Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Ήταν μία συνηθισμένη οικογενειακή επίσκεψη, στο σπίτι του ανιψιού μου, κάποιο απόγευμα.
Νέο, σχεδόν, ζευγάρι χωρίς οικονομικό και άλλα προβλήματα, απέκτησαν και δύο αγοράκια, οκτώ και έντεκα χρόνων και πλαισίωναν την ευτυχία τους στη μεσοαστική τάξη που ζούσαν.
Μαθητές του Δημοτικού οι δύο μπόμπιροι, δεχόταν κάθε μέρα την επιδαψίλευση των επαινετικών σχολίων από τους γονείς τους για την ικανότητα στον χειρισμό των κινητών τηλεφώνων που κατείχαν το καθένα ξέχωρα.
Ο χειρισμός και η επεξεργασία λειτουργίας των ηλεκτρονικών αυτών μέσων από τους πιτσιρικάδες με άφησαν άφωνο και κατάπληκτο.
Η παιδική αθωότητα μεταλλαγμένη σε ηλεκτρονική βερσιόν, καδράρισε την αλλαγή τρόπου ζωής της νέας γενιάς.
– Καλημέρα και γεια σας, μάγκες μου, τα προσφώνησαν μπαίνοντας στο σαλόνι όπου καθότανε στον καναπέ τα δύο ζουζούνια.
Σημείο απόκρισης κανένα.
Σκυμμένα και προσηλωμένα πάνω στα φωτεινά καντράν των συσκευών, με έγραψαν δυσπρόσιτα και τα δύο.
Πλησιάζοντάς τα, πιο κοντά, παρατήρησα μπερδεμένα καλώδια που διέτρεχαν και αγκάλιαζαν τον λαιμό και τον κόρφο τους, από τα αυτιά, που ξεκινούσαν μέχρι την κατάληξη συνδεδεμένης ηλεκτρονικής πλακέτας που ήταν πλάι τους στον καναπέ.
Ήταν εργονομικό ντιζάιν για απάντηση κλήσεων ενσωματωμένο με in-ear Grey, όπως μου είπαν αργότερα.
Εγώ, έτσι που τα είδα με τα τυλιγμένα καλώδια στα μούτρα τους, μου φάνηκαν σαν αλλαντικά και ψητά λουκάνικα με σπαγγους ολόγυρα, σε προθήκες εστιατορίων και ταβέρνας.
Και μη χειρότερα ! Είπα !!!
Οι εικόνες αυτές μου έφεραν στη μνήμη τη ζωή, τα ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ, και τις ανέμελες απλές ασχολίες των δικών μας παιδικών εποχών.
Γιατί, ποια τεχνολογία θα με συγκινήσει πιο πολύ σήμερα, απ’ ότι θυμάμαι ακόμα με νοσταλγία την ευρηματική εφεύρεση επικοινωνίας που κάναμε μικρά παιδιά την εποχή της νιότης μας;
Θυμήθηκα που κάναμε τον αυτοσχέδιο τηλεφωνικό μηχανισμό κλήσεων και επικοινωνίας μ’ ένα απλό σπάγκο (σχοινί) σ’ απόσταση μεταξύ δύο παιδιών (δέκτης και αποδέκτης) και στις άκρες του νήματος ήταν προσαρμοσμένα από ένα ξεχωριστό τρύπιο κεσεδάκι γιαουρτιού και με κατάλληλο ακονιαμέντο εν είδη χορδής κιθάρας στο τεντωμένο σχοινί, δημιουργόταν δονητικοί παλμικοί ήχοι φθόγγων, για συνεννόηση των δύο παιδιών.
Εμ, το άλλο, που ήταν σίγουρα ένα είδος ηλεκτρονικού φάσματος.
Το μυαλουδάκι μας τότε, έφτιαξε κάτι σαν μοναπλή οθόνη-κάμερα GALAXY 2x διασκέδαση τη μεταβίβαση φωτεινών σχημάτων με ένα απλό φακό πλατιάς μπαταρίας που μέσα από το γυαλί πάνω στο λαμπάκι, βάζαμε ζωγραφιστή ζελατίνα από τη φιλοτεχνούσαμε οι ίδιοι με σκίτσα και την προβάλαμε από το ένα σπίτι στο άλλο, του γειτονικού φίλου μας.
Τύφλα τώρα να έχει το ίντερνετ, τουίτερ και σόσιαλ-μίντια.
Ξεχνιέται μήπως, το βρωμόξυλο που ‘φαγα από τους γονείς μου, όταν με το κολλητάρι φίλο του τον Χρ. Μεσσηνέζη, αναστατώσαμε τον μαχαλά μας, τα Μνηματάκια με την κραυγαλέα ηχητική υπόκρουση στο διαπασών του πολεμικού συναγερμού διάρκειας, που ακουγόταν σαν στρίγκλισμα προειδοποιητικής ΝΤΟΥΡΑΣ για επικείμενη σύρραξη πολέμου.
Ήταν, βλέπετε και η εποχή της επιστράτευσης ή κάτι σχετικό με ανωμαλίες με την Τουρκία.
Η γειτονιά, οι γριές, η κυρία Αγάπη η πλούσια, οι φτωχοί Καραβασίληδες, η οικογένεια Μαρτίνη, σύμπασι μπακάληδες, γιαουρτσήδες, ζαρζαβαταίοι, παιδιά, μεγάλοι, πάσχιζαν να βρουν προφύλαξη. Πώς το κατορθώσαμε;!!!
Βάλαμε στη πρίζα του ηλεκτρικού ρεύματος μακρύ καλώδιο με σύνδεση στο κλάξον (ηχητικό πυρκαγιάς και απρόβλεπτου πανικού) του πυροσβεστικού αυτοκινήτου του Δήμου που ήταν σταθμευμένο δίπλα στο όμορφο σπίτι του συνοδηγού Παναγ. Θαλασσινού, βοηθού του αρχιπυροσβέστη τότε Γκουντέλου.
Το αποτέλεσμα προαναφέρθη.
Ενημέρωση και επικοινωνία, δεν ήταν και αυτό;
Τί παραπάνω θα κάνανε σήμερα τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ;
Αλλά, ας πάμε στις άλλες παιδικές ανέμελες ασχολίες που ’χαμε τότε σαν παιδιά, που δεν πλήγωναν τη νεανική αθωότητα με την φυσιολογική ανάπτυξη
Παιχνίδια που μας ακολουθούσαν καθημερινά, τελείως υγιεινά που δεν συγκρίνονται με τα ηλεκτρονικά τα σημερινά, δημιουργικά πραγματικά της σωστής ανάπλασης.
ΤΣΙΛΙΚ-ΤΣΟΜΑΚ (Το εκτινασσόμενο αιχμηρό κομμάτι ξύλου με διαδικασία μέτρησης μήκους).
ΤΑΣΛΙΜ (Το κρυμμένο τρέξιμο και την πρωτιά του).
ΜΠΙΚΟΣ (Το κονσερβοκούτι με ταλαιπωρία απόστασης).
ΕΝΙΑΠΟΡΤΟ (Η πυραμίδα κομμένων κεραμιδιών με στόχο της εκτόξευσης με το τόπι για την κατεδάφιση).
ΤΖΙΤΖΙΛΙΑ (Οι κλασσικοί βόλοι με ποικιλία παιχνιδιού).
ΣΒΟΥΡΕΣ (Γνωστό επιδέξιο παιχνίδι) και πολλά άλλα τέτοια.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
