Εκείνο το μεσημέρι, το ζάπινγκ στη τηλεόραση σταμάτησε από περιέργεια σε εκπομπή μαγειρικής από περιφερειακό βορειοελλαδίτικο κανάλι, που θα πρόσφερε συνταγή τοπική της Αλεξ-πολης με σεφ γνωστή Αλεξ-πολίτισσα μαγείρισσα.
Το θέμα άρχισε να γίνεται ενδιαφέρον.
Θρονιάστηκα, λοιπόν, φάτσα-κάρτα, να την δω να παινεύει την τοπική σπεσιαλιτέ.
Έπρεπε να δείτε μια χαριτωμένη μαγειροκοπέλα να ανοίγει ένα νερουλιασμένο πλαστικό σακούλι, να θέτει το ακροδάχτυλα (το νύχι κάγκελο βαμμένο σκοτωμένο αίμα, και μια δαχτυλιδάρα στο δάχτυλο με απεικόνιση ασήμι τον Φάρο μας σε τετράγωνο πλαίσιο) εντός το σιχάματος, να βγάζει ένα σταχτί λιποθυμισμένο ψάρι και με ληγωμένη τη φωνή ν’ αναφωνεί:
«Πω, πω, πω! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι άρωμα είναι αυτό. μοσχομύρισε το στούντιο από τσίπουρο Σαμοθράκης. Όλο ιώδιο».
Η κατεψυγμένη τσιπούρα, γιατί αυτή πρέπει να ‘τανε, πήρε συνέχεια.
Δεν αρκέσθηκε μόνο στο κοπλιμέντο που την έκανε, μαγείρεψε και από πάνω τον ταλαιπωρημένον ιχθύν.
Και πως το μαγείρεψε το χαμψίον αυτό, εντελώς πειραγμένα, και μπερδεμένα. Μυαλά στα πιάτα, όχι στα κάγκελα.
Είχε αποφασίσει φαίνεται να κάνει μουσακά., αλλά δεν ήταν τοποθετημένος κιμάς μπροστά της.
Ήταν η τσιπούρα.
Ε, και; Σιγά που θα κωλώσει η μαιτρ της μαγειρικής Αλεξ-πολίτισσα. Έκανε τσιπούρα μουσακά. Ήμαρτον Κύριε.
Και όχι μόνο. Δοκίμασε το αριστούργημά της, ζεστό-ζεστό και ξαναφώνησε ηδονικά.
«Πω, πω, πω, μια Αλεξ-πολίτικη λιχουδιά». «Τί πράγμα Θεέ μου είναι αυτό; Τί γεύση;»
Τα είπε αυτά κοιτάζοντας τον ουρανό με ιερή αγαλλίαση.
Καμιά απάντηση εκ του Θεού.
Παρά ταύτα, η εκπομπή συνεχίστηκε μ’ άλλο φόντο μαγειρικής παρουσίασης έχοντας το τέμπο και τον τρόπο αναδείξεως της συνταγής, όπως τις εμφανίζει στα μεγάλα κανάλια, ο δικός μας ΣΕΦ Βαγγέλης Δρίσκας.
Δηλαδή, ο τηλεοπτικός μάγειρας έχει τα δικά του προϊόντα που συνέθεσε κατ ιδίαν, τοποθετημένα γύρω του.
Ειρήσθω εν παρόδω, ο Δρίσκας σε πολλές εκπομπές του παρουσιάζει συνθέσεις πολτού σκόρδου σε φιαλίδια δια πάσαν συνταγήν μαγειρέματος.
Έτσι λοιπόν, αίφνης στο δεύτερο τηλεοπτικός μέρος, είδαμε έναν εξ αυτών με άσπρο καμινάδας σκούφο, καλοστεκούμενο γεροντάκι πια, που διετέλεσε πριν πολλά χρόνια κάλφας βοηθός μαγείρου στο λαϊκό ρεστοράν του Ιπποκράτη, εκεί στην οδό Εμπορίου, μ’ όλη τη γευστική ευαισθησία στη μαγειρική σκορδοπλεξούδα, που απόκτησε στα κουζινικά του σχωρεμένου Πέτρου, να παρουσιάζει ένα ιδιοσκεύασμα, ένα λασπώδες σκορδοστούμπι που το αποκαλούσε χαϊδευτικά ΠΑΣΤΑ το οποίο και βάζει παντού, όπως έλεγε.
