Ο συντηρητικός γνωρίζει ότι ο Γάιδαρος δεν πετά – Ο Προοδευτικός όμως σε αποκαλεί φασίστα, γιατί αρνείσαι το δικαίωμα του Γαϊδάρου στις πτήσεις
Είθισται οι δεξιοί να θεωρούνται συντηρητικοί και οι αριστεροί προοδευτικοί.
Κοιτώντας πιο προσεκτικά τον χώρο που ονομάζεται συντηρητικός, θα δεις ως επί το πλείστον ανθρώπους που στη ζωή τους έχουν προκόψει, έχουν σημειώσει πρόοδο σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, με την εργασία τους και τον κόπο τους.
Κοιτώντας προς τον «προοδευτικό» χώρο, θα δεις συνήθως ανεπρόκοπους, αμπελοφιλόσοφους, ανεπάγγελτους ανθρώπους που προσπαθούν να ανελιχθούν με πλάγιους τρόπους και ανθρώπους που εύχονται να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.
Κοινώς, ο χαρακτηρισμός προοδευτικός που αποδίδεται σε κάποιον είναι αντιστρόφως ανάλογος της προόδου που έχει σημειώσει στη ζωή του.
Όσο λιγότερη πρόοδος τόσο περισσότερη «προοδευτική κουλτούρα». Σε αυτή την κατηγορία η πρόοδος συνίσταται στο να υπερασπίζεσαι ακραίες απόψεις, οι οποίες αποτελούν το «νέο», το «πρωτοποριακό».
Η αλήθεια είναι ότι το να βγεις να πεις πως ο γάιδαρος πετάει είναι πρωτοποριακό. Είναι, όμως, και γελοίο. Και είναι ακόμη πιο αλήθεια ότι όσο κι αν ο «προοδευτικός» πιστεύει πως ο γάιδαρος πετάει, ο γάιδαρος δεν θα πετάξει ποτέ. Το πρόβλημα είναι ότι αν βγεις να πεις «παιδιά, ο γάιδαρος δεν θα πετάξει ποτέ, γιατί δεν έχει φτερά, ούτε πρόκειται να αποκτήσει», δεν θα σε πουν ρεαλιστή, αλλά συντηρητικό.
Στη χώρα μας θα σε πουν και φασίστα, γιατί δεν αναγνωρίζεις το δικαίωμα του γαϊδάρου στις πτήσεις. Αν βγεις, όμως, να πεις «ο γάιδαρος πετάει. Κι αν δεν πετάει τώρα, εμείς μπορούμε με έναν νόμο και ένα άρθρο να τον κάνουμε να πετάξει», δεν θα σε πουν ανόητο, αλλά πολύ προοδευτικό.
Είναι δε απόλυτα γελοίο οι οπαδοί του μαρξισμού, που καταδυνάστευσαν τις χώρες όπου κυβέρνησαν ως δικτάτορες επί δεκαετίες, χωρίς να αλλάξουν το ελάχιστο σε αυτές και αφήνοντάς τες στον Μεσαίωνα, να κατηγορούν τους αντιπάλους τους για συντηρητισμό.
Είναι ακόμη πιο γελοίο οι σοσιαλιστές, που από όπου πέρασαν τίναξαν την μπάνκα στον αέρα, ανεβάζοντας το δημόσιο χρέος στα ύψη, να το θεωρούν αυτό κάποιο είδος προόδου.
Η Ιστορία μάς δείχνει ότι οι «συντηρητικές» απόψεις είναι αυτές που ουσιαστικά δημιούργησαν όλες τις προϋποθέσεις ανάπτυξης, ευημερίας και εξέλιξης του δυτικού πολιτισμού.
Μας δείχνει τελικά ότι ο συντηρητισμός είναι ό,τι πιο προοδευτικό υπάρχει στην πολιτική σκηνή. Γιατί χτίζει πάνω σε σταθερές, γερές βάσεις, σχεδιάζοντας τα πάντα με ρεαλισμό. Δεν ανατινάσσει τις βάσεις, για να χτίσει πάνω σε σαθρά ερείπια ουτοπικές πολιτείες, που θα γκρεμιστούν με τον πρώτο αέρα.
Ελένη Παπαδοπούλου
Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών
και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
