Μιλούμε για Εθνική Ανεξαρτησία, όταν στην πραγματικότητα η χώρα μας είναι υποδουλωμένη σε μεγάλες ξένες δυνάμεις (στρατιωτικές και οικονομικές) και η Ελλάδα απειλείται με αφελληνισμό και αποχριστιανισμό
Για το ελληνικό γένος και έθνος έχει ιδιαίτερη και κορυφαία σημασία η λέξη Παλιγγενεσία, γιατί αφορά το ξαναγέννημα και το ξαναζωντάνεμα του ελληνικού κράτους, ύστερα από δουλεία 400 χρόνων.
Με τον όρο «εθνική Παλιγγενεσία» προσδιορίζεται το αποτέλεσμα του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων του 1821 και η συγκρότηση και ανάδειξη του νεοπαγούς και ανεξάρτητου τότε Βασιλείου της Ελλάδος και όχι βεβαίως του έθνους που ούτως ή άλλως υπήρχε σε όλη την ιστορική διαδρομή.
Με την επανάσταση του 1821 και την απελευθέρωση του ελληνικού γένους από τον τουρκικό ζυγό έγινε η ανάσταση, η αναβίωση και η αναδημιουργία του ελληνικού έθνους – κράτους.
Η 25η Μαρτίου 1821 καθιερώθηκε από το νεοσύστατο ελληνικό κράτος ως ημερομηνία έναρξης του μακροχρόνιου επαναστατικού αγώνα σε συμβολικό συνδυασμό με τη γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου που σηματοδοτεί την απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους.
Δυστυχώς, μετά από περίπου 200 χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτους, γιορτάζουμε την εθνική μας Παλιγγενεσία μέσα σε ατμόσφαιρα ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας. Σε μια προεκλογική περίοδο διχαστικού μίσους εκ μέρους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια περίοδο που επικρατεί μια τάση αμφισβήτησης και υποβάθμισης των εθνικών επετείων και θρησκευτικών εορτών.
Για ακόμα μια χρονιά ο εορτασμός της επετείου θα περιοριστεί τυπικά στην καθιερωμένη δοξολογία στους ναούς και στην κατάθεση στεφάνων αλλά και στις παρελάσεις (για πόσο ακόμα;). Σε όλες αυτές τις εκδηλώσεις θα έχουν την πρωτοκαθεδρία οι «επίσημοι» πιστεύοντες και μη πιστεύοντες. Θα συμπληρωθούν ενδεχομένως οι εκδηλώσεις με την εκφώνηση κάποιου πανηγυρικού λόγου περί της ενδόξου ιστορίας και περί των πρωταγωνιστών – αγωνιστών της απελευθέρωσης.
Το λυπηρό γεγονός είναι ότι αυτές οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής αμφισβητούνται από πολλούς «προοδευτικούς» ως αναχρονιστικές και εθνικιστικές, γι αυτό και προτείνουν κατά καιρούς την κατάργησή τους. Σύμμαχος αυτών των αντιλήψεων γίνεται η σιωπή, η αφωνία και η απουσία της πνευματικής ηγεσίας του τόπου. Δεν βλέπουμε επίσης καμιά σοβαρή εκπομπή και κάποιο αξιόλογο αφιέρωμα στα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά κανάλια.
Αντίθετα, διαπιστώνουμε μια τάση διαστρέβλωσης και παραχάραξης των ιστορικών γεγονότων από ντόπιους «προοδευτικούς» ιστορικούς, στο στυλ του «συνωστισμού» στη Σμύρνη ή στο «δεν ήταν γενοκτονία» των Ελλήνων της Μικρασίας, του Πόντου και της Θράκης, προκειμένου να μην χαρακτηριστούν εθνικιστές αλλά «ουδέτεροι», όπως θέλουν και την «θρησκευτική ουδετερότητα» του κράτους.
Μιλούμε με περηφάνια ότι αποκτήσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία, ενώ στην πραγματικότητα η χώρα μας είναι υποδουλωμένη σε μεγάλες ξένες δυνάμεις (στρατιωτικές και οικονομικές).
Σήμερα που η ελληνική «αριστερή» κυβέρνηση εκχώρησε τόσο πρόθυμα την ελληνική ταυτότητα και την ελληνική γλώσσα στο γειτονικό κρατίδιο των Σκοπίων. Σήμερα που η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα έφτασε στο ζενίθ και προβάλλει ιταμές απαιτήσεις και διεκδικήσεις στην εδαφική ακεραιότητα και εθνική κυριαρχία της Ελλάδας και της Κύπρου. Σήμερα που ορδές αλλοεθνών και αλλόδοξων προσφύγων και μεταναστών κατακλύζουν από θάλασσα και στεριά την ορθόδοξη χριστιανική χώρα μας, απειλείται άμεσα η Ελλάδα με αφελληνισμό και αποχριστιανισμό.
Σήμερα καθίσταται επιτακτική η ανάγκη μιας νέας εθνικής Παλιγγενεσίας και μιας εθνικής ενότητας και συνοχής, για την αντιμετώπιση των πολυδιάστατων υποχθόνιων κινδύνων και απειλών.
Παναγιώτης Κουσίδης