Δεν υπάρχει συνταγή χωρίς αυτό κόμπαζε με ύφος μεγαλοσέφ.
Αρνάκι καπαμά κάνει;
Σκορδοστούμπι βάζει.
Φιλέτο πάπιας με πουρέ μαγειρεύει;
Σκορδοστούμπι βάζει.
Πίτα με αγριόχορτα προετοιμάζει;
Πάλι σκορδοστούμπι τη γεμίζει.
Και μια μέρα, τόνισε με σημασία, έβαλε σκορδοστούμπι σ’ έναν, δικιάς του επινοήσεως, μπακλαβά.
Ένα γλυκό που αλλάζει την άποψη σε όσους δεν εκτιμούν τον μπακλαβά, απεφάνθη ευτυχισμένος, κλείνοντας την γαστρονομική του επιτυχία. (Και μη χειρότερα !!!)
Ένα άλλο, επίσης που με εντυπωσίασε σ’ αυτή την εκπομπή ήταν η εφευρετικότητα της διαφήμισης των προϊόντων του χορηγού.
Και χορηγός σ’ αυτή τη περίπτωση ήταν όπως είδα, αλευρομονάδα μιας επιχείρησης του Βορείου Έβρου.
Πήγαινε ο ΣΕΦ να πάρει, στο πλάνο το «γκρο» που λένε τηλεοπτικά, το αλεύρι να φτιάξει μια ρημαδόπιτα, κάνει έτσι να το πάρει, αλλά αρπάζει μάνι-μάνι αυτό χωρίς να το δεις και να προλάβεις να κοιτάξεις τη μάρκα.
Σου έχει όμως ο πονηρός ο σκηνοθέτης που τα ‘πιασε χοντρά από τον διαφημιζόμενο, ένα άλλο πακέτο δίδυμο πίσω του ακριβώς, που μόλις εξαφανίζεται το μπροστινό κουτί, τσουπ εμφανίζεται το όπισθέν του, όπου ο καμεραμάν ζουμάρει αργά-αργά και βασανιστικά, να φέρει σε κεντρικό πλάνο το αλεύρι «ΑΛΕΥΡΟΜΑΡΙΤΣΑ» ή «ΑΛΕΥΡΙ ΘΡΑΚΙΚΟ» ή τέλος πάντων το αλεύρι της περιοχής και της πόλης του.
Και το «κλου» της επιλογής για πελάτες ήταν το από κάτω σύνθημα.
«Πες αλεύρι; Το (Άλφα-Βήτα) σε γυρεύει».
Κουτοπονηράδες τηλεοπτικές.
Και μετά απ’ αυτά, έκλεισε η μονόωρη εκπομπή υποσχόμενη για την άλλη εβδομάδα, ένα εξαιρετικό «γκουρμέ» που θα παρουσίαζε από φιλοξενία ενός σπιτιού από το χωριό Ελληνοχώρι Διδ/τείχου όπου η ΣΕΦ-ίτσα χωριανή θα μαγείρευε πιάτα με γεύσεις έντονες και εκλεπτυσμένες, υψηλής γαστρονομίας.
Έδωσε και μία συνοπτική περιγραφή για τα τερψιλάρυγγια εδέσματα αυτά.
Ντεμπούτο στον ουρανίσκο θα άρχιζε με μαρσέλοου από πάσιον φρουτ, μετά δεύτερο πιάτο με τοπιναμπούρ πουρέ και θα κατέληγε η ευρωπαία αυτή μαγείρισσα φτιάχνοντας τοπική ΜΠΑΜΠΩ σε μορφή ταλιατέλας μαγειρεμένη με λαχανικά εποχής, με ντόπια κρεατικά και σπόρους μουστάρδας τουρσί.
Και ο γευστικός αυτός κορεσμός θα τελείωσε με το απαραίτητο επιδόρπιο που θα δημιουργούσε η επαρχιώτισσα του Έβρου κάνοντας αχλάδι ψητό με πούδρα εσπεριδοειδών.
Ε, ρε γλέντια!!!
Σημάδεψα την ημερομηνία, ώρα και κανάλι, για να δω την εκπομπή την άλλη εβδομάδα, με την δελεαστική πληροφόρηση του τηλεοπτικού Παραγωγού.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
