Ο σημερινός στόλος των Νέο-Οθωμανών πολιορκητών είναι τα δουλεμπορικά και τα φουσκωτά που καταφθάνουν ακατάπαυστα στην χώρα μας, μεταφέροντας Μουσουλμάνους λαθρομετανάστες
Ένα κοινό στοιχείο που συνδέει την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Οθωμανούς με την εν εξελίξει ευρισκόμενη σύγχρονη άλωση της Ελλάδος από τους Νέο-Οθωμανούς και όσους χρηματοδοτούν ή υποστηρίζουν, άμεσα ή έμμεσα, τα σχέδιά τους, είναι η θάλασσα.
Τότε ο κατακτητής κατάφερε να παραβιάσει τα τείχη της Βασιλεύουσας ερχόμενος από τον Κεράτιο Κόλπο.
Σήμερα καταφθάνει διαπλέοντας ελεύθερα το Αιγαίο και εισέρχεται ανενόχλητος έντός των τειχών, αφού βρίσκει ορθάνοιχτες τις πύλες τους.
Τον υποδεχόμαστε μάλιστα «μετά βαΐων και κλάδων», καθώς εμφανίζεται με το προσωπείο του εμπερίστατου αδελφού που δοκιμάζει τα χριστιανικά μας αντανακλαστικά. Γνώριζαν τότε οι πολιορκητές Οθωμανοί ότι δεν μπορούσαν να πάρουν αλλιώς την Πόλη, παρά μόνον εάν πλησίαζαν και χτυπούσαν με τα κανόνια των πλοίων τους τα τείχη από τη θάλασσα.
Η τεράστια αλυσίδα που είχαν βάλει οι Βυζαντινοί στην είσοδο του Κεράτιου Κόλπου, για να αποκλείσουν την διά θαλάσσης επιδρομή εναντίον της Βασιλεύουσας, δεν εμπόδισε τους επιτελείς του Μωάμεθ να παραβιάσουν τον αποκλεισμό μεταφέροντας τα πλοία στη μέσα μεριά της θάλασσας από την ξηρά!
Ο πέτρινος Δίολκος του Περίανδρου, που ένωνε τα δύο άκρα του Ισθμού της Αρχαίας Κόρινθου, τους έδωσε απλώς την έμπνευση γι’ αυτό. Μόνο που ο πρόχειρος «δίολκος» του Μωάμεθ ήταν ξύλινος.
Τηνστρατηγική σημασία της θάλασσας, που ανέδειξαν οι προπάτορές τους, έχουν αναγάγει σήμερα οι Νεο-Οθωμανοί σε κεντρικό άξονα της επίθεσής τους εναντίον της Ελλάδος.
Και είναι πολύ πιο εύκολα τα πράγματα για τους σημερινούς επιδρομείς, άου δεν υπάρχει – και ούτε μπορεί να υπάρξει ασφαλώς- αλυσίδα στο Αιγαίο. Είναι δε αφελής όποιος πιστεύει άτι μετά τα πρόσφατα γεγονότα του Έβρου θα είναι απροσπέλαστη εφ’ έξής και από την θάλασσα η «Βασιλεύουσα», επειδή περιπολούν στο Αιγαίο δύο πλοία της διεθνούς διασυνοριακής δύναμης.
Λίγη υπομονή χρειάζεται μέχρι να περάσει ο φόβος πού δημιούργησαν οι συνθήκες της πανδημίας.
Και ύστερα ευκολότερα θα μετράμε πάλι τα κύματα του Αιγαίου από τις αφίξεις των φουσκωτών με τους επιδρομείς που το διαπλέουν.
Δεν είναι βέβαια χωρίς σημασία για την κατανόηση των γεγονότων η υπογράμμιση των ίδιων περίπου παρακμιακών κοινωνικο-πολιτικών συνθηκών εκείνης και της σημερινής εποχής.
Τίς συνθήκες αυτές εκμεταλλεύθηκαν τότε οι επιδρομείς Οθωμανοί, για να πάρουν την Πόλη. Και σέ αυτές ακριβώς προσβλέπουν σήμερα οι Νεο-Οθωμανοί, για να πετύχουν τούς στόχους τους.
Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για την εγκατάλειψη, τότε και σήμερα, του Ελληνισμού από τούς φυσικούς του συμμάχους. Τότε η Παπική Δύση βρήκε ως αφορμή το Σχίσμα και άφησε τούς εν Χριστώ αδελφούς της Ορθοδόξους να τούς «κατασπαράξουν» οι αλλόδοξοι μωαμεθανικοί λύκοι.
