Βωμολοχίες, βρισιές οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων, ακόμα και ερωτικές εξομολογήσεις, είναι αποτυπωμένες στους τοίχους των κτιρίων – Έργα άθλιων και ηλίθιων νεαρών, χωρίς αγωγή – Αυξάνονται τα παράπονα των ιδιοκτητών ακινήτων
Βωμολοχίες, οπαδικά συνθήματα, ακόμα και ερωτικές εξομολογήσεις, είναι αποτυπωμένες σε τοίχους κτιρίων στην Αλεξανδρούπολη.
Η αλήθεια είναι πως σχεδόν όπου κοιτάξει κανείς, όπου και αν γυρίσει το κεφάλι του, θα διαπιστώσει πως ελάχιστοι είναι οι τοίχοι που παραμένουν καθαροί και δεν έχουν πάνω τους ούτε ένα σημάδι από σπρέϊ ή κάποιο σλόγκαν…
Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών και καταστημάτων προσπαθούν βέβαια να καθαρίσουν τους τοίχους, από τα συνθήματα και τις βρισιές – ωστόσο κάποιοι επιμένουν να τις ξαναγράφουν.
Οι πολίτες μάλιστα έχουν εκφράσει πολλάκις τα παράπονά τους για την κατάσταση αυτή, καθώς – όπως λένε – η εικόνα είναι απαράδεκτη.
Στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως το γράψιμο με σπρέι σε τοίχους απέχει παρασάγγας από το γκράφιτι, το οποίο αποτελεί μια μορφή τέχνης και έχει αναδείξει πολλούς καλλιτέχνες, ενώ παράλληλα ομορφαίνει και την πόλη.
Για την ιστορία, το γκράφιτι χρησιμοποιήθηκε είτε από πολιτικούς ακτιβιστές με σκοπό να δημοσιοποιήσουν τις δηλώσεις τους, είτε από συμμορίες των δρόμων, ούτως ώστε να διαχωρίσουν τις περιοχές που είχαν υπό τον έλεγχό τους.
Όμως, αυτά τα γκράφιτι – όπως προαναφέρθηκε – ουδεμία σχέση έχουν με τα σημερινά χάλια που αντικρύζει κανείς στους τοίχους, ακόμη και κεντρικών κτιρίων της Αλεξανδρούπολης.
Ν.Τ.
* * *
Σημείωση Ε.Θ.
Το σχετικό ρεπορτάζ που προβλήθηκε προχθές από την τηλεόραση ΘΡΑΚΗ ΝΕ είναι εξόχως αποκαλυπτικό.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε όμως, ότι το αντικοινωνικό αυτό φαινόμενο (για το οποίο δεν υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα, η παραμικρή διαμαρτυρία εκ μέρους των λεγόμενων «Προοδευτικών Κομμάτων» μην τυχόν και χάσουν οπαδούς από τη νεολαία) επεκτείνεται και στις πινακίδες Οδικής Κυκλοφορίας, ακόμη και στον οδικό άξονα της Εγνατίας Οδού.
Μουντζούρες, βλακώδη συνθήματα, κλπ. Εμποδίζουν τους διερχόμενους οδηγούς και δημιουργούν κίνδυνο ατυχημάτων.
Οι προβλεπόμενες ποινές είναι ιδιαιτέρως αυστηρές, όμως κανείς μέχρι σήμερα, εξ όσων γνωρίσουμε, έχει τιμωρηθεί.
Άραγε, το άθλιο αυτό φαινόμενο… βλακείας, υπάρχει ελπίδα να εξαλειφθεί από τον τόπο μας;
Σ.Κ.
