Παρότι ο ηγέτης-εκδότης της Ε.Θ. έχει καθιερώσει τον Αύγουστο κάθε χρόνο να μη κυκλοφορεί η εφημερίδα του για λόγους διακοπών του προσωπικού και της νόμιμης εργασιακής αργίας του έτους για δέκα ημέρες, μπήκα πρωί-πρωί κλεφτά στο πρακτορείο εφημερίδων της οδού Ι. Καβύρη να δω τα πρωτοσέλιδα του Αθηναϊκού Τύπου.
Ένας κάποιος Σώρρας πληροφορούσε τους Έλληνες «Ζήτω οι 12 Θεοί».
Ένας αντιεξουσιαστής έκραζε με φόντο κόκκινη παντιέρα «Ζήτω η επανάσταση». Η Μέρκελ παραδόξως πουθενά. Κάποιος στο πάνω πλαίσιο της εφημερίδας τόνιζε ευλαβικά στο νόημα, προφητείες του Παϊσίου.
Μιλάω για Αυγουστιάτικο πρωινό του προηγούμενου χρόνου.
Να ξηγιόμαστε, παρακαλώ !!!
Πάμε παρακάτω.
Στη δεξιά πάνω σειρά, μιας άλλης εφημερίδας, ένας πολιτικάντης έσκιζε κάτι μνημόνια με απεικονιστική κίνηση.
Κάτω χαμηλά, υπουργός κατηγορείτο ότι σοσιαλιστικά βόλεψε όλο το σόι του, πιο κεντρικά με εντυπωσιακούς τίτλους ο ηθοποιός Βουτσάς ετοιμαζόταν για το δεύτερο παιδί του. και εγώ τότε έκανα μέσα στο πρακτορείο μια μονομερή ενέργεια: άναψα τσιγάρο.
Ένα δίστηλο σε μια άλλη θύμιζε ότι τη χρονιά εκείνη θα αυξηθούν τα τέλη κυκλοφορίας, αλλά παρηγορήθηκα με τη σκέψη ότι ακόμα είναι Αύγουστος και έχω καιρό μέχρι τον Δεκέμβριο.
Μια άλλη φυλλάδα, κουτσομπολίστικη αυτή, είχε κατηγορηματικό τίτλο με την υπουργό Τζάκρη να πηγαίνει στη Βουλή φορώντας τακούνι ΠΡΑΝΤΑ, αντιπλημμυρικό και φωσφορούχο.
Τέλος, αφού αγόρασα δυο-τρεις πήγα σπίτι να τις ανοίξω με την ησυχία μου.
Κοίταξα για λίγο έξω από το παράθυρο, ανοιχτό ένεκα Αυγούστου αλλά όλος ο τύπος που κουβάλησα σπίτι και ξεφυλλίζοντάς τον γράφανε για τον βαρύ χιονιά που όντως πέρασε όλη η Ελλάδα τον χειμώνα που έφυγε.
Φαίνεται ότι ελλείψει άλλων ειδήσεων και προς επίρρωση των μπάνιων του λαού σε αντιπαράθεση, γράφαν περιστατικά του χιονιά ως παραλειπόμενα ειδησεογραφίας, του τότε άσχημου καιρού.
Μάταια, συλλογίστηκα, ο Σώρρας αυτός της Συνέλευσης όλων των Ελλήνων δεν μπόρεσε να μεσολαβήσει στον νεφεληγερέτη Δία να αλλάξει τον καιρό για να μην υποφέρουν οι φτωχοί πατριώτες μας.
Άναψα ένα δεύτερο τσιγάρο πάλι με μονομερή ενέργεια, έβηξαν με γρέζια και πέρασε από τον νου μου να αρχίζω να καπνίζω ηλεκτρονικό με υδρατμούς όπως διατυπάνιζε στη μέσα σελίδα μια από τις εφημερίδες με πολλές διαφημίσεις αλλά με χαρτί της εκτύπωσής της που ήταν πολύ σοφτ και έκανε σίγουρα και για άλλη εκκενωτική οργανική δουλειά.
