Όμως οι κλήσεις κόβονται στους οδηγούς για τις «αόρατες» διαβάσεις, που βάφονται σε ώρες μεγάλης κυκλοφορίας και… εξαφανίζονται !!!
Ακόμη και να θέλει πάρα πολύ ένας οδηγός είναι δύσκολο να είναι συνεπής στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας στην Αλεξανδρούπολη, ειδικά στα άρθρα του που αφορούν στη διέλευση των πεζών.
Κι αυτό γιατί, όσο ευσυνείδητος και νομοταγής κι αν είναι ένας οδηγός, για να πειθαρχήσει σε κάποια σήμανση του Κώδικα, θα πρέπει πρώτα να τη δει.
Μιλώντας όμως για τις διαβάσεις πεζών, αυτό είναι πολύ δύσκολο να συμβεί, καθώς σε πολλά σημεία της Αλεξανδρούπολης είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Ειδικά αν ο οδηγός δεν κατάγεται από την πόλη για να γνωρίζει την πάλαι ποτέ σήμανση των δρόμων, τότε είναι σχεδόν βέβαια ότι δεν θα σταματήσει για να δώσει προτεραιότητα σε πεζούς, ειδικά αν διέρχεται για παράδειγμα από το σημείο όπου βρίσκεται το Εργατικό Κέντρο επί της Λεωφόρου Δημοκρατίας.
Θα πρέπει να είναι κανείς τρομερά παρατηρητικός για να καταλάβει ότι αυτά τα αχνά σημάδια στο δρόμο ήταν κάποτε διαβάσεις, ενώ το πράγμα γίνεται ακόμη πιο σοβαρό αν σκεφτεί κανείς ότι απέναντι από το Εργατικό Κέντρο βρίσκεται το Πάρκο της Ακαδημίας ή Εθνικής Ανεξαρτησίας.
Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της Αλεξανδρούπολης που συγκεντρώνει καθημερινά μεγάλο αριθμό πολιτών – ανάμεσα τους και πολλά παιδιά.
Ανεξάρτητα από αυτό όμως – που δεν λογίζεται ως μη σημαντικό- οι διαβάσεις πεζών είναι ένα σήμα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και είναι απαραίτητες για την σωστή ρύθμιση της κυκλοφορίας ειδικά σε πολυσύχναστα μέρη, ενώ αποτελούν και μέτρο ασφάλειας για τους πεζούς που κινούνται στις πόλεις καθώς υποχρεώνουν τους οδηγούς να σταματούν ή να κινούνται αργά.
Για την Αλεξανδρούπολη όμως όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν και πολύ, την ώρα μάλιστα που οι κλήσεις προς τους παραβάτες οδηγούς κόβονται τόσο εύκολα, όσο ένα απλό φύλλο τετραδίου. Το ερώτημα όμως παραμένει: Ποιος είναι ο παραβάτης: Αυτός που δεν σταμάτησε σε διάβαση ή αυτός που δεν φρόντισε, ώστε η διάβαση να είναι ορατή;
Θ.Τ.
Σημείωση Ε.Θ.:
Όταν οι λευκές διαγραμμίσεις στις διαβάσεις πεζών, βάφονται π.χ. στις 10 ή στις 11 πριν το μεσημέρι, δηλαδή σε ώρες μεγάλης κυκλοφορίας, δεν προλαβαίνουν οι μπογιές να στεγνώσουν και παρασύρονται από τους τροχούς των διερχομένων οχημάτων.
Το αποτέλεσμα… αόρατον.
Η μπογιά πηγαίνει τζάμπα και σε δουλειά να βρισκόμαστε. – Κάνουμε λάθος;
Σ. Κ.
