Για Συνεκμετάλλευση των Υδρογονανθράκων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, συζήτησαν στην Άγκυρα, Τσίπρας και Ερντογάν – Λύση στο Κυπριακό, με φόντο την ενέργεια – Να γιατί επιμένουν στον ΣΥΡΙΖΑ, για εκλογές τον Οκτώβριο
Απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα που μας θέτουν, το τελευταίο χρονικό διάστημα οι κάτοικοι του Έβρου και της Θράκης γενικότερο, για το τί έρχεται μετά τις Πρέσπες, ίσως να αποτελεί το χθεσινό δημοσίευμα της «Εστίας» το οποίο αναδημοσιεύουμε, προς ενημέρωσιν και για να είσθε μέσα στα πράγματα.
***
Στην Ελλάδα τα στόματα παραμένουν Ακόμη κλειστά όταν γίνεται συζήτηση για το περιεχόμενο της μακράς σ ζητήσεως του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στην Άγκυρα προσφάτως.
Σε ξένες πρωτεύουσες όμως όχι.
Εκεί ήδη έχουν Αρχίσει να καταφθάνουν οι πρώτες πληροφορίες υπό το φως μάλιστα των νέων ενεργειακών δεδομένων στην Κύπρο και συγκεκριμένα στα οικόπεδα «7» και «10».
Πληροφορίες και για την σχεδιαζόμενη λύση για το Κυπριακό μέ φόντο την ενέργεια άλλα και για τα Απόρρητα Τσίπρα – ’Ερντογάν.
Όσον Αφορά στα κυπριακά θέματα γίνεται γνωστό ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης πείσθηκε από συμβούλους του να μην κατασκευασθεί εγκατάσταση υγροποιήσεως φυσικού Αερίου σε Κυπριακό έδαφος, διότι έτσι μελλοντικά θα αποτελέσει η περιοχή θέατρο πολέμου.
Αντιθέτως συζητεί εντόνως την κατασκευή Αγωγού μεταφοράς του κυπριακού φυσικού Αερίου κατ’ αρχάς προς την Αίγυπτο που έχει μεγάλες ανάγκες και δευτερογενώς προς τον αγωγό Eastmed.
Όσον αφορά στα ελληνικά ο Πρωθυπουργός φέρεται να επηρεάζεται στις αποφάσεις του από δύο δεδομένα:
Το πρώτο είναι ότι σύμφωνα προς διεθνείς μελέτες ο χρόνος ζωής του πετρελαίου – πριν αντικατασταθεί από άλλες πηγές ενέργειας- λήγει σε 15- 20 χρόνια και του φυσικού Αερίου σε 25-30 χρόνια.
Ανάλογα του πόσο γρήγορα τρέχει η τεχνολογία. Άρα όπως λέγεται χαρακτηριστικά «ό,τι είναι να γίνει στην περιοχή, πρέπει να γίνει τώρα».
Ο δεύτερος παράγων που φαίνεται να γοητεύει τον κ. Τσίπρα μετά τις Πρέσπες είναι η Ιστορία.
Φαίνεται να γοητεύεται με την ιδέα ότι αποτελεί …συνομιλητή της ιστορίας και ότι θα γραφτεί στην ιστορία ακόμη και αν φθάσει σε συμφωνία συνεκμεταλλεύσεως του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος με την Τουρκία στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Φαίνεται πώς κάποιοι βλέποντας την μεγαλομανία τού Πρωθυπουργού της Αριστερός τον έχουν πείσει πώς είναι καλύτερο να αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα και ας μοιρασθούν μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας και Αμερικανικών εταιρειών, παρά να μείνουν εκεί κρυμμένα, χαμένα και Αναξιοποίητα, σε μιά εποχή που προβάλλει στον ορίζοντα το τέλος τού «βιολογικού» κύκλου του πετρελαίου ως καυσίμου.
Ένθερμοι υποστηρικτές αυτής της λογικής φαίνεται πως είναι και ορισμένοι κορυφαίοι της ναυτιλίας μας, που θεωρούν ότι ο χρόνος λειτουργεί εναντίον των ελληνικών συμφερόντων στο Αιγαίο -τινές εξ αυτών κατασκευάζουν μάλιστα δεξαμενόπλοια LNG τελευταίας τεχνολογίας που θα τους επιτρέπουν να κάνουν είτε διύλιση πετρελαίου είτε ακόμη και υγροποίηση φυσικού Αερίου (αν το καταλάβαμε σωστά) εν πλω.
