Τι κατάσταση θα επικρατεί; – Θα κυκλοφορούν οι γυναίκες με … μπούργκες; – Στα τζαμιά που θα ιδρυθούν, τι θα διδάσκουν οι Ιμάμηδες; – Θα λειτουργεί η ισλαμική Σαρία;
Δύσκολο νά φαντασθεί κανείς πιό αυθεντική προσωποποίηση κακόβουλης κακοήθειας από τόν πολιτικό που εξεστόμισε τόν απαξιωτικό σχετικισμό πού υποβαθμίζει την σημασία του ειδεχθέστερου εγκλήματος -δηλαδή τού βιασμού παιδιού- λέγοντας ότι δέν συμβαίνει καί τόσο συχνά.
«Μόνο μία φορά τό εξάμηνο…«”Απορεί κανείς μέ μερικούς ανθρώπους, εάν έχουν άραγε καθρέφτες στό σπίτι τους ή εάν αντικρίζουν ποτέ τήν όψη τους όταν περνάνε έξω άπό βιτρίνες…
Ή μήπως αυτός είναι ό λόγος της μόνιμης κατήφειας τής ελεεινής μορφής τους;
Αυτό είναι ή τό ανάποδο;
Νά είναι δηλαδή η χαρακτηριστική δυσμορφία τών αριστερών πού τούς οδήγησε στό σύνδρομο του αδικημένου από τήν φύση πού τούς στρέφει εναντίον τής κοινωνίας;
Είναι αίτιο ή αποτέλεσμα;
Τό εξετάζουν αυτό άραγε οί καθηγητές τής κοινωνιολογίας;
Μάλλον, φτού κακά.
Φεύγουμε από τό θέμα τό όποιον είναι ή εγκατάστασης τών επιδόξων μεταναστών σέ κλειστά κέντρα -διάσπαρτα στην χώρα.
Φαίνεται ότι δημιουργούνται μουσουλμανικές κωμοπόλεις μέ πολλά στοιχεία μονιμότητος νά χτίζονται επί μήνες -άρα δέν προβλέπεται εκκένωσή τους εις τό προσεχές μέλλον.
Η λύσις αυτή πιθανόν νά είναι ή καλύτερη δυνατή ΰπό τις περιστάσεις.
Δέν παύει όμως νά είναι μία απεχθής αλλοίωση τής μορφής καί τού χαρακτήρες τής ελληνικής υπαίθρου του είδους πού δέν θά επιλέγομε ποτέ.
Είναι εφιαλτική.
Κλειστά λοιπόν.
Τί θά γίνεται έκει μέσα;
Θά ισχύουν οί κανόνες τής Ελληνικής Δικαιοσύνης καί ποιος θά τούς επιβάλλει;
Θα έχει πρόσβαση καί επιτήρηση η Ελληνική Αστυνομία; Θά λειτουργεί ή ισλαμική Σαρία;
Θά Κυκλοφορούν οί γυναίκες μέ μαντήλες, «τζιχάμπ» ή τίς απάνθρωπες «μπούργκες»; Αυτονόητο ότι θα ιδρυθούν τζαμιά.
Πιθανόν καλύτερα νά είναι νόμιμα καί επίσημα παρά κρυφά καί παράνομα.
Τί θά διδάσκουν όμως εκεί οι Ιμάμηδες;
‘Οδηγίες για τό πώς νά δέρνουν τίς γυναίκες (συζύγους, αδελφές ή κόρες) είναι τό λιγότερο έπικίνδυνο;
Το πως θα σκοτώνουν τούς άπιστους -εμάς δηλαδή τούς οικοδεσπότες, θά είναι σπανιότερο. Ίσως μία φορά τό εξάμηνο».
Γράφω οικοδεσπότες, διότι τά κέντρα αύτά λέγονται καί «δομές φιλοξενίας».
Ως οικοδεσπότες λοιπόν έχουμε υποχρέωση νά παρέχουμε τά απαραίτητα γιά τήν διαβίωσή τους.
Ευλόγως, εφόσον, ώς έγκλειστοι δέν θά μπορούν νά εργάζονται.
(Από την άλλη πλευρά εάν τούς επιτραπεί η έξοδος γιά αναζήτηση εργασίας, τό «κλειστό» του κέντρου πάει περίπατο, κυριολεκτικά.)
Κατ’ αρχήν τήν διατροφή ή σίτιση.
Αυτό δέν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται, διότι οί μουσουλμάνοι έχουν διαφορετική άξι- ολόγηση του σιτηρεσίου τήν οποία ήδη έχουν εκφράσει κατ’ έπανάληψιν.
Ακολουθεί η μέριμνά για την υγεία, καθόλου αμελητέα σε ένα ήδη φορτωμένο σύστημα καί βεβαίως η εκπαίδευση ή όποια ήδη χορηγείται «πιλοτικά» μέ αμφιλεγόμενα αποτελέσματα και άγνωστη επίδραση όταν πολλαπλασιαστούν οι μαθητές.
Τι θα γίνει μέ τις μαθήτριες όπου ορισμένες μουσουλμανικές παραδόσεις θέλουν τα κορίτσια να μην πηγαίνουν στο σχολείο μετά τήν ηλικία τών εννέα ετών πού είναι ώριμες γιά γάμο.
Είναι τεράστιο θέμα, και ασφαλώς ο γράφων δεν πιστεύει ότι γνωρίζει τήν λύση πού οί ύπεύ- θυνοι άγνοούν.
Έχουν όμως τήν κατανόηση και συμπάθειά μου.
Η ιστορία διδάσκει ότι τά «γκέτο» δημιουργούν προβλήματα -τεράστια γιά τούς έγκλειστους άλλά και ενόχληση και δυσφορία -διαφόρου βαθμού-γιά τούς άλλους.
Από τα άλυτα -και ακατανόητα γιά μένα μυστήρια- είναι η αδυναμία τών Ναζί να δεχθούν την ενσωμάτωση τών Εβραίων, ενός λαού πού συνεισέφερε μέ τά υψηλότερα παραδείγματα αριστείας στις τέχνες καί τίς επιστήμες, άλλά καί …γερμανικότητος ακόμη.
(Το μικρό όνομα του Freud ήταν Sigmund!)
Πόσο μάλλον όταν εδώ έχουμε νά κάνουμε μέ έναν λαό μέ ιόν όποιο μάς χωρίζει άβυσσος άπό κάθε άποψη μορφωτικού επιπέδου, άλλά κυρίως ηθικής και θρησκείας, ένώ, έπί πλέον σέ ένα σημαντικότατο ποσοστό εμφορείται μέ άσβεστο καί δηλητηριώδες μίσος γιά όλες τίς άξιες του πολιτισμού καί τής, θρησκείας μας.
Για αυτούς τούς λόγους, όσους μπορώ νά εκθέσω, έχω τούς πιό εφιαλτικούς φόβους από αυτόν τόν βίαιο εμβολιασμό της Ελληνικής υπαίθρου μέ αυτή τήν παθογένεια από τήν οποία δέν μπορώ νά φαντασθώ ούτε τό έλάχιστο θετικό αποτέλεσμα.
Άντιθέτως.
Τηλέμαχος Μαράτος
Πλοίαρχος Ε.Ν., συγγραφέας
