(Κι αν δεν είναι αληθινό, να ‘ναι καλοφτιαγμένο)
Με ρώτησε αν την αγαπώ, της είπα όχι
κι ήταν ο λόγος μου αλήθεια.
Μα είδα τα μάτια της θολά
κι ένα πόνος τη συγκλόνισε στα στήθια…
Όταν με ξαναρώτησε, με τον καιρό, της είπα ναι
κι ήταν ο λόγος μου ένα ψέμα…
μα πήρε νόημα η ζωή της
κι έγινε σαν άστρο φωτεινό
το θολωμένο της το βλέμμα.
Και είπα: Ένα ψέμα όταν μπορεί
την ευτυχία να χαρίσει, τη χαρά στα στήθια,
αξίζει πιότερο κι απ’ την καθάρια αλήθεια…
Χαραλαμπίδης Κυριάκος
Αλεξανδρούπολη