9.4 C
Alexandroupoli
Friday, March 29, 2024

ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΟΣ ΑΛΕΞ/ΠΟΛΙΤΗΣ

Είμαι ένας νορμάλ καταναλωτής αλλά νοιώθω μεγάλη αμηχανία κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τα νέα ήθη που έφτασαν και στην Αλεξ-πολίτικη αγορά τα τελευταία χρόνια.

Ξεγελάω όμως τον εαυτό μου λέγοντας ότι βλέπω τη συναλλαγή μου στην αγορά των προϊόντων ως εμπειρία.

Να συνηθίσω, για παράδειγμα, ότι όλο και πιο συχνά, όταν θέλω να παραγγείλω τηλεφωνικά με απλό ψηφιακό τηλεφώνημα μία πίτσα, ένα σουβλάκι, τρεις γύρους με απ’ όλα, τότε για δική μου ασφάλεια η κλήση μου καταγράφεται.

- Advertisement -

Έτσι μου είπε φίλος που υπηρετεί σε υπηρεσία προσωπικής ασφάλειας πολιτών.

Δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να αισθάνομαι περισσότερο ασφαλής επειδή θα υπάρχει ηχητικό ντοκουμέντο με τη φωνή μου να ξεχωρίζει με απλά λόγια στο τηλέφωνο της παραγγελίας, αν την πίτα του γύρου την θέλω ξεροψημένη ή το σουβλάκι χωρίς ταραμά και μαγιονέζα.

Αλλά πες ότι, στην προκειμένη περίπτωση, αυτό γίνεται για να προφυλαχθεί το μαγαζί, το κατάστημα, η εταιρεία από παραγγελίες φάρσες.

Σιγά μην υπάρχουν κακοήθεις φαρσέρ που έχουν ιερή αποστολή να κάνουν φάρσες σε σουβλατζίδικα.

Σιγά, φαντάζομαι, να γίνει ξαφνικά φαρσέρ «τζιχαντιστάν» ο αγαθός φίλος Φώντας ο ταβλαδόρος του καφέ-Σάκης, να παραγγείλει καφέ και τάβλι ολόκληρο εν μέσω βροχής, να τα φέρει στο σπίτι του ο Σάκης που βρίσκεται τέρμα Καραγατσιανά.

Αλλά πάμε στην προσωπική επαφή με τα νέα ήθη που υπάρχουν σήμερα στην αγορά της Αλεξ-πολης.

Πριν από λίγες μέρες μπήκα σε ένα κεντρικό πολυκατάστημα μερικά μέτρα μακριά από τα γραφεία της εφημερίδας Ε. Θ.

Ήθελα να αγοράσω ένα προϊόν για να φορτίζει κινητό, ένα καλώδιο δηλαδή μ’ ένα φις στην άκρη του, αξίας μόλις πεντέμισι ευρώ.

Η ταμίας, νεαρή και τσακπίνα, με διπλή στρώση κραγιόν σε χρώμα κλασομπανιέρας ροζέ και μακριά νύχια με σχέδιο επάνω, τη μορφή του Ρουβά (απορίας άξιον είναι πώς φτιάχνουν τέτοια αριστουργήματα σε τόσο μικρή επιφάνεια).

«Μια διευθυνσούλα;» με ρώτησε με τα νύχια γκαλερί σε ετοιμότητα πάνω από το πληκτρολόγιο.

Έδωσα τη διεύθυνση, και το κινητό μου και τόν μαχαλά που κατοικώ.

Ήμουν έτοιμος να συνεχίσω με ομάδα αίματος και ποδοσφαίρου, παιδικές ασθένειες που πέρασα, διαπιστωμένη αλλεργία που ‘χω στα γαϊδουράγκαθα, τα στοιχεία του βαπτιστικού μου και του τρελού παπά που με βάπτισε, αλλά με ανέκοψε επιτιμητικά την εξομολογητική διάθεσή μου.