Στο πλαίσιο αυτό ό κ. Τσίπρας συζήτησε δια μακρόν με τον Ερντογάν τις ενεργειακές εξελίξεις στην Μεσόγειο.
Αυτό, άλλωστε, Αποτελεί και επιθυμία της Δύσεως, η όποια αξιοποιεί τον πρόθυμο κ. Πρωθυπουργό ως μεσάζοντα για να φέρει ξανά -δια της λύσεως του Κυπριακού μέσω της διανομής του φυσικού Αερίου- ξανά στα νερά της.
Συμφώνως. μάλιστα, με Αξιόπιστη πηγή της «Εστίας», στα 2/3 του χρόνου που συζήτησαν με κλειστές πόρτες και μόνοι οι κ.κ. Τσίπρας και ’Ερντογάν (δυόμιση ώρες), επικεντρώθηκαν στο ζήτημα της συνεκμεταλλεύσεως του ορυκτού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου.
Αναδρομική ανάγνωση των δηλώσεων Τσίπρα στην Άγκυρα σε συνδυασμό με το περιεχόμενο της ομιλίας του στο Μόναχο πάντως πείθουν ότι ο κ. Τσίπρας έχει μεγαλοπιασθεί, και αφού χάρισε μακεδονική καταγωγή στους Σκοπιανούς στον Βορρά τώρα μελετά την πιθανότητα να μοιράσει με τους Τούρκους τον ενεργειακό πλούτο μας στο Αιγαίο.
Τί για «Ιστορικά βήματα» ομίλησε στην Άγκυρα, τί πώς «δεν δεχόμαστε τις λογικές της Αδράνειας και της πεπατημένης», τί πώς «ξεπερνάμε τις όποιες διαφορές μας με την Τουρκία» (σε άλλο σημείο ομίλησε για την διαφορά τής υφαλοκρηπίδας επαναλαμβάνοντας την εθνική θέση), τί ότι «η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας και εμπόδιο», όλα τα είπε.
Αλλά και στο Μόναχο αφού ανεφέρθη σε ηγέτες τολμηρούς και σε ηγέτες που δειλιάζουν έκανε λόγο για «το μέλλον του Αιγαίου» σημειώνοντας ότι αυτό δεν μπορεί να είναι οι εντάσεις και οι συγκρούσεις.
Ως φαίνεται τα σημεία τριβής είναι δύο:
Η διανομή του κυπριακού φυσικού αερίου. Προηγουμένως όμως πρέπει να λυθεί το Κυπριακό επί τη βάσει της αποχωρήσεως του Αττίλα.
Στο παρασκήνιο συζητείται ή αποχώρηση όλων των στρατευμάτων και η εγκατάσταση στην Μεγαλόνησο Νατοϊκής δυνάμεως, η οποία θα περιλαμβάνει μεν Τούρκους και Έλληνες στρατιώτες οι όποιοι όμως θα τελούν υπό τις εντολές της συμμαχίας.
Η παράκαμψη του Καστελλορίζου από τα σχέδια υπολογισμού της ελληνικής ΑΟΖ.
Η επήρεια του νησιωτικού συμπλέγματος δημιουργεί τις προϋποθέσεις ενώσεως των ΑΟΖ Ελλάδος-Αιγύπτου-Κύπρου, κάτι που η Τουρκία αρνείται.
Αυτό για να ξεπερασθεί πολιτικά στην Ελλάδα προϋποθέτει είτε απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είτε απόφαση του διαιτητικού δικαστηρίου για το Δίκαιο τής Θαλάσσης του Αμβούργου, το όποιο θα ντύσει μέ νομικά επιχειρήματα διεθνούς δικαίου την πολιτική απόφαση Ελλάδος – Τουρκίας για την μοιρασιά πετρελαίου και φυσικού αερίου μέχρι τελικού ποσοστού!
Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε καταλαβαίνουμε πλήρως γιατί κάποιοι στο Μαξίμου επιμένουν ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο.
Για να έχει ο Πρωθυπουργός τον πολιτικό χρόνο να τελειώσει τις εθνικά επιβλαβείς συμφωνίες για τις ΑΟΖ της Τουρκίας και της Αλβανίας, και βεβαίως για να ψηφίσει νόμο με τον οποίο η επέκταση στα 12 μίλια θα γίνει στο Ιόνιο, όχι όμως στο Αιγαίο.
Εκεί θα ακολουθηθεί η «επιλεκτική διαφοροποίησή» για την οποία κάνει λόγο ο κ. Σημίτης στα απομνημονεύματά του…
-Ε-
