Χρόνο δεν έχουμε πολύ – Όπου να ‘ναι θα αναρτηθεί στον ΟΗΕ το Μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης – Και τότε, λόγω έλλειψης Ελληνικών συντεταγμένων, ο «Σουλτάνος» θα βγάλει τα καράβια του, νοτίως της Κρήτης
«Γιορτάσαμε» χθες τα εκατό (100) χρόνια από την απελευθέρωση της Θράκης μας.
Μία σημαντικότατη Ιστορική επέτειος, που ουσιαστικά, πέρασε ανεόρταστη, χωρίς παρελάσεις, χωρίς ομιλίες, χωρίς άλλες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές επετειακές εκδηλώσεις, λόγω των περιορισμών του κορωνοϊού.
Όμως, δεν είναι λίγοι οι συντοπίτες μας Θρακιώτες, που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το μέλλον της Θράκης.
Και ο λόγος δεν είναι άλλος, από την αρπακτική βουλιμία της Τουρκίας, που θέλει δικά της νησιά του Αιγαίου και την Θράκη μας.
Και ο σκεπτικισμός αυτός επιτείνεται από δύο ουσιαστικούς για το μέλλον μας παράγοντες.
Ο πρώτος είναι ότι λόγω των 10ετών Μνημονίων, η Εθνική μας Άμυνα γνώρισε περικοπές και δεν προχώρησε στην ανανέωση των οπλικών συστημάτων, σε Στρατό Ξηράς, Αέρος και Θαλάσσης.
Ενώ την ίδια περίοδο, αλλά και τώρα ακόμη, η Τουρκία έχει δεκαπλασιάσει τους εξοπλισμούς της, με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα.
Ο δεύτερος παράγων, του σκεπτικισμού των Θρακών, είναι η περίεργη καθυστέρηση εκ μέρους της Ελλάδος, να προχωρήσει στα αναγκαία και απαραίτητα διπλωματικά βήματα ενώπιον του ΟΗΕ.
α) Για την άσκηση του νομίμου δικαιώματός μας, επέκτασης των εναέριων και θαλάσσιων ορίων της χώρας μας, στα δώδεκα (12) ναυτικά μίλια και
β) Στην κατάθεση των συντεταγμένων, στον ΟΗΕ, των ορίων της ελληνικής ΑΟΖ.
Την ανάγκη επίτευξης Εθνικής ομοψυχίας και ενότητος, αναλύει ο Δ/ντής της Εστίας κ. Μανώλης Κοττάκης, που επισημαίνει ότι σήμερα υπάρχει ένα γεγονός που τα σκεπάζει όλα αυτά και μας αφήνει αδιάφορους για τη κακοσμία που αναδύεται από την πολιτική κουζίνα της χώρας. Θα έρθει ο καιρός γι’ αυτά. Τώρα προέχει η πατρίδα. Το μέγα γεγονός, λοιπόν, είναι η ραγδαία κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο. Είναι η ελληνική απόπειρα κατευνασμού του Ερντογάν για να έχουμε χρόνο επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας.
Είναι, τέλος, η ξαφνική στροφή της Τουρκίας προς την Ευρώπη με τις δηλώσεις Τσαβούσογλου. Διατρέχουμε κίνδυνο. Οι Τούρκοι εξοργίζονται που ο Μητσοτάκης πήγε καλά με τον κορονοϊό και θέλουν να μας χαλάσουν το καλοκαίρι. Οι κινήσεις μας να ακυρώσουμε, έπειτα από διακομματική συμφωνία, τις έρευνες υδρογονονθράκων στο Αιγαίο, να ακυρώσουμε -πρωτοφανές- τη μεγάλη στρατιωτική άσκηση «Καταιγίδα» και να αδικήσουμε τους χριστιανούς υπέρ των μουσουλμάνων για το Ραμαζάνι στη Θράκη δεν εκτιμώνται από τον πιεσμένο δικτάτορα. Το αντίθετο. Μας ορμά! Και το χειρότερο: Την ώρα που μας ορμά κλείνει το μάτι προς τη ζορισμένη Ευρώπη ότι «επιστρέφω στη Δύση», επειδή καταρρέει οικονομικώς, όχι επειδή την ηγάπησε βεβαίως!
Την ώρα, λοιπόν, που οι εδώ ανεύθυνοι ασχολούνται πώς θα καθαρίσουν τους μεταξύ τους λογαριασμούς, ο «σουλτάνος» κάνει μια μεγάλη πολιτική τρίπλα με τη στροφή στην Ευρώπη, που θα έχει ως συνέπεια το εξής δίλημμα:Ρύθμιση εκκρεμοτήτων για το Αιγαίο και τη Μεσόγειο με θερμό επεισόδιο ή με διάλογο εφ’ όλης της ύλης, με αφόρητη πίεση από Ε.Ε. – ΗΠΑ, που τον θέλουν στην αγκαλιά τους; Με την ακύρωση των ασκήσεων δείξαμε ότι δεν θέλουμε θερμό επεισόδιο. Με τις διαρροές σε ΜΜΕ δείξαμε ότι σκεπτόμαστε την προσφυγή σε διεθνή διαιτησία έπειτα από ανακηρύξεις ΑΟΖ με χώρες του μεσογειακο-αραβικού τόξου.
Ο,τι κι αν κάνουμε, όμως, πρέπει να το κάνουμε γρήγορα και σωστά, για να μη χάσουμε στο τραπέζι με ευρω-ατλαντική πίεση όσα θα δίναμε μάχη να διατηρήσουμε με τα όπλα. Να το κάνουμε σωστά, διότι η παρότρυνση «βρείτε τα» σημαίνει «δώστε τα». Να το κάνουμε σωστά, συσπειρωμένοι γύρω από την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, προβάλλοντας στα διεθνή foraτα σωστά επιχειρήματα.
Δεν μπορεί να θέτει ο Ερντογάν ζήτημα αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκαννήσων και εμείς να μη λέμε ότι υποχρεούμεθα να τα εξοπλίζουμε μετά την εισβολή – εγκατάσταση τουρκικών δυνάμεων στη βόρειο Κύπρο μια ανάσα από αυτά. Ότι υποχρεούμεθα να τα εξοπλίζουμε μετά το casusbelliτης τουρκικής εθνοσυνέλευσης του 1995 και την εγκατάσταση της 4ης Στρατιάς στα παράλια της Μικράς Ασίας. Tα έχει κωδικοποιήσει εγκαίρως ο Προκόπης Παυλόπουλος, ας πάρει το manualαπό το αρχείο η Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ας γίνει κανονική Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Αρχηγός του κράτους, όχι Πρόεδρος του twitterκαι του facebook.
Χρόνο δεν έχουμε πολύ. Όπου να ‘ναι το μνημόνιο Τουρκίας – Λιβύης θα αναρτηθεί στον ΟΗΕ – και πολύ το καθυστερήσαμε με τα υπομνήματά μας και της Κύπρου. Μόλις αναρτηθεί και ελλείψει κατάθεσης ελληνικών συντεταγμένων εκ μέρους μας, ο «σουλτάνος» θα το βγάλει το καραβάκι νοτίως της Κρήτης. Και τότε οι θεωρίες του ποιος είναι με ποιον και τα ανόητα σχέδια για δικαστικές διώξεις ανθρώπων του Τύπου θα πάνε στον κάλαθο των αχρήστων. Θα κυριαρχήσουν τα μεγάλα! Τότε χοντροί, κοντοί, ψηλοί, αδύνατοι θα πρέπει να είμαστε όλοι μαζί στην ίδια όχθη. Το είπα σε μια ημερίδα στην Ένωση Συντακτών, αρχές Δεκεμβρίου 2019. Το έχω πει και στον πρωθυπουργό σε μία από τις συναντήσεις μας στο Μέγαρο Μαξίμου: «Θα έρθει ο καιρός που όλα θα μοιάζουν ασήμαντα εμπρός στην ανάγκη για εθνική ενότητα».
Δεν θα σας αποκαλύψω τι μου απάντησε εκείνος -το εκτιμώ-, αλλά ξέρω καλά ένα πράγμα: Ήρθε ο καιρός…
Μανώλης Κοττάκης
