Πρέπει να ξεφύγουμε από το μοντέλο του «σωστού Αριστερού», που αφού με τις απεργίες του κλείσει το εργοστάσιο και βρεθεί στον δρόμο,πανηγυρίζει με την γροθιά υψωμένη και τα μάτια βουρκωμένα
Η Ελλάδα είναι χώρα των πολλών μικρών επιχειρήσεων. Κάποτε δούλευαν η χημική βιομηχανία, η μεταλλουργία, η υαλουργία, η κλωστοϋφαντουργία, η μεταποίηση, η υποδηματοποιία, η κονσερβοποιία, η χαρτοβιομηχανία κ.λπ.
Δεν έσβησαν λόγω παγκοσμιοποίησης ή εισόδου της Κίνας στην αγορά. Έσβησαν γιατί απώλεσαν το ιδεολογικό στήριγμα.
Οι ελληνικές και ξένες εταιρίες που έφυγαν πρέπει να βρουν κίνητρα για να ξαναγυρίσουν και το κράτος να τις αφήσει να δουλέψουν.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες και οι επιχειρηματίες πρέπει να πληρώσουν αυτό που τους αναλογεί, χωρίς να καταστραφούν, αντιθέτως να στηριχθούν, γιατί πάνω τους θα αρθρωθεί η νέα οικονομική πολιτική.
Οι μετανάστες μπορούν να συμβάλλουν στην οικονομική αναγέννηση. Οι δημόσιοι υπάλληλοι πρέπει να αξιολογηθούν σε περιβάλλον παραγωγικό και λιτό.
Οι ευκατάστατοι συνταξιούχοι πρέπει να ζήσουν με λιγότερα για να ζήσουν και οι άλλοι απόμαχοι ως άνθρωποι. Δικαιοσύνη και ορθολογισμός είναι δυσεύρετα στην Ελλάδα του 2016.
Η ανάπτυξη δεν θα έρθει αν δεν αλλάξουν άμεσα παγιωμένες νοοτροπίες χρόνων.
Χρειάζονται αιχμηρές, κοστολογημένες πολιτικές προτάσεις και φωτεινά, καθαρά, εγγράμματα πρόσωπα να τις επικοινωνήσουν αξιόπιστα.
Πρόσωπα δοκιμασμένα και ικανά να τις εφαρμόσουν.
Η κοινωνία δυσφορεί και μεταστρέφεται. Αν και πάλι αναζητήσει Μεσσία καταστράφηκε.
Η ρευστότητα δεν θα αποκατασταθεί παρά μόνο όταν επανέλθει η κανονικότητα στην αγορά, δηλαδή όταν οι πολίτες εμπιστευθούν την κυβέρνησή τους.
Η χώρα μας έχει υπέρογκο χρέος και υποτροπιάζει στα ελλείμματα, γι’ αυτό αντιμετωπίζεται από τους εταίρους της σαν εστία μόλυνσης και σαν παραβάτης που πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά.
Η κοινωνία μεταστράφηκε σε αμιγώς καταναλωτική, σε πυκνό πλέγμα εισαγωγών, παροχής υπηρεσιών, κομματικών εξυπηρετήσεων, επιδοτήσεων, προνομίων, δανείων και διαφθοράς με κουμανταδόρο, το εκάστοτε κόμμα εξουσίας και το κράτος του. η παραγωγή καταδιώχθηκε, η βιομηχανία κατασυκοφαντήθηκε.
Οι μεταλλωρύχοι, κατά τον Σκουρλετή, έχασαν την ταξική τους συνείδηση διότι υπερασπίζονται τη δουλεία και το μεροκάματό τους. Πρωτοφανές.
Ο «σωστός αριστερός» ήταν και είναι αυτός που αφού κλείσει το εργοστάσιο και βρεθεί στο δρόμο πανηγυρίζει με την γροθιά υψωμένη και τα μάτια βουρκωμένα.
Η Ελλάδα χρειάζεται αλλαγή της παραγωγικής διάρθρωσης με κατεύθυνση προς τα διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα.
Μεταφορά πόρων από τον τομέα της παροχής υπηρεσιών (μαζική εστίαση, κομμωτήρια, καφέ κ.λπ.) σε εξωστρεφείς κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Οι αναλύσεις λένε ότι το 1/3 του ενεργού πληθυσμού πρέπει να αλλάξει επάγγελμα. Υπάρχουν υφάσματα, ρούχα, υποδήματα, αξεσουάρ, ποτά, τρόφιμα, εργαλεία, χημικά, έπιπλα, ηλεκτρονικά, οικοδομικά υλικά, υψηλής ποιότητας που δεν φτιάχνουν οι Κινέζοι ή το ΙΚΕΑ αλλά ζητούν οι διεθνείς αγορές. Χρειάζεται νέους ευέλικτους θεσμούς – δίκτυα καινοτομίας, αποκεντρωμένα και ελεύθερα από την δαγκάνα του κράτους.
Νέα αντίληψη στις συνεργασίες και τα εταιρικά σχήματα, φορολογικά κίνητρα, παραγωγικά πάρκα, στήριξη του μεροκάματου και των εργασιακών δικαιωμάτων, κοινωνικό κράτος που θα επιταχύνει και θα ευνοεί τις μεταβάσεις, προσέλκυση ξένων επενδύσεων, επιστημονική υποστήριξη από ερευνητικά κέντρα.
Χρειάζεται καλά καταρτισμένο προσωπικό μεσαίων προσόντων που θα προέλθει από σοβαρά ΙΕΚ, Επαγγελματικά Λύκεια και Τεχνικές Σχολές που δεν θα μοιράζουν πτυχία και απολυτήρια ως διαβατήρια για μία θέση στο Δημόσιο, αλλά θα δίνουν αξιόπιστα εφόδια για την αγορά εργασίας. Χρειάζεται πανεπιστήμια συνδεδεμένα σε την αγορά και όχι με τη διαρκή επανάσταση.
Νίκος Δήμου
Φιλίστωρ – Οικονομολόγος
