Της αγάπης η βέρα

Στης ζωή τους ατέλειωτος ο χειμώνας

δεν τους σκόρπισαν στο διάβα τους ανεμώνες

τους έριξαν σε βαθύ πηγάδι

να πασχίζουν για ένα αγάπης χάδι.

Τους πίκραναν όσα έχουν περάσει

και την ψυχή τους έχουν αδειάσει

κοιτούν χωρίς να καταλαβαίνουν

δεν τους έμεινε φωνή και σωπαίνουν.

Άδικος και αδίστακτος ο κόσμος

μόνο το χρήμα τον οδηγεί

κάθε αξία και δυόσμος

έχουν βαριά ποδοπατηθεί.

Θα έρθει άραγε η μέρα

που θα ανατρέψει ό,τι επικρατεί

και της αγάπης τη βέρα

να φορέσει κάθε ψυχή;

Να νιώσει ο κόσμος την αγάπη

να φύγει κάθε αυταπάτη

να σκορπιστεί το δίκιο και η γαλήνη

να ξαναγεννηθεί σα νέα σελήνη.

Τόνια Στεφάνου – Τσαβδάρη

Αλεξανδρούπολη