Το Αμερικανικό Σύνταγμα δίνει το δικαίωμα προστασίας της κατοικίας, της περιουσίας και της οικογένειας από έναν εισβολέα – Και ο διαρρήκτης γνωρίζει πολύ καλά, ότι κινδυνεύει η ζωή του
Εντύπωση προκαλεί η ευκολία με την όποια χαρακτηρίζεται «δολοφονία» κάθε φόνος, ακόμη και σε περιπτώσεις εξοστρακισμού η ακόμη και νομίμου αμύνης του δράστου.
Ένοπλοι αστυφύλακες πυρπολούνται καθημερινώς με σαφή πρόθεση να σκοτωθούν, σε ένα γνωστό τακτικό τελετουργικό, αλλά εάν ένας εξ αυτών χρησιμοποιήσει το όπλο του κινδυνεύει με πολυετή κάθειρξη -αφού «στολισθεί» με τους πιο απεχθείς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.
Ελαφρά τη καρδία -και χωρίς συναίσθηση του τί εκστομίζουν σοβαροφανείς παρουσιασταί ενημερωτικών προγραμμάτων, χαρακτήριζαν σήμερα (29/3) «δολοφονία» τον φόνο του εισβολέα κλεφτοκοτά στην Κορινθία.
Καλά ο «φόνος», αλλά το «δόλος» που κολλάει;
Σύσσωμος η κοινότης των Τσιγγάνων, ή γύφτων, διαμαρτύρεται εντόνως και οικογενειακώς, κάθε φορά που δικάζεται ένας εξ αυτών.
Διαμαρτύρονται με ιερά αγανάκτηση φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να απειλούν ότι: «Θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους» -κάτι που έχει και ένα στοιχείο σουρρεαλισμού.
«Τί έκανε δηλαδή; Πήγε να πάρει δύο κοτόπουλα να ταΐσει τα παιδιά του» !
Ένα είδος Γιάννη Αγιάννη -να πάει λίγο φαΐ στα ισχνά σκελετωμένα ρακένδυτα που ζητιανεύουν στα φανάρια.
Με κάποια δυσκολία πληροφορούμεθα ότι τα λιμοκτονούντα είναι έξι ευτραφείς τριαντάρηδες που δεν επαιτούν, αλλά απειλούν ότι «θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους».
Πρώτη σκέψις, κάπως αιρετική βέβαια, είναι ότι εάν είχαν την σωστή (τσιγγάνικη) ανατροφή δεν θα άφηναν τον δυστυχή πατέρα τους να εκτίθεται στον κίνδυνο να αντιμετωπίσει, στο σκοτάδι, τον δόλιο αγρότη που καραδοκεί ξάγρυπνος με την καραμπίνα.
Θα έπρεπε να πάνε εκείνα, σαν καλά παιδιά, να κλέψουν τις κότες ή ακόμη -θεός φυλάξοι- να αγοράσουν κάνα- δύο κατεψυγμένη.
Αηδιαστική σκέψις γιατί η αγορά παραπέμπει σε ανάγκη χρημάτων και την δέσμευση σε σχέση εργασίας -κάτι που δεν είναι μεταξύ των παραδόσεων των Ρομά, Τσιγγάνων ή Γύφτων.
Αυτά όσον άφορά τα ήθη και έθιμα των τσιγγάνων.
Τι πρέπει να κάνει λοιπόν ο αγρότης ή ό φιλήσυχος πολίτης, όταν αντιληφθεί ότι αυτό που εκείνος θεωρούσε σπίτι του είναι – στα μάτια τών γύφτων- μία αποθήκη, ένα σούπερ-μάρκετ που έχει όλα τα καλά του κόσμου διαθέσιμα για άμεση κατανάλωση ή για πώληση με όλα τα είδη οικιακού εξοπλισμού μέχρι τις πρίζες και τα καλώδια.
Τίποτε δεν πάει χαμένη. Τι πρέπει να κάνει; Ιδού η συμβουλή του αρμοδίου μικροσκοπικού -αλλά προοδευτικού- υπουργού προστάτη του.
Να κάνει ως δεν καταλαβαίνει -και ακόμη καλύτερα- να προσποιηθεί ότι κομμάτια.
Και εάν υποθέσουμε ότι οι θερμόαιμοι διαρρήκτες με την θέα μελών της οικογένειας κάπως νεγκλιζέ, όπως συμβαίνει συνήθως, και θελήσουν να επωφεληθούν… τότε θα πρέπει όλη η οικογένεια να «κάνει πως δεν καταλαβαίνει» .
Λοιδορείται η Αμερική για την εκτεταμένη όπλο κατοχή.
Λησμονείται ότι το το δικαίωμα του πολίτη να έχει όπλα έχει καθιερωθεί στο Σύνταγμά τους για να τον προστατεύει.
Θαυμάζω -και ζηλεύω- τον νόμο τους, ο οποίος δίνει το δικαίωμα προστασίας της κατοικίας, περιουσίας και οικογένειας από έναν εισβολέα.
Ο διαρρήκτης γνωρίζει ότι κινδυνεύει η ζωή του.
Όπως επίσης γνωρίζει πολύ καλά, όποιος ακούει το πρόσταγμα “Freeze” του αστυνομικού επιτρέπει να «παγώσει» ακίνητος, άλλως κινδυνεύει.
Πλησιάζει ο εορτασμός των διακοσίων χρόνων από την επανάσταση του 1821. Παρατηρώντας τις εικόνες των αγωνιστών τους βλέπουμε «αρματωμένους» σαν αστακούς διπλά πιστόλια, ντουφέκια και γιαταγάνια επί πλέον.
Πως αλλιώς θα έκαναν την επανάσταση; Πώς θα φανότανε σε αυτούς τους προγόνους η προτροπή να παριστάνουν ότι κοιμούνται όταν ληστές εισέβαλαν στο σπίτι τους την νύκτα;
Επί τέλους σε όλη τη φύση, από τα πιο άπλά πρωτόζωα έως τα πιο πολύπλοκα, τον άνθρωπο, το αυτόματο και ανακλαστικό ένστικτο της αμύνης είναι όχι μόνον έμφυτο.
Είναι απαραίτητο στοιχείο επιβιώσεως. Ο καταναγκασμός τών αστυνομικών να υφίστανται, καθημερινώς, το μαρτύριο να καίγονται ζωντανοί χωρίς να ανθίστανται, είναι εναντίον, όχι μόνον κάθε έννοιας νόμου, είναι εναντίον της φύσεως.
Εξίσου αφύσικο είναι να ζητάει κανείς από έναν οικογενειάρχη να μην αντισταθεί όταν απειλείται η οικογενειακή του εστία.
Τηλέμαχος Μαράτος
Πλοίαρχος E.Ν., συγγραφέας
