Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Το παρακάτω κείμενο, το παραχώρησε ευγενώς στον ΣΧΟΛ-ιαστή, η κυρία Ευαγγελία Τσακίρη-Παπαδοπούλου και είχε δημοσιευθεί παλιά στο Σουφλιώτικο περιοδικό «Τσιρλοχαλβάς» που εκδίδεται από τον Σύλλογο «ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΟΥΦΛΙΩΤΩΝ» Αλεξ/πολης.
Πρόκειται για το γλωσσικό ιδίωμα των γηγενών Σουφλιωτών, που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα σε μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά την γνωρίζουν πολύ καλά και μικρότερες γενιές του Σουφλίου και της γύρω περιοχής.
Το σχετικό παράδειγμα είναι από σχολική τάξη του Δημοτικού, στο μάθημα των Θρησκευτικών της Σχολ. περιόδου 1970-1980, όταν ένα Σουφλιωτάκι-μαθητής εξεταζόμενος από τον δάσκαλο, εξιστορεί την μονομαχία ΔΑΒΙΔ και ΓΟΛΙΑΘ στο μάθημα.
Απολαύστε το !!!
***
Δαβίδ και Γολιάθ, ναριμπέ γιανάκτσαν. Σκύβ Δαβίδς καβραντάει ένα ντάσλιακο, τον μπουμπουνάει μια στην τσακάτα, ντιβίρτσε Γολιάθς.
Θα πεις Δαβίδς, κόμα τσιβίκς ήταν! Όχι, τζάνουμ, με του Θεού το κουβέτ ντιβίτσε τον Γολιάθς.
***
Άντε βγάλε άκρη, με τέτοιο λιπόθυμο ιδίωμα. και μη χειρότερα!!!
Προσπάθησα, κάποια στιγμή, να κατανοήσω το ετυμολογικό των λέξεων (το έτυμο, τη ρίζα δηλαδή) αλλά εξήγηση δεν έβγαινε.
Τράβηξα λοιπόν χειρόφρενο από αμηχανία.
Μια λύση, σκέφθηκα, είναι ότι οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής, κάποτε όταν ήρθαν μετά τον ξεσηκωμό, για να προφυλακτούν πιο πολύ από γειτονικούς εχθρούς των Ελλήνων, δημιούργησαν μια διάλεκτο για την αυτοσυντήρησή τους.
Πήραν από τον αχταρμά λέξεων που έφεραν μαζί τους κατά την εποίκηση (τουρκικά, Αρμένικα, Ανατολίτικα) και με προσθήκη πολλών συμφώνων που ξεκινούν από το στομάχι και μεταδίδονταν στις ηχητικές χορδές, πάντρεψαν το Σουφλιώτικο αυτό γλωσσάρι που έγινε η καθομιλουμένη τους.
Είναι, εξάλλου, όλοι στο Σούφλιμπούργκ, ακραιφνείς Σοβινιστές και τοπικιστές, άντε να τους αλλάξεις το γλωσσικό τους.
Όποιος, λοιπόν, από τους αναγνώστες της Ε.Θ. (εξαιρούνται της καταγωγής Σουφλίου) κατορθώσει να ερμηνεύσει το κομμάτι της αφήγησης του μαθητή κερδίζει ένα γνήσιο Σουφλιώτικο μεταξωτό.
