβαια πολλὲς ἔννοιες στὴ σύγχρονη Ἑλλάδα ἔχουν ξεθωριάσει. Πρῶτες καὶ καλύτερες οἱ ἔννοιες τοῦ προοδευτικοῦ καὶ τοῦ ἐπαναστάτη.
Κατ’ ἀκρίβεια προοδευτικὸς σήμερα στὴν Ἑλλάδα σημαίνει νὰ εἶσαι μὲ τὴν ἐξουσία. Ὅσο γιὰ κάποια ἐπαναστατικοειδῆ ποὺ μονοπωλοῦν τὴ λέξη τοῦ ἐπαναστάτη, πρέπει νὰ λεχθεῖ ὅτι χρόνια τώρα πολεμοῦν μέσα στῆ χώρα τους ἐναντίον τῆς χώρας τους καὶ ὑπόπτως παραμένουν ἀσύδοτοι.
Ὅμως κατ’ ὀρθὴν ἔννοια ἐπαναστάτης (ἀπὸ τὸ ρῆμα ἐπανίσταμαι) εἶναι αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ξανασταθεῖ στὰ πόδια του καὶ νὰ βοηθήσει τὴ χώρα του νὰ ξανασταθεῖ κι αὐτὴ στὰ πόδια της.
Ἡ καταστροφὴ εἶναι βανδαλισμὸς ποὺ προβάλλεται σὰν νέα ἐθνικὴ ταυτότητα.
Σαράντος Καργάκος
Ἱστορικὸς-Συγγραφέας
