Ο Ερντογάν φωτογραφίζεται μπροστά σε χάρτη και… φωνάζει: «Θέλω το μισό Αιγαίο» – Και οι σύμμαχοί μας σε ΗΠΑ και Ευρώπη παριστάνουν ότι δεν ξέρουν τίποτα»
Δεν είναι μόνο τα λόγια τους που ηχούν προκλητικά: Οι αλλεπάλληλες, σχεδόν καθημερινές δηλώσεις των Ερντογάν, Ακάρ, Ντονμέζ κ.ά. που επιμένουν στο ίδιο μοτίβο της παγίωσης των επεκτατικών τουρκικών διεκδικήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι κυρίως οι πράξεις τους που θα έπρεπε να «πυροδοτούν» καμπανάκια κινδύνου, καθώς η Άγκυρα απλώνει «δίχτυα» τετελεσμένων τόσο στα νερά της Μεσογείου όσο και στη νεκρή ζώνη της Κύπρου, χωρίς να συνυπολογίσει κανείς και τις (καθ’ όλα παράνομες βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ) τουρκικές μεθοδεύσεις γύρω από το περίκλειστο Βαρώσι στην Αμμόχωστο.
Οι Τούρκοι δεν κρύβονται. Ό,τι κάνουν, είτε το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν (με τις τουρκικές εισβολές στη Συρία να ξυπνούν μνήμες από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, και τα σύγχρονα τουρκικά σεισμογραφικά να πλέουν στον «δρόμο» που χάραξαν πριν από δεκαετίες τα Σισμίκ και Χόρα), είτε το έχουν προαναγγείλει.
Οι ίδιοι έχουν, σε αυτό το πλαίσιο, ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να κάνουν πίσω από τις διεκδικήσεις τους σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, όπως εκείνες ορίζονται πλέον από τα αναγεννημένο στρατηγικό αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας» που έρχεται να «απλώσει» τις τουρκικές διεκδικήσεις πάνω σε μια θαλάσσια έκταση 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων σε Αιγαίο, Εύξεινο Πόντο και Ανατολική Μεσόγειο, επεκτείνοντας κατά τρόπο πειρατικό τα «σύνορα της τουρκικής καρδιάς» βαθιά μέσα στις υφαλοκρηπίδες των γειτόνων.
Και ποιες είναι αυτές οι διεκδικήσεις; Συνοψίζοντας, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν:
1) Τον περιορισμό των ελληνικών χωρικών υδάτων στα έξι ναυτικά μίλια
2) Τη διαμόρφωση συνθηκών συγκυριαρχίας στο Αιγαίο
3) Την επέκταση των τουρκικών θαλασσίων συνόρων-ζωνών (ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα) προς την Αίγυπτο αλλά και προς τη Λιβύη
4) Την παραμονή των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων στην Κύπρο, με την παράλληλη διατήρηση και των τουρκικών επεμβατικών «δικαιωμάτων» της «εγγυήτριας δύναμης» Τουρκίας στο νησί
5) Την άμεση και ενεργή εμπλοκή της τουρκικής κρατικής πετρελαϊκής TPAO στις ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο
6) Την εξαγωγή των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου προς την Ευρώπη αλλά μόνο μέσω αγωγών που θα περνούν από το έδαφος της Τουρκίας
7) Την αναβάθμιση του ψευδοκράτους στη διεθνή σκακιέρα
8) Την προώθηση σχεδίων στο Κυπριακό που θα εξυπηρετούν πλήρως τα τουρκικά συμφέροντα, είτε πρόκειται για νέα «σχέδια Β» προς την κατεύθυνση της διχοτόμησης, είτε για μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που θα είναι όμως κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των τουρκικών διεκδικήσεων
9) Και τη δημιουργία μιας υπό τουρκικό έλεγχο «ζώνης ασφαλείας» ενάντια στους Κούρδους εντός των συνόρων της Συρίας
Ενδεικτικό ως προς τις τουρκικές διαθέσεις είναι και το ίδιο το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», στη βάση του οποίου η τουρκική ηγεσία αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα μόνο στα ηπειρωτικά κράτη της Μεσογείου με βάση οριοθέτησης τη μέση γραμμή, περιορίζοντας αντιθέτως τα νησιά στα χωρικά τους ύδατα (των 6 ναυτικών μιλίων για τα ελληνικά νησιά και των 12 ναυτικών μιλίων για την Κύπρο).
Για να προασπίσουν μάλιστα τα τουρκικά συμφέροντα, όπως εκείνα ορίζονται από τις προαναφερθείσες επιδιώξεις, οι Τούρκοι έχουν σε επίπεδο ηγεσίας ξεκαθαρίσει ότι θα ήταν διατεθειμένοι ακόμη και να αναλάβουν στρατιωτική δράση. Προς επίρρωση μάλιστα της αποφασιστικότητάς τους, εκείνοι επιμένουν να υπενθυμίζουν στη διεθνή κοινότητα ότι έχουν ξανακάνει κάτι ανάλογο: το 1974 στην Κύπρο.
Pentapostagma.gr
