Πέρα από τα κενά περιεχομένου λόγια, ο κ. Αλέξης Τσίπρας αντιπροσώπευε για τη χώρα το πιο οπισθοδρομικό της πρόσωπο
Όσοι θεωρούν ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας δεν ακολούθησε αριστερή πολιτική, κάνουν μεγάλο λάθος.
Μπορεί στην οικονομία να εφάρμοσε μέτρα που εντάσσονται στη λογική της μεικτής οικονομίας, που κυριαρχεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και τα οποία από χρόνια θα έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί, πλην όμως χωρίς αυτή την εφαρμογή θα ήταν αδύνατη η παραμονή του στην εξουσία.
Έτσι, τα οριζόντια μέτρα που του πρότειναν οι θεσμοί, αποτελούσαν προϋπόθεση για την παραμονή του στην εξουσία, πράγμα που ήταν μέγα ζητούμενο από τον ίδιο αλλά και τους ανθρώπους του.
Πέρα όμως από την οικονομία, σε αρκετούς άλλους ζωτικούς τομείς, «η πρώτη φορά αριστερά» έδωσε ρέστα.
Για παράδειγμα, ο κ. Κώστας Γαβρόγλου, στην εποχή της γνώσης και της τεχνητής νοημοσύνης, υπονόμευσε πλήρως την ελληνική παιδεία, όχι μόνον ξορκίζοντας την αριστεία αλλά διαλύοντας και την εξειδικευμένη εργασία, όταν αυτή αποτελεί κίνητρο για επενδύσεις.
Πίσω από τις αποφάσεις Γαβρόγλου, όμως, υπάρχει μια λογική. Η ελληνική κοινωνία δεν νοείται πιο μορφωμένη και πιο εκπαιδευμένη από τους ηγέτες της.
Για να διαφεντεύεται από μέτριους, η ελληνική κοινωνία πρέπει σε μορφωτικό επίπεδο να είναι πιο κάτω από το μέτριο.
Για τα ολοκληρωτικά και γενικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα, αυτός είναι ο κανόνας. Δεν ανέχονται την ελεύθερη και κριτική σκέψη.
Δεν θέλουν αντίλογο ούτε ελευθερία της σκέψης.
Ένα δεύτερο «επίτευγμα» της «πρώτη φορά αριστεράς» είναι η επισημοποίηση της ανομίας.
Η μετατροπή Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων σε τεκέδες και κέντρα βρωμιάς και δυσωδίας είναι συνειδητή επιλογή, που ταιριάζει με την υποβάθμιση της παιδείας.
Για το σκυλολόι πού λυμαίνεται τα ΑΕΙ – αχούρια, η μετατροπή τους σε χώρους αποστροψής είναι ένδειξη «προόδου» και αμφισβήτησης. Με άλλα λόγια, ό τραμπούκος πού παραμένει αγράμματος, το κάνει γιατί αμφισβητείτο σύστημα, ο… ανόητος.
Κατά κανόνα δέ, είναι πολύ υπερήφανος γι’ αυτό.
Παράλληλα, λοιπόν, με την διάλυση της παιδείας, την αναγωγή της αλητείας σε πράξη προόδου και με την ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία, η κυβέρνηση δημιουργεί και τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του πολιτικού εγκλήματος στη χώρα.
Δεν είναι διό λου τυχαίο, έτσι, το υψηλό ποσοστό αποδοχής που έχει στον χώρο των φυλακών και πιθανώς βέβαια στο ευρύτερο πεδίο της παρανομίας.
Δεν πρέπει, επίσης, να προκαλεί καμμίαν απολύτως έκπληξη και η αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά του κυβερνητικού σχηματισμού.
Έτσι, η παρούσα Βουλή, διανύοντας τις τελευταίες ημέρες της, υφίσταται έναν άνευ προηγουμένου εξευτελισμό, με απίθανες ρουσφετολογικές τροπολογίες της τελευταίας στιγμής.
Ορθώς ειπώθηκε, «η ντροπή ντροπή δεν έχει». Είναι απύθμενος ο αυτεξευτελισμός, η ηθική και πολιτική κατάπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και των βουλευτών του.
Δυστυχώς, για τα κοινοβουλευτικά μας ήθη, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να συμπεριφέρεται ως κανονική κυβέρνηση, ενώ η ίδια κατέστησε τον εαυτό της υπηρεσιακή.
Κι όμως, δεν διστάζει να λαμβάνει αντισυνταγματικές και αντιθεσμικές αποφάσεις για την ηγεσία της Δικαιοσύνης.
Η κυβέρνηση θέλει να επιδείξει πυγμή, ενώ βρίσκεται σε πανικό και πνέει τα λοίσθια.
Γι’ αυτό, στον δρόμο προς τις εθνικές κάλπες καθόλου δεν πρέπει να αποκλειστούν άλλες μεθοδεύσεις, ακόμη και στημένα επεισόδια «εθνικής κρίσης».
Οι δυνατότητες επανασυσπείρωσης, σε έναν βαθμό, του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να υποτιμηθούν.
Όπως, βέβαια, δεν πρέπει να υποτιμάται και η εξουσιολαγνεία ανθρώπων που εντελώς συγκυριακά και τυχαία σε κάποιο βαθμό βρέθηκαν σε υπουργικούς θώκους και άλλα οφίτσια.
Όπως, βεβαίως, δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η κατάληψη του κράτους από χιλιάδες πραιτοριανούς, οι οποίοι σε κάποια φάση της πορείας της χώρας θα βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, αυτήν της παρεμπόδισης ο ελληνικός λαός να δει προς το αύριο.
Αυτός είναι και ο βαθύτερος λόγος της αποφυγής πραγματοποίησης θεσμικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ικανών να προωθήσουν επενδύσεις και παιδεία.
Προϋπόθεση… επανακατάκτησης της εξουσίας από τους ανθρώπους της σημερινής κυβέρνησης είναι μία Ελλάδα μηδενικής ανάπτυξης, υψηλής ανεργίας και άθλιας παιδείας.
Αυτό είναι το τρίπτυχο εξουσίας όλων αυτών που στην ουσία… μισούν και απεχθάνονται βαθύτατα την κοινωνία των πολιτών, την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δημιουργία.
Στη σημερινή Ελλάδα, οι νέοι της και κάθε εχέφρων πολίτης αυτής της χώρας από δράμα και ευθύνη έχει ανάγκη, και όχι από κηρύγματα διχόνοιας, συκοφαντίας και ακατάσχετης ψευδολογίας.
Από τέτοια έχουμε μπουχτίσει πλέον και αυτό είναι ορατό για όσους μπορούν να σκέπτονται.
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος
Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
