Για να αναδειχθούν στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αντί του λαθρεμπορίου ναρκωτικών, ο ανταγωνισμός, η άμιλλα και η αριστεία
Στη συζητούμενη στη Βουλή, μεταξύ των κομμάτων, αναθεώρηση του Συντάγματος, μεγάλη κόντρα επικρατεί μεταξύ Σύριζα-Νέας Δημοκρατίας για την αλλαγή του άρθρου 16 που δεν επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, κάτι που επιθυμεί η αξιωματική αντιπολίτευση και αρνείται η κυβέρνηση.
Αλλά η διαφωνία αυτή, όπως και άλλες, θέτουν υπό αμφισβήτηση τη σωστή και ρεαλιστική αναθεώρηση, δεδομένου ότι οι απαιτούμενες πλειοψηφίες μπορούν να υπάρξουν μόνο με τη συναίνεση των δύο μεγάλων κομμάτων, δεδομένου ότι η όλη διαδικασία τείνει στην εξεύρεση συναινετικών λύσεων, κάτι που δεν είναι στις προθέσεις του σκληρού πυρήνα του Σύριζα.
Το ίδιο συνέβη και κατά την τελευταία αναθεώρηση, για το ίδιο άρθρο, όταν τελικά τίναξε στον αέρα την υποτιθέμενη συναίνεση το βαθύ ΠΑΣΟΚ.
Φαίνεται ότι το άρθρο 16 είναι άτυχο, ενώ ή συνεργασία μεταξύ των κομμάτων είναι ανέφικτη, αφρού λείπει η σχετική κουλτούρα.
Οι συντάκτες του Συντάγματος του 1975 κακώς πίστεψαν ότι τα κόμματα είχαν πλέον αποκτήσει ευρωπαϊκή κουλτούρα, ενώ ο λαϊκισμός που αναπτύχθηκε μετά, από το ΠΑΣΟΚ πρωταρχικά και τον Σύριζα στη συνέχεια, οδήγησε κόμματα και πολιτική ζωή σε μόνιμο διχασμό.
Παλιότερα είχα ταχθεί κατά τής ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, με το αιτιολογικό ότι αφού το κράτος δεν μπορεί να κουμαντάρει τα δημόσια ανώτατα ιδρύματα πώς θα κατευθύνει και θα ελέγχει τα ιδιωτικά.
Το όλο εγχείρημα το μπέρδευε και η κυκλοφορούσα τότε άποψη -τα ιδιωτικά πανεπιστήμια- να είναι μή κερδοσκοπικά, χωρίς να εξηγεί κανείς ποιος και γιατί θα βάλει χρήματα χωρίς να προσδοκά, έστω κάποιο μικρό κέρδος, ή τουλάχιστον την απόσβεση των κεφαλαίων του.
Έκτοτε, η διάλυση της δημόσιας διοίκησης και η διαφθορά της, η αναξιοκρατία και ο κομματισμός, επεκτάθηκαν, ενώ τα κρατικά πανεπιστήμια περιήλθαν στην δικαιοδοσία κουκουλοφόρων, έμπορων ναρκωτικών και ανατρεπτικών στοιχείων, που όλοι μαζί τα καταστρέφουν, τα λεηλατούν και τα εκμεταλλεύονται για πολιτικούς ή κερδοσκοπικούς σκοπούς, απειλώντας ακόμη και την ζωή και την σωματική ακεραιότητα φοιτητών, καθηγητών, άσχετων διερχομένων και παντός διαφωνούντος.
Σήμερα, πλέον, το δημόσιο και όλες οι υπηρεσίες του έχουν σαπίσει, παρακμάσει, ευτελιστεί και καταπέσει στην συνείδηση των πολιτών- μαζί και οι υπηρεσίες της αυτοδιοίκησης, που έχουν κομματικοποιηθεί πλήρως και κατάντησαν εστίες διαφθοράς και ρουσφετολογίας.
Όταν τον δημόσιο τομέα τον συγκρίνετε με τον ιδιωτικό και δή με παλιές κρατικές τράπεζες, επιχειρήσεις-ΔΕΚΟ, που ιδιωτικοποιήθηκαν και διευθύνονται από ιδιώτες, αντιλαμβάνεστε την τεράστια διαφορά και καταλαβαίνετε ότι το σημερινό δημόσιο είναι ένα άχρηστο πτώμα που δεν επιδέχεται κανενός είδους θεραπεία, παρά μόνο την πλήρη διάλυσή του και την αντικατάστασή του από ιδιωτικές επιχειρηματικές μονάδες.
Ειδικότερα, τα κρατικά πανεπιστήμια, με την ασυδοσία των κουκουλοφόρων, την ανικανότητα των λεγόμενων πρυτανικών αρχών, τη διαφθορά, τον νεποτισμό και την οικογενειοκρατεία, τις κλίκες, τις παρεούλες καθηγητών που εκλέγουν τους ομοίους τους και τους παρατρεχάμενους, το πνεύμα του προσωπικού βολέματος και του εφησυχασμού, δεν επιδέχονται θεραπεία, βελτίωση και ανύψωση.
Επομένως μόνη λύση είναι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων για να λειτουργήσει επιτέλους ο ανταγωνισμός, η άμιλλα και να αναδειχθούν η αριστεία και η προσαρμογή στη διεθνή πραγματικότητα.
Επομένως, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αν αναθεωρηθεί το άρθρο 16 του Συντάγματος, πρέπει να λειτουργήσουν ως κερδοσκοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις, μέ ελληνικά και ξένα κεφάλαια, με επίλεκτους καθηγητές, με ξενόγλωσσα τμήματα, κυρίως στην αγγλική, με άμεση διασύνδεση με ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις, καθώς και ερευνητικά κέντρα και με λειτουργία και δράση μέσα στο διεθνές επιστημονικό και ερευνητικό σύστημα, με στόχο και όραμα την αριστεία και την ανάδειξη επιστημόνων υψηλού επιπέδου, σε ζητούμενες ειδικότητες.
Προφανώς πρέπει να υπάρξει ένα σύγχρονο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο για τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, που θα πρέπει να μπορούν να έχουν μία ή περισσότερες σχολές να ορίζεται το ελάχιστο ποσό κεφαλαίου, που θα πρέπει πραγματικά να επενδυθεί, ανάλογα με τον αριθμό των σχολών και τις ειδικότητές τους, και να αναφέρονται λεπτομερώς τα οικοδομικά έργα που απαιτούνται, οι βιβλιοθήκες, τα εργαστήρια και ότι άλλο ανά σχολή.
Πρέπει να αποκλείονται οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, α’ και β’ βαθμού, που στερούνται κεφαλαίων, διάφοροι κρατικοί οργανισμοί, καθώς και συνεταιρισμοί- δεκτοί μόνον ιδιώτες, με εξακριβωμένη την ύπαρξη κεφαλαίων ή ίδρυση ιδιωτικού πανεπιστημίου δεν μπορεί να αποτελέσει ρουσφέτι προς κομματικούς φίλους.
Εγγυητής της ύπαρξης των κεφαλαίων ας είναι το ελεγκτικό Συνέδριο.
Κλείνοντας, τονίζω ότι δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος για την επιτυχή αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, γιατί δε διαφαίνεται η απαιτούμενη συναίνεση.
Ίσως η επόμενη Βουλή να το καταφέρει, αν έχει μία εντελώς διαφορετικού σύνθεση.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,
πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
