Κάποιοι έκαναν πολιτική καριέρα με το θέμα των Χρυσωρυχείων – Και κάποιοι σήμερα… αποκλείουν το Δημοψήφισμα – Έχουν αποφασίσει πριν από εμάς, τους πολίτες
Όλοι γνωρίζουμε το παραμύθι με τον βοσκό που έκανε αστείες φάρσες. Ο φαρσέρ βοσκός που φώναζε λύκος-λύκος, ενώ κορόϊδευε και γελούσε με τους συγχωριανούς του που έσπευδαν να τον βοηθήσουν.
Όταν όμως μια μέρα, μια μεγάλη αγέλη πεινασμένων λύκων όρμισαν στο κοπάδι του και άρχισαν να το ξεκληρίζουν. Τρομαγμένος ο βοσκός έβαλε τις φωνές και καλούσε σε βοήθεια: «Βοήθεια συγχωριανοί!
Λύκοι τρώνε τα πρόβατά μου!».
Κανείς όμως δεν πήγε να τον βοηθήσει αφού όλοι νόμιζαν ότι για άλλη μια φορά ήθελε να γελάσει μαζί τους. Εκείνη τη φορά γέλασαν μόνο οι λύκοι…
Ηθικό δίδαγμα: Τον ψεύτη δεν τον πιστεύουνε, ούτε αν πει αλήθεια.
΄Εχω την εντύπωση πως κάποιοι στο Δημοτικό Συμβούλιο Αλεξανδρούπολης επαναλαμβάνουν το παραμύθι του φαρσέρ βοσκού. Δίνουν την εντύπωση πως δεν υπάρχουν άλλα θέματα και άλλα προβλήματα στον διευρυμένο Δήμο για να συζητήσουν παρά μόνο το θέμα των χρυσωρυχείων. Δεν τους έφτασε μόνο η ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ κατά της επένδυσης του χρυσού (χωρίς ούτε ένα ΝΑΙ στους 41) και μάλιστα χωρίς δημοψήφισμα αλλά επανήλθαν στο θέμα μάλλον για λόγους αυτοπροβολής.
Το περίεργο είναι ότι το παιχνίδι αυτό παίζεται από τρεις ετερόκλητες κατευθύνσεις. Η μια προέρχεται από τη δημοτική παράταξη που στηρίχθηκε επίσημα από το κυβερνητικό κόμμα της Ν.Δ. Η δεύτερη προέρχεται από τη δημοτική παράταξη που στηρίχθηκε από το ΚΚΕ. Ενώ η τρίτη προέρχεται από τον πρώην επικεφαλής, μιας ανεξάρτητης δημοτικής παράταξης, που εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του.
Ισχυρίζομαι ότι κάποιοι σκιαμαχούν σκόπιμα μπροστά σε έναν ανύπαρκτο κίνδυνο. Χρησιμοποιώ το λήμμα «ανύπαρκτο» διότι το μόνο που ακούσαμε όλοι είναι μια γενικόλογη δήλωση του πρωθυπουργού για εκμετάλλευση του χρυσού στην περιοχή μας «μόνο» ύστερα από συναίνεση της τοπικής κοινωνίας. Άρα προς το παρόν δεν υφίσταται κίνδυνος.
Στην ουσία όμως εκείνο που τους τρόμαξε είναι ακριβώς η φράση «συναίνεση της τοπικής κοινωνίας». Γι αυτούς αυτή η φράση παραπέμπει σε τοπικό δημοψήφισμα, ώστε να εκφραστεί ελεύθερα η τοπική κοινωνία. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο στο ομόφωνο ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου φρόντισαν να περιληφθεί οπωσδήποτε ο όρος – φράση «και να μην γίνει δημοψήφισμα!». Γιατί άραγε; Διότι απλούστατα δεν εμπιστεύονται τον λαό και την τοπική κοινωνία; Διαφορετικά θα συμφωνούσαν με το δημοψήφισμα. Δηλαδή κάποιοι «δημοκράτες» της αμεσοδημοκρατίας που μέχρι χθες ήταν υπέρ των τοπικών δημοψηφισμάτων, ξαφνικά έγιναν ενάντιοι και μάλιστα υποστηρικτές της εμμεσοδημοκρατίας. Δηλαδή να μην εκφράζεται ελεύθερα η τοπική κοινωνία, παρά μόνον μέσω των εκπροσώπων της στο Δ.Σ. Εγώ, βέβαια, είμαι σίγουρος πως αν αυτοί ενημερώσουν σωστά την τοπική κοινωνία, σίγουρα δεν υφίσταται ουδείς κίνδυνος να ξεγελαστεί και να ψηφίσει υπέρ του χρυσού σε κάποιο δημοψήφισμα.
Είναι λυπηρό που κάποιοι αιρετοί θέλουν να χτίσουν καριέρα και να εξασφαλίσουν ρόλο για τον εαυτό τους παίζοντας αυτό το παιχνίδι του φαρσέρ βοσκού. Ουρλιάζουν και κραυγάζουν προκαταβολικά χωρίς να υφίσταται κάποιος υπαρκτός κίνδυνος, κάποιος κακός λύκος. Ας κάνουν λίγη υπομονή μέχρι να εμφανιστεί ο κακός λύκος, δηλαδή κάτι συγκεκριμένο, ώστε να ξιφουλκήσουν και να αγωνιστούν ηρωικά. Να προτάξουν τα στήθη τους και το κορμί τους για να εμποδίσουν τα εξορυκτικά μηχανήματα.
Πάντως υπάρχει μεγάλη υποκρισία από όλους (και στους ΥΠΕΡ και στους ΚΑΤΑ), για διαφορετικό λόγο ο καθένας, στο θέμα των χρυσωρυχείων. Φαντάζομαι πόση πίεση ασκείται! Φυσικά αν με ρωτήσουν με ποιανού το μέρος είμαι και ποιανού συμφέροντα εξυπηρετώ, θα τους απαντήσω «και βέβαια είμαι υπέρ του λαϊκού συμφέροντος και όλοι μαζί θα αγωνιστούμε γι αυτό».
Άλλωστε, δεν χρειάζεται να με ρωτήσουν, αφού αυτοί ήδη αποφάσισαν για μένα, χωρίς εμένα…
Παναγιώτης Κουσίδης