Σήμερα η «χριστιανική» Δύση, οργανωμένη μάλιστα σε Ευρωπαϊκή Ένωση, εκφράζει την «αδελφική» αλλά και κοινοτική- συμμαχική αλληλεγγύη της στην Ελλάδα κλείνοντας ερμητικά τα σύνορά της η συνάπτοντας αφελείς συμφωνίες με την Τουρκία, τις όποιες η τελευταία με διάφορα προσχήματα αρνείται να εφαρμόσει, έφ’ όσον αναιρούντα στρατηγικά της σχέδια για την μουσουλμανοποίηση της Ελλάδος.
Προς τεκμηρίωση της δια θαλάσσης επιδρομής, για την οποία μιλούμε εδώ, πρέπει φυσικά να αναφέρουμε τους αντίστοιχους στόλους, αφού πολιορκία από την θάλασσα χωρίς πολεμικά πλοία είναι αδιανόητη.
Για τον στόλο τού Μωάμεθ δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αποτελεί αδιαμφισβήτητη ιστορική γνώση ότι τα πλοία των Οθωμανών, που μετέφεραν τις ορδές του κατακτητή προ των πυλών της Βασιλεύουσας, είναι οι μπομπάρντες και τα άλλα πολεμικά πλοία της εποχής, όπως αυτά περιγράφονται στο Χρονικό της Αλώσεως.
Που είναι όμως τα σημερινά πλοία, με τα όποια επιτίθενται πάλι από τη θάλασσα οι Νεο-Οθωμανοί, ώστε να μπορούν να ταυτισθούν από απόψεως στρατηγικού σχεδιασμού ο Κεράτιος Κόλπος του 1453 με το Αιγαίο του 2020;
Όσο κι αν ξενίζει ή φαίνεται αστεία η απάντηση, είναι τραγικά αληθινή: ο σημερινός στόλος των Νεο-Οθωμανών πολιορκητών είναι τα δουλεμπορικά και τα φουσκωτά που καταφθάνουν ακατάπαυστα στη χώρα μας από την απέναντι μεριά του Αιγαίου μεταφέροντας καθημερινά εκατοντάδες μουσουλμάνους λαθρομετανάστες (πρόσφυγες ή οικονομικούς μετανάστες)!
Οι εκτιμήσεις αυτές για την πολιορκία της Χώρας από τους Νεο-Οθωμανούς διά των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, τους όποιους χρησιμοποιούν ως όργανά τους, όπως τότε ο Μωάμεθ τους στρατιώτες του, δεν είναι φαντασιώσεις ή αυθαίρετοι συλλογισμοί κάποιου άκριτου και ακραίου εθναμύντορα που διακατέχεται από ξενοφοβικά σύνδρομα.
Είναι το λογικό συμπέρασμα της ανάλυσης της πολιτικής που ακολουθεί τις τελευταίες δεκαετίες η Τουρκία έναντι της Ελλάδος στο συγκεκριμένο ζήτημα, με την υλική ή ηθική αρωγή όλων εκείνων, οι οποίοι «συμπλέουν» με τους στόχους της.
Εάν θέλουμε να διδαχθούμε κάτι από την Άλωση τηςΚωνσταντινούπολης το 1453, ώστε να μην επαναλάβουμε σήμερα την ίδια τραγωδία, πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα την ιστορική αλήθεια, η όποια μάς μιλάει εφιαλτικά καθαρά και μας λέει ότι η «Βασιλεύουσα» τυπικά έπεσε το 1453.
Στην ουσία η άλωσή της συντελέστηκε, όταν μεταβλήθηκε δραματικά ο συσχετισμός των δυνάμεων μεταξύ πολιορκητών και πολιορκουμένων. Έτσι μας «έπνιξαν» τότε οι Οθωμανοί: Με την υπεροχή των όπλων και τον όγκο των αριθμών. Με τον ίδιο τρόπο ετοιμάζονται να μας «πνίξουν» και πάλι οι Νέο-Οθωμανοί, άσχετα αν τα όργανά τους, οι εισβολείς λαθρομετανάστες, δεν κρατούν σήμερα όπλα.
Αρκεί ο όγκος των αριθμών τους. Αυτός αποτελεί στη σημερινή συγκυρία τη νέα στρατηγική μέθοδο άλωσης. Εφ’ όσον λοιπόν συνεχίσουμε να παρακολουθούμε απαθείς την εντός των τειχών ακατάπαυστη είσοδο των μουσουλμάνων επιδρομέων, δεν χρειάζονται πολλά πράγματα, για να υπολογίσουμε τον ακριβή χρόνο που θα συντελεστεί η Νέα Άλωση της «Βασιλεύουσας».
Ένα χαρτί και ένα μολύβι ή ένα κομπιουτεράκι είναι αρκετά. Άλλωστε κάθε άλωση είναι υπόθεση αριθμητικής που επηρεάζεται πολλές φορές μόνον από την εσωτερική αυτάρκεια ή ευψυχία των πολιορκουμένων.
Αλέξανδρος Π. Κωστάρας
Ομότιμος Καθηγητής Νομικής
Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης
