Αφήσαμε την Ελλάδα να ρημάξει – Και στις προσεχείς εκλογές δεν θα πάμε με όραμα το 2025, αλλά το 1945 – Το φάντασμα των Δεκεμβριανών κυριαρχεί στην πολιτική μας σκηνή
Η πατρίδα μας αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Εσωτερικά τελούμε υπό τη δυσμενέστερη οικονομική κατάσταση, ενώ εντείνεται η κοινωνική και ηθική μας παράλυση.
Το έγκλημα οργιάζει. Η ατιμωρησία των κακοποιών και των κάθε λογής εγκληματιών έχει γίνει εθιμικός και νομικός κανών.
Η τήρηση του νόμου είναι σχεδόν προαιρετική και η παραμονή ειδεχθών εγκληματιών στη φυλακή είναι κατά τύπον και ουσία… ξενοδοχειακή!
Όποιος θέλει, όποτε θέλει βάσει νόμου αποχωρεί για να συνεχίσει ανεπιτήρητος την …αγαθοποιό του δράση!
Το κτύπημα της πόρτας -και όχι ειδικά το βράδυ- δεν σημαίνει επίσκεψη φίλου ή συγγενούς· μπορεί να σημαίνει επίσκεψη …κακοποιού.
Κι αλίμονο σ’ εκείνον που θα τολμήσει να αντιτάξει άμυνα. Και πιο αλίμονο σ’ εκείνον που θα την αντιτάξει επιτυχώς.
Θα τον ξεσχίσουν, όπως έγινε με τον 80χρονο, κάποια «μήντια» από τον πολύ τους …ανθρωπισμό.
Γι’ αυτό κατά σύσταση ενός θλιβερού υπουργού υπεύθυνου για την ασφάλειά μας, το καλύτερο αντίμετρο κατά την εθιμική επίσκεψη κλεπτών στην οικία μας είναι το, να παριστάνουμε τους κοιμισμένους ή ακόμα καλύτερα να είμαστε… κοιμισμένοι!
Η τακτική του ύπνου απέδωσε καρπούς σε όλους τους τομείς της πολιτικής μας ζωής.
Εν ονόματι ενός κάλπικου προοδευτισμού κάναμε την κάποτε σφριγηλή παιδεία νεκρικό σουδάριο.
Στους χώρους, όπου κανονικά το παιδί και ο έφηβος θα έπρεπε να εμποτίζονται με τις ακατάλυτες άξιες και αρχές του Ελληνισμού, καλλιεργείται, εν ονόματι ενός καρκινοπαθούς διεθνισμού, το ήθος του ανθελληνισμού.
Το άλλοτε υπουργείο “Παιδείας έγινε υπουργείο ή καλύτερα στρατηγείο πνευματικής κακοδαιμονίας.
Σπέρνει τριβόλους και ο λαός θερίζει διαβόλους. Το ουσιαστικά αυτόνομο κράτος της Πλατείας Εξαρχείων – ορθότερα Εξαχρείων- είναι παιδί αυτής της κακογέννας παιδείας, που αντί να ασκεί τα παιδιά στον ηρωισμό της αρετής τα ασκεί στον ηρωισμό της ηρωίνης ή της χθαμαλής και ατημέλητης ζωής.
Όσο για την προστασία της υγείας η ελληνική πολιτεία -έστω κι αν κάποιος έχει καλύψει 45 χρόνια δουλειάς- με πολύ δυσκολία σου καλύπτει τα έξοδα τής …κηδείας!
Στην σύγχρονη Ελλάδα δεν συμφέρει οικονομικά ούτε και να …πεθάνεις. Κι αυτό κάνει εμάς τους γέροντες όχι να ζούμε αλλά να ψευτοζούμε.
Η τακτική του ύπνου απέδωσε και στην οικονομική μας πολιτική.
Όταν μπήκαμε αρχικά στην ΕΟΚ και μετά στην ΕΕ, χάρη στις απέραντες και ουσιαστικά ανεξέλεγκτες επιδοτήσεις, νομίσαμε ότι θα ζήσουμε σαν κροίσοι -και όντως ζήσαμε (κάποιοι και καλοζήσανε) επί μία 15ετία, μέχρι που ξημέρωσε μια μαύρη αυγή και από το Καστελλόριζο πληροφορηθήκαμε από το στόμα ενός ανεκδιήγητου πρωθυπουργού ότι ενώ νομίζαμε ότι τρώγαμε κοψίδια από διάφορα ξένα ταμεία, ουσιαστικά τρώγαμε τις σάρκες μας.
Είχαμε σκοτώσει την ελληνική αγροτοκτηνοτροφική, βιοτεχνική και βιομηχανική οικονομία, νομίζοντας ότι στο εξής θα ζήσουμε σαν αγάδες, μέχρι που στη θλιβερή συνέχεια διαπιστώσαμε ότιξαναγίναμε …ραγιάδες.
Μέσα σε μια 8ετία γίναμε πενέστεροι του Ίρου, του πανάθλιου ζητιάνου που αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια».
Και τώρα το πιο ακμαίο ηλικιακά πνευματικό δυναμικό της Ελλάδος φεύγει για το εξωτερικό.
Αυτό μαζί με την υπογεννητικότητα και την ανορεξία για χειρωνακτική εργασία είναι η μεγαλύτερη από τις 10 πληγές που ως σύγχρονος φαραώ δέχεται ο Ελληνισμός.
Η Ελλάς έχει απώλειες καθημερινώς σε έμψυχο υλικό -λόγω τής φυγής των νέων προς το έξωτερικό-περισσότερες απ’ όσες θα είχε σ’ έναν πόλεμο.
Λένε πολλοί ότιτο σοβαρότερο πρόβλημα τής Ελλάδος είναι το προσφυγικό. Συμφωνώ αλλά υπό δύο όψεις.
Κατ’ εμέ σοβαρότερη είναι η όψη της προσφυγοποιήσεως των Ελλήνων.
Οι Έλληνες αρχίζουν να νιώθουν ξένοι στον τόπο τους, ξένοι στη γειτονιά τους, ξένοι στα χωριά τους. Κάποιοι ευαίσθητοι δημοσιογράφοι έσπευσαν προ 12ετίας να με πουν ρατσιστή, όταν σε μια πρωινή εκπομπή είπα ότιτα παιδιά μας πρέπει απαραιτήτως να μάθουν αλβανικά για να μπορούν να συνεννοούνται με τα αυριανά τους αφεντικά. Τώρα μασάνε τα λόγια τους.
Οι φεύγοντες για ποικίλους λόγους -όχι πάντα βίας- από τις πατρίδες τους κάνουν σταδιακά ιδιοκτησία τους την Ελλάδα και οι Έλληνες γίνονται ιδιοκτησία ξένων κρατών.
Όσο γι’ αυτούς που απομένουν σαν «μαύρα κούτσουρα» (όρος του Παπαδιαμάντη) στη χώρα μας, αφού θα υποχρεωθούν λόγω νέας φορολογικής αφαιμάξεως να υποκαταστήσουν τα δήθεν καταργηθέντα μνημόνια με δικά τους …μνημόσυνα!
Όμως εκεί όπου θαυματούργησε ο προστατευτικός ύπνος είναι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής όπου το ροχαλητό έγινε ο έθνικός μας ύμνος.
Την ώρα που εμείς κοιμόμαστε αμέριμνοι, βέβαιοι ότι η Ευρώπη και το ΝΑΤΟ θα μας σώσουν, βρήκαν την ευκαιρία οι ύπουλοι γείτονες να μας ζώσουν, όπως τα φίδια της Αθήνας έζωσαν τον Λαοκόοντα και τα παιδιά του.
Πιστέψαμε αρχικά στις αγαθές προθέσεις του Ερντογάν.Όλοι θυμόμαστε τα χαϊδέματά του προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Αλλά το χάιδεμα του Τούρκου είναι χειρότερο από το γδάρσιμο που έκανε η Ίρμα Κόχ, η λεγάμενη «Ύαινα του Μπούχεβαλντ», που έγδερνε τους νεκρούς που είχαν τατουάζ για να κάνει με το δέρμα τους αμπαζούρ, καλύμματα βιβλίων και καθισμάτων.
Οι πολιτικοί μας -και όχι μόνον οι σήμερα κυβερνώντες- καθότι άγευστοι ιστορίας, παρέβλεψαν τούτο το σημαντικό, ότι οι Τούρκοι είναι εδώ και αιώνες ο καρκίνος του Ελληνισμού.
Και όπως είναι γνωστό, ο καρκίνος κτυπά χωρίς να προειδοποιεί.
Συνεπώς,όταν ο Τούρκος σου δίνει το ένα χέρι για χαιρετισμό, κρατάει σε εφεδρεία το άλλο, για να σου πνίξει το λαιμό.
Το βλέπουμε τούτο στον παρόντα καιρό. Κοιμόμαστε -κι αυτό για λόγους ασφαλείας κατά την Υπουργική σύσταση όταν η Τουρκία ακόνιζε τα δύο εγχειρίδια πού είναι στραμμένα τώρα προς την πλάτη μας.
Και με αυτό εννοώ τα κρατίδια της Αλβανίας και των Σκοπιών. Που σήμερα λειτουργούν ως παραρτήματα της Τουρκίας.
Τούτο το είχα αναλύσει με μία σειρά άρθρων μου υπό τον τίτλο: «Τουρκική πολιτική- μια πολιτική πολλών αζυμουθιών».
Ήταν εμφανές και από τυφλό ότι η Τουρκία ετοιμάζει γύρω μας κλοιό. Κι ενώ αυτή ετοιμαζόταν για πόλεμο, αφρού πάντα ήταν σε πόλεμο με τους Κούρδους, εμείς αφήσαμε να ρημάξει η πολεμική μας βιομηχανία που σε ό,τι άφορά στις επισκευαστικές εργασίες ήταν μία από τις καλύτερες βιομηχανίες στον κόσμο.
Είχαμε επιστήμονες και τεχνίτες που έπαιρναν σκάφη σαράβαλα και τα έκαναν αξιόπλοα και αξιόμαχα.
Τώρα για την αναβάθμιση 85 μαχητικών αεροσκαφών και την πιθανή αγοράή ενοικίαση ξένων φρεγατών θα χρειαστούμε πάνω από 2 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ θα μπορούσαμε, ειδικά σκάφη για το Αιγαίο, να κατασκευάζουμε εμείς και να κάνουμε συγχρόνως και εξαγωγή.
Και το χειρότερο των χειροτέρων. Ενώ περισσότερο από καθετί χρειαζόμαστε ομοψυχία, κινδυνεύουμε και πάλι ως λαός να πέσουμε θύματα μίας νέας εμφυλιοπολεμικής ρητορικής.
Στις εκλογές δεν θα πάμε με όραμα το 2025 αλλά το 1945.
Το φάντασμα των Δεκεμβριανών θα κυριαρχήσει στην πολιτική μας σκηνή.
Σαράντος Ι. Καργάκος
Ιστορικός, συγγραφέας