Μου τύπωσε όμως μια αποδειξάρα, μεγάλη σαν πλακάτ από εκδήλωση του ΠΑΜΕ για διαμαρτυρία των χρυσωρυχείων Αλεξ-πολης. Σε μέγεθος μπορώ να πω, κάτι μεγαλύτερο της Α3 και μιας σελίδας της Ελεύθερης Θράκης, ολόλευκη.

Μόνο πάνω αριστερά υπήρχε η φίρμα της εταιρείας και κάτω -κατηφορικά- το ποσόν.

Τι διάολο, αναρωτήθηκα, τόσο χαρτί και τόσες ερωτήσεις για πεντέμισι ευρώ;

Άλλο:

Ακόμη όμως δεν είχα ζήσει την εμπειρία, του να πρέπει να συνεννοηθώ με το ένα ρομπότ.

Για κακή μου τύχη, λοιπόν, μία άλλη εταιρεία της πόλης μας, της παροχής υπηρεσιών, της οποίας είμαι πελάτης, κατήργησε τίς τηλεφωνικές πληρωμές.

Και εδώ μια χαρά. Δικαίωμά της ήταν.

Και εγώ έκανα το λάθος να πάρω το νούμερο εξυπηρέτησης πελατών για να ρωτήσω διευθύνσεις καταστημάτων της, ώστε να πληρώσω σε ταμείο.

Το τηλεφώνημά μου έγινε από το γραφείο του εκδότη της Ε. Θ. κυρίου Σταύρου Κονδύλη, ο οποίος χασκογελούσε μοχθηρά λες και ήξερε τι θα μου συνέβαινε όταν προσπαθούσα να συνεννοηθώ με την κωδικοποιημένη φωνή που με ρωτούσε τι θέλω.

Το «διευθύνσεις καταστημάτων της Αλεξ-πολης» δεν καταλάβαινε όσο αργά, δυνατά και ολοστρόγγυλα και αν το έλεγα, γιατί προφανώς δεν ήταν καταγεγραμμένο στη μνήμη.

Έπειτα από πολλές επαναλήψεις και μεγάλο χρονικό διάστημα του ακουστικού στο αυτί μου, ζήτησα να συνδεθώ με εκπρόσωπο, αλλά έπρεπε να πω τι ακριβώς θέλω.

Στο τσακ πριν αυτός ο σουρεαλιστικός διάλογος μεταξύ ανθρώπου και μηχανήματος καταλήξει σε υστερία, ο κύριος Σταύρος χαιρέκακα με συμβούλευσε να μην απαντήσω.

Τελικά βρήκα τη διεύθυνση και τα τηλέφωνα καταστημάτων που βρισκόταν στο μέσον της κεντρικής οδού της Αλεξ-πολης.

Ξεκίνησα να πάω σ’ ένα από αυτά, αφού μάταια δεν απαντούσαν στο τηλέφωνο κανένα από τα δύο.

Ήταν άδειο και ο μόνος υπάλληλος που υπήρχε αφοσιωμένος στο κινητό του και τον φραπέ του.

«Έπαιρνα πολλή ώρα αλλά δεν το σηκώνατε» τόλμησα να πω.

«Όταν έχουμε δουλειά, δεν μπορούμε να σηκώνουμε τηλέφωνα», μου απάντησε.

Και μου το έλεγε προκαταβολικά στο γραφείο της Ε.Θ. η χαριτόβρυτη κόρη του Κονδύλη, η δ/νις Μαρίνα, ότι δεν πρόκειται να εξυπηρετηθώ.

Τα τηλεφωνήματά μου τα χρεώθηκε η εφημερίδα και αυτή η ευχαρίστησή μου ήταν το κρύο πιάτο της εκδίκησής μου στο αφεντικό της  Ε. Θ. που το χαιρόταν που ταλαιπωρούμουν με την αφέλειά μου.

  

Ο ΣΧΟΛ-ιαστής

spot_img
Friday, March 29, 2024

Latest News

Ο Πρέσβης της Δημοκρατίας της Κορέας στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης

Από τον Έβρο ξεκίνησε η τριήμερη επίσκεψη του Πρέσβη κ. Γιουνγκ Ιλ Λη - Η συνάντηση με τον Χριστόδουλο...

More Articles Like This