Είδα κι άλλο χειμωνιάτικο παραλειπόμενο.
Κάποιος, λέει, είχε πάθει κρυοπάγημα στο πέος, διότι πήγε να κάνει σεξ με χιονάνθρωπο. Ο οποίος χιονάνθρωπος ήταν και άντρας επιπλέον.
Δύσκολο, φαντάζομαι, σ’ αυτή την περίπτωση να κάνεις σύμφωνο συμβίωσης, γιατί υπάρχει και ο ξαφνικός κίνδυνος να προβάλει ήλιος σαν αντροχωρίστρα.
Διαβάζω πιο εκεί ο πρωθυπουργός πήγε και σε λαϊκή ταβέρνα το Σαββατοκύριακο. Δεν παρήγγειλε όμως βότκα Σταλίνσκαγια αλλά ρετσίνα χύμα.
Εγώ πάντως μαζί με τον εκδότη μας κύριο Σταύρο παρέα πάμε πότε πότε στον Κίκερα στη Μάκρη μόνο για τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο. Για αρμυρά προτιμούμε τον τσίρο και το σκουμπρί του συμπατριώτη μας Βαγγέλη Δρίσκα.
Σ’ άλλη στήλη διαβάζω ότι λιμενεργάτες κατέβηκαν σε διαδήλωση κατά της ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού Λιμένος.
Πάνε, σκέφθηκα, να τον ιδιωτικοποιήσουν εκείνοι που φώναζαν περισσότερο κατά της ιδιωτικοποίησης.
Έτσι είναι. Τη μέρα ναύτης, τη νύχτα καντηλανάφτης.
Τη μέρα νοικοκύρης, τη νύχτα αμαρτωλός. Παράλληλο πρόγραμμα.
Εγώ πάντως, θα περιμένω την επανέκδοση της Ε.Θ. που θα τελειώσουν οι διακοπές του προσωπικού, γιατί είμαι τοπικιστής, σοβινιστής και πραγματιστής της πλήρους ενημέρωσης από την Ε.Θ. Έτσι ενημερώνομαι πιο σφαιρικά, λιτά και αντικειμενικά.
Γι’ αυτό και ελπίζω να κόψω το τσιγάρο αφού θα ασχολούμαι με το συνεχές διάβασμα της Εφημερίδας μας.
Εξάλλου με την Ε.Θ. έχω εθισμό.
Όπως φανατικός αναγνώστης της ήταν ο σχωρεμένος πατέρας μου που όταν την πρωτο-έπιανε καθημερινά και άφηνε μουντζούρες λόγω της φρεσκάδας της πρωϊνής εκτύπωσης έλεγε:
«Αυτή είναι εφημερίδα!
Την πιάνεις και γεμίζουν μελάνια τα χέρια σου».
Γι’ αυτό και τώρα τον Αύγουστο που δεν βλέπω την Ε.Θ. νιώθω λειψός.
Δεν αγγίζω το χαρτί της και υποφέρω.
Είναι σαν να καπνίζω ηλεκτρονικό.
Κάτι σαν σεξ με χιονάνθρωπο.
Σαν νεροφίδα που τη βγάζει μόνο με εμφιαλωμένο. Θα περιμένω.
Θα πεις, είναι μια λύση. Πιο πολύ παρηγοριά, Αλλά λείπει το φετίχ του χαρτιού, που είναι πιο σέξι και από την καλτσοδέτα της πάλαι ποτέ ιεροδούλου της οδού Άβαντος, της ευειδούς ΕΦΗΣ. την θυμούνται όλοι οι μερακλήδες Αλεξ-πολίτες τότε παλιά, ακόμα και οι χιονάνθρωποι.
Έτσι, λοιπόν, χωρίς Ε.Θ. τον Αύγουστο από χαρτί και μελάνι και χωρίς χωρατατζίδικη στήλη του Σχολιαστή είναι Αλεξ-πολη χωρίς ΦΑΡΟ.
Ο
Σχολ-ιαστής
