Μόνο έτσι θα σταματήσουμε τις προκλητικές υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών, στο Αιγαίο και τον Έβρο
Οι Τούρκοι επανέλαβαν και χθες τις υπερπτήσεις. Στο Αγαθονήσι και το σύμπλεγμα των νησίδων Ανθρωποφάγοι.
Έχουν δηλαδή καταστήσει «κεκτημένο» το να πετούν όποτε θέλουν όπου θέλουν.
Το έχουμε ξαναγράψει ότι η κλιμάκωση των προκλήσεων απαιτεί και ανάλογη αντίδραση. Όσο μένουμε στην «αναγνώριση και αναχαίτιση κατά πάγια τακτική» θα συνεχίσουμε να χάνουμε.
Από το 1983 πού σημειώθηκαν οι πρώτες παραβιάσεις «αναγνωρίζουμε και αναχαιτίζουμε». Αποτέλεσμα, οι Τούρκοι πετούν ανενόχλητοι πάνω από τα νησιά του ανατολικού, τα όποια πλέον διεκδικούν κιόλας.
Αν συνεχίσουμε έτσι θα φθάσουμε να τους βλέπουμε πάνω από την Ακρόπολη.
Ξέρουμε, θα εύρεθοϋν οι καλοθελητές πού θα μάς πουν: «Και τί να κάνουμε; Να τούς κα- τρίψουμε;».
Είναι οι ίδιοι πού στις τουρκικές διεκδικήσεις υποκύπτουν μοιρολατρικά λέγοντας: «Και τί να κάνουμε; Πόλεμο;». Πρέπει να τους αγνοήσουμε. Στην κλιμάκωση να απαντήσουμε με κλιμάκωση.
Και να χρειασθεί, ναι, να τους καταρρίψουμε. Διότι μόνον έτσι θα τους σταματήσουμε.
Απόφθεγμα
Αξίζει στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ένα από τα αποφθέγματα του Ουίνστων Τσώρτσιλ πού είναι συναφές: «Δεν πρέπει να γυρνάς την πλάτη σου σέ έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και να προσπαθείς να ξεφύγεις άπ’ αυτόν.
Αν τον κάνεις, θα διπλασιάσεις τον κίνδυνο. Αλλά αν τον αντιμετωπίσεις εγκαίρως, θα τον μειώσεις στο μισό».
Ο Τσώρτσιλ οδήγησε την χώρα του στον πόλεμο και την νίκη. Ενώ ό προκάτοχός του Τσάμπερλαιϊν πού προσπαθούσε να ξεφύγει από τον κίνδυνο παραμένει καταδικασμένος στην συνείδηση των αξιοπρεπών ανθρώπων.
Ας μην ακολουθούμε τον δικό του παράδειγμα.
-Ε-
