Μια ήρεμη παρουσία
μέσα σε συνεχή οχλαγωγία
που γύρο της συνεχώς φωνασκούν ,
προβλήματα άλυτα την απειλούν,
σε ηρεμία ποτέ δεν την αφήνουν,
πάντα τις παλιές πληγές ανοίγουν,
συνεχώς τα δίκαια
αιτήματά της αμφισβητούν,
την πανέξυπνη, πανέμορφη
κόρη της, τρομοκρατούν,
οι φίλοι και σύμμαχοι αλληθωρίζουν ,
αλλού κοιτούν.
Τώρα ξεκουράζει ,
Το κουρασμένο σώμα και το μυαλό της,
στις δαντελένιες ακρογιαλιές της,
στις πεντακάθαρες θάλασσές της,
μαζί με τα εκατομμύρια
ξένων επισκεπτών της.
Που τους δροσίζουν
τα πανέμορφα ποτάμια της
τα καταπράσινα βουνά της,
τα παγκοσμίως γνωστά
πανέμορφα νησιά της,
τους μαγεύουν
τα αμέτρητα μοναδικά,
αρχαία μνημεία της,
του πανάρχαιου πολιτισμού της.
Όταν τα βλέπω από ψηλά
είναι σαν μια πελώρια
μοναδική ζωγραφιά
που έχει όλες τις αποχρώσεις,
του πράσινου, του κίτρινου,
του χρυσαφί, το γαλάζιο
του ουρανού και της θάλασσας
που αλλάζει χρώματα
το σούρουπο στη δύση.
Δεν είναι εύκολο
να μετρήσεις τις αποχρώσεις,
την στιγμή που δύει ο ήλιος της
και μια ακόμα ανοιχτή πληγή
ζωγραφισμένη με αίμα,
στο πολυβασανισμένο της σώμα,
που κουβαλά πολλές πληγές ακόμα.
Και τον Χειμώνα,
χιόνια, παγωνιές, πλημμύρες,
και όταν φύγουν τα χιόνια,
η παγωνιά και στραγγίσουν τα νερά,
ελευθερώνεται μια καρδιά,
ένα πρόσωπο χαρωπό ,
που αγκαλιάζει όλον αυτόν τον κόσμο,
που οργώνει, σκάβει, σπέρνει,
κτίζει, τρέχει, παιδεύετε
και δεν γκρινιάζει
για την κακομεταχείριση του
αντέχει και ανέχεται,
έχει να αγωνιστεί ακόμα πολύ.
Με την ιστορία της την δυνατή
κι εγώ κοντά της δυνατά αναπνέω,
κι όταν τρέχω στους δύσβατους
κακοτράχαλους δρόμους
αγωνιώ μη χαθώ, μη την χάσω.
Ότι κι αν είσαι, όπως κι αν είσαι,
Εγώ θα σ’ αγαπώ.-
Γεώργιος Χ.Τσαρακτσίδης
Αλεξ/πολη